του θεολόγου-φιλολόγου Κωνσταντίνου Νούση
Λίγες μέρες απέμειναν για τη σύγκληση της Πανορθόδοξης. Πολλές εντούτοις παραμένουν οι ενστάσεις για την αξιοπιστία της Συνόδου, η οποία εκ των προτέρων θεωρείται από μερικούς ληστρική, οικουμενιστική και αιτία σχίσματος στους κόλπους της Ορθοδοξίας.
Ποιος ευθύνεται για αυτές τις προλήψεις, φοβίες, αναστολές και ανασφάλειες; Ποιος άλλος; Ο μικρός φονταμενταλιστής που όλοι λίγο πολύ κρύβουμε μέσα μας. Φαίνεται σαν να θέλουμε να σωθούμε – αν δεν είμαστε ήδη σεσωσμένοι βέβαια! – μονάχα εμείς και μας τρομάζει ακόμα και η ιδέα της πιθανότητας να σωθούνε και να ενωθούνε μαζί μας και κάποιοι ετερόδοξοι (το διαχρονικό φαινόμενο του αδερφού του ασώτου).
Τελικά η Ορθοδοξία είναι ένα θρησκευτικό ιδεολόγημα που εξαντλείται στα πλαίσια συγκεκριμένων ομάδων και σεχτών που ιστορικά κληρονόμησαν τούτο το δόγμα, ή μήπως κάτι πιο οικουμενικό, δηλαδή εκκλησιαστικό, κάτι πιότερο ανοιχτό και παγκόσμιο, κάτι βαθύτερο και άκρως οντολογικό; Για ποιον λόγο οι φονταμενταλιστικές φωνές καθίστανται τόσο ισχυρές, ώστε να επηρεάζουν ολόκληρες Τοπικές Συνόδους (βλ. ενδεικτικά την Ελλαδική) και να οδηγούν ακόμη και Μητροπολίτες σε παραίτηση από τη βασικότατη υποχρέωσή τους να μετάσχουν σε μια Σύνοδο, κάνοντας υπακοή στην Εκκλησία;
Πολλές φορές μιλάμε όχι μονάχα αγνοώντας την εκκλησιαστική ιστορία και παράδοση, αλλά και παρακάμπτοντας την κοινή λογική και τις ρεαλιστικές προϋποθέσεις της σύγχρονης πραγματικότητας. Αναφέρω ένα χαρακτηριστικό...
Τελικά η Ορθοδοξία είναι ένα θρησκευτικό ιδεολόγημα που εξαντλείται στα πλαίσια συγκεκριμένων ομάδων και σεχτών που ιστορικά κληρονόμησαν τούτο το δόγμα, ή μήπως κάτι πιο οικουμενικό, δηλαδή εκκλησιαστικό, κάτι πιότερο ανοιχτό και παγκόσμιο, κάτι βαθύτερο και άκρως οντολογικό; Για ποιον λόγο οι φονταμενταλιστικές φωνές καθίστανται τόσο ισχυρές, ώστε να επηρεάζουν ολόκληρες Τοπικές Συνόδους (βλ. ενδεικτικά την Ελλαδική) και να οδηγούν ακόμη και Μητροπολίτες σε παραίτηση από τη βασικότατη υποχρέωσή τους να μετάσχουν σε μια Σύνοδο, κάνοντας υπακοή στην Εκκλησία;
Πολλές φορές μιλάμε όχι μονάχα αγνοώντας την εκκλησιαστική ιστορία και παράδοση, αλλά και παρακάμπτοντας την κοινή λογική και τις ρεαλιστικές προϋποθέσεις της σύγχρονης πραγματικότητας. Αναφέρω ένα χαρακτηριστικό...
Περισσότερα στο ΑΜΕΝ (Εδώ)