Φως Φαναρίου
Greek-English
LETTER
OF HIS ALL HOLINESS, PATRIARCH BARTHOLOMEW I. OF CONSTANTINOPLE, TO
ARCHBISHOP IERONYMOS OF ATHENS AND ALL GREECE AGAINST THE ENEMIES OF THE
HOLY AND GREAT COUNCIL IN THE CHURCH OF GREECE
Αριθμ. Πρωτ. 1153
Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε Αθηνών και πάσης
Ελλάδος, εν Χριστώ τω Θεώ λίαν αγαπητέ και περιπόθητε αδελφέ και
συλλειτουργέ της ημών Μετριότητος κύριε Ιερώνυμε, Πρόεδρε της Ιεράς
Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, την Υμετέραν σεβασμίαν Μακαριότητα
αδελφικώς εν Κυρίω κατασπαζόμενοι, υπερήδιστα προσαγορεύομεν.
Τυγχάνει πανθομολογούμενον, ότι η Αγία ημών Ορθόδοξος Εκκλησία, η Μία,
Αγία, Καθολική και Αποστολική, αποφαίνεται και αποφασίζει τα κατά το
δόγμα και το πολίτευμα αυτής εν Ιεραίς Συνόδοις, τοπικαίς, ευρυτέραις,
Μείζοσιν ή Αγίαις και Μεγάλαις, και εν Οικουμενικαίς, αι δε δια της
επικλήσεως και εν Πνεύματι Αγίω λαμβανόμεναι Συνοδικαί αποφάσεις
αποτελούσι μίαν φωνήν, ως αποφαίνεται και ο Ιερός Χρυσόστομος, γράφων
ότι "μίαν εν Εκκλησία, δει φωνήν είναι αεί" (Εις Α’ Κορινθίους ΛΣΤ ,
P.G. 61, 3315).
Της εκκλησιολογικής ταύτης και κανονικής αρχής του συνοδικώς
διασκέπτεσθαι και αποφαίνεσθαι ούσης του ακρογωνιαίου λίθου της ζωής και
της εν τω κόσμω σωτηριώδους αποστολής και μαρτυρίας της Ορθοδόξου ημών
Εκκλησίας, επικοινωνούμεν προς την Υμετέραν λίαν ημίν αγαπητήν και
περισπούδαστον Μακαριότητα και την Αγιωτάτην Εκκλησίαν της Ελλάδος και,
εν τη ευθύνη ημών ως του Οικουμενικού Πατριάρχου και του Προέδρου της εν
Κρήτη συνελθούσης Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, και ως φύλακος του
Δόγματος και της κανονικής εν τη κατά Ανατολάς Εκκλησία τάξεως, τιθέμεθα
υπό την προσοχήν Υμών τον ακόλουθον προσωπικόν ημών και της περί ημάς
Αγίας και Ιεράς Συνόδου της Μητρός Εκκλησίας σοβαρόν προβληματισμόν.
Περιέρχονται καθ’ ημέραν εις το καθ’
ημάς Οικουμενικόν Πατριαρχείον και εις την ημετέραν Μετριότητα
προσωπικώς εκ διαφόρων πηγών πληροφορίας ότι ο Πρωτοπρεσβύτερος κ.
Θεόδωρος Ζήσης και οι συν αυτώ ομόφρονες κληρικοί και λαϊκοί, δια του
διαδικτύου και των διαφόρων μέσων γενικής ενημερώσεως, περιερχόμενοι δε
και διαφόρους αδελφάς Όρθοδόξους Εκκλησίας, προσκαλούσι τους αδελφούς
Προκαθημένους και τους ποιμένας, αλλ’ ιδιαιτέρως τον ευσεβή Ορθόδοξον
Λαόν, εις ανταρσίαν και αμφισβήτησιν των αποφάσεων της εν Κρήτη εν
ευλογίαις και εν επιτυχίαις συνελθούσης Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της
Ορθοδόξου ημών Εκκλησίας, η εις τας εργασίας της οποίας
συμβολή της Υμετέρας προσφιλούς Μακαριότητος και της Αντιπροσωπείας της
Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ελλάδος υπήρξεν οικοδομητική και συντελεστική
της σημειωθείσης επιτυχίας.
