Σάββατο 14 Μαΐου 2016

ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΕ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΥΝΟΔΙΚΗ ΦΑΣΗ (Α΄ ΜΕΡΟΣ)



του π.Αυγουστίνου Μπαϊραχτάρη, Επίκουρου Καθηγητή στην Πατριαρχική Ανώτατη Ακαδημία Κρήτης
AMEN
 Ας προχωρήσουμε στη συνέχεια σε μία πρώτη αξιολόγηση των διαχριστιανικών διαλόγων έχοντας ως οδηγό το κείμενοNπου θα παρουσιαστεί στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο στην Ορθόδοξη Ακαδημία Κρήτης στο Κολυμπάρι, δίπλα στην ιστορική μονή της Γωνιάς.
Στην προσπάθειά μας αυτή θα χρησιμοποιήσουμε μία σειρά ερωτημάτων με κίνητρο τον προβληματισμό μας επί της εν γένει εκκλησιαστικής υπάρχουσας κατάστασης:
Το πρώτο χαρακτηριστικό, με μορφή ερωτήματος, έχει να κάνει με το “γιατί η Ορθόδοξη Εκκλησία συμμετέχει στους διαχριστιανικούς διαλόγους και γενικότερα στην Οικουμενική Κίνηση;”.[1] Το ερώτημα αυτό συνδέεται με την ίδια την αυτοσυνειδησία της Ορθοδόξου Εκκλησίας, όπως άλλωστε αποτυπώνεται στην πρώτη κιόλας παράγραφο του σχετικού κειμένου, σε συνδυασμό με το πώς αντιλαμβάνεται και βλέπει τους άλλους χριστιανούς. Και ενώ όλοι οι Ορθόδοξοι συμφωνούμε επί των βασικών εκκλησιολογικών χαρακτηριστικών, που η έτερη εκκλησία οφείλει να έχει, δεν συμφωνούμε ωστόσο στις πρακτικές συνέπειες που απορρέουν από αυτή τη συμφωνία. Το καίριο λοιπόν ερώτημα στο οποίο καλούμαστε ως Ορθόδοξοι να δώσουμε απάντηση, εμείς και όχι άλλοι, είναι το εξής: υπάρχει χώρος σ' εμάς για να δεχτούμε τους άλλους, όχι όπως εμείς θα τους θέλαμε να είναι, αλλά όπως αυτοί θέλουν ελεύθερα νααυτοπροσδιορίζονται;