Και ως να μη ήρκει το διαβρωτικόν συνειδήσεων και προκαλούν σκανδαλισμόν
ανίερον έργον των ευαρίθμων τούτων κληρικών και λαϊκών εν τω κλίματι
της Αγιωτάτης εκκλησίας της Ελλάδος, αι πληροφορίαι αύται, μη
διαψευσθείσαι μέχρι σήμερον υπό τινος, αναφέρουσιν ότι ήδη αντιπροσωπεία
υπό τον μνημονευθέντα ανωτέρω κληρικόν επεσκέφθη τας Αγιωτάτας
Ορθοδόξους Εκκλησίας της Βουλγαρίας και της Γεωργίας, καθώς και την
εκκλησιαστικήν Επαρχίαν της Μολδαβίας, και προέβη εις αναστάτωσιν του
εκείσε πληρώματος, γενομένη ατυχώς δεκτή και υπό αδελφών Προκαθημένων
και Ιεραρχών των ειρημένων Εκκλησιών. Επί πλέον, η ομάς αυτή, κατά τας
αυτάς πληροφορίας πάντοτε ενεφάνισεν εαυτήν κατά την παρουσίαν αυτής εν
Γεωργία ως μεταφέρουσαν την συνείδησιν του πληρώματος της Εκκλησίας της
Ελλάδος.
Συμμερίζεται ασφαλώς και η Υμετέρα Μακαριότης και η Ιερά Σύνοδος της
Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ελλάδος, ότι τα σκοπίμως και ανιέρως
διαθρυλούμενα και διαδιδόμενα υπό των εν λόγω κληρικών και λαϊκών
αποτελούσι, κατά τον Μέγαν Βασίλειον, «ψυχών δηλητήρια [...] άπερ αι
[...] μήνιγγες» των ειρημένων «εκβοώσι πολυφάνταστοι ούσαι δια το πάθος»
(Επιστολή 210, Τοις κατά Νεοκαισάρειαν λογιωτάτοις] R.G. 32] 777Α).
Άλλωστε, «το σχίσαι Εκκλησίαν, και φιλονείκως διατεθήναι, και
διχοστασίας εμποιείν και της συνόδου διηνεκώς εαυτόν αποστερείν,
ασύγγνωστον και κατηγορίας άξιον, και πολλήν έχει την τιμωρίαν» (Ιερού
Χρυσοστόμου, Κατά Ιουδαίων Γ', R.G., 48, 872).
Ατυχώς, την συμπήξασαν μέτωπον κατά της
κανονικής Εκκλησίας και των αποφάσεων της εν Κρήτη συνελθούσης Αγίας
και Μεγάλης Συνόδου γνωστήν ομάδα ενισχύουσι, δια της στάσεως αυτών, και
αδελφοί Ιεράρχαι της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ελλάδος, δια της γραφίδος
και του ευκαίρως - ακαίρως εκφερομένου, προ και μετά την σύγκλησιν της
Μεγάλης Συνόδου, επί παντός του επιστητού ακρίτου λόγου αυτών, ως επί
παραδείγματι οι Ιερώτατοι Μητροπολίται Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ.
Αμβρόσιος και Πειραιώς κ. Σεραφείμ. Οι ούτως ενεργούντες
λησμονούσιν ασφαλώς ότι "τα συνοδικώς σκεπτόμενα και διαγινωσκώμενα, των
κατά μόνας γνωματευομένων κρείττονα εισι και επικρατέστερα" (Ιωάννου
του Κίτρου, Αποκρίσεις προς Κωνσταντίνον αρχιεπίσκοπον Δυρραχίου τον
Καβάσιλαν, Ράλλη - Ποτλή, Σύνταγμα των Θείων και Ιερών κανόνων» Ε’
τόμος, σελ. 403).
Όθεν, παρακαλούμεν την Υμετέραν Μακαριότητα και την περί Αυτήν Ιεράν
Σύνοδον της Εκκλησίας της Ελλάδος, της μετασχούσης της εν Κρήτη Αγίας
και Μεγάλης Συνόδου και συναποφασισάσης και συνυπογραψάσης πάντα τα
Συνοδικά κείμενα όπως, εις εφαρμογήν της αποφάσεως της Συνόδου ταύτης,
καθ’ ην τα κείμενα ταύτα τυγχάνουσι δεσμευτικά διά πάντας τους
Ορθοδόξους πιστούς, κληρικούς και λαϊκούς (βλ. Κανονισμόν Οργανώσεως και
Λειτουργίας της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας,
άρθρον 13, παρ. 2), λάβητε τα προσήκοντα μέτρα και προβήτε
εις τας δεούσας συστάσεις προς τους ειρημένους κληρικούς και προς τα
συγκεκριμένα στελέχη ίνα παύσωσι να ενεργώσιν αντιεκκλησιαστικώς και
αντικανονικώς, να σκανδαλίζωσι ψυχάς, "υπέρ ων Χριστός απέθανε», και να προκαλώσι προβλήματα εις την ενιαίαν Ορθόδοξον Εκκλησίαν.
Καλώς γιγνώσκοντες οι πάντες, ότι "ουδέν ούτω παροξύνει τον Θεόν, ως το
Εκκλησίαν διαιρεθήναι» (Ιερός Χρυσόστομος, Προς Εφεσίους ΙΑ , P.G. 62,
85), ως ατυχώς συμβαίνη δια της συμπεριφοράς των ειρημένων, ουδεμίαν
αμφιβολίαν έχομεν ότι η Υμετέρα Μακαριότης και η Ιερά Σύνοδος της
Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ελλάδος θέλετε ενεργήσει το δέον, κατά την
κανονικήν ακρίβειαν, και προβή εις τας δεούσας προς τους ειρημένους
κληρικούς και λαϊκούς εκκλησιαστικάς συστάσεις και προτροπάς, ίνα μη
δίδωσιν αφορμάς εις "σκάνδαλα", επί απειλή επιβολής, εν περιπτώσει μη
ανανήψεως, των προβλεπόμενων υπό των Θείων και ιερών κανόνων κυρώσεων,
προς θεραπείαν των δια της συμπεριφοράς αυτών προκαλουμένων εις το σώμα
της Εκκλησίας μωλώπων.
Προς τούτοις, ωσαύτως παρακαλούμεν
θερμώς την Ύμετέραν Μακαριότητα όπως επιστήση ιδιαιτέρως την προσοχήν
των προκαλούντων δια δηλώσεων και εγκυκλίων αυτών αναστάτωσιν εις τον
λαόν του Θεού αδελφών Ιεραρχών της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ελλάδος, ως
των ανωτέρω ρηθέντων Μητροπολιτών Καλαβρύτων και Αιγιαλείας και
Πειραιώς, συν τη δηλώσει ότι εάν δεν ανανήψωσι και δεν έλθωσιν εις
εαυτούς το Οικουμενικόν Πατριαρχείον θέλει αντιμετωπίσει το
δημιουργούμενον πρόβλημα δια της διακοπής της εκκλησιαστικής και
μυστηριακής κοινωνίας μετ’ αυτών, ως προκαλούντων την κοινήν ευθύνην και
το χρέος πάντων των Ορθοδόξων Ποιμένων προς διασφάλισιν της ενότητος,
της ειρήνης και της ενιαίας μαρτυρίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Τα ανωτέρω, εν πόνω ψυχής και άλγει καρδίας καταγγέλλοντες υπευθύνως,
πριν ή το υπερβαίνον το δικαίωμα ελευθέρας εκφράσεως οικοδομητικής
γνώμης ανίερον τούτο έργον λάβη μείζονας και δυσθεραπεύτους διαστάσεις,
επαφιέμεθα τα περαιτέρω τη συνέσει της Υμετέρας Αγάπης και της σεβασμίας
Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, και διατελούμεν μετά βαθείας της
εν Κυρίω αγάπης και τιμής εξιδιασμένης.
18 Νοεμβρίου 2016
Της Υμετέρας σεβασμίας Μακαριότητος
αγαπητός εν Χριστώ αδελφός
ο Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος
by Panagiotis Andriopoulos on Scribd
LETTER OF HIS ALL HOLINESS, PATRIARCH BARTHOLOMEW I. OF CONSTANTINOPLE, TO ARCHBISHOP IERONYMOS OF ATHENS AND ALL GREECE AGAINST THE ENEMIES OF THE HOLY AND GREAT COUNCIL IN THE CHURCH OF GREECE
Most Eminent Archbishop of Athens and All Greece, our Lowliness's greatly beloved brother in Christ and concelebrant IERONYMOS, President of the Holy Synod of the Church of Greece, embracing Your Venerable Eminence brotherly in the Lord, we greet you most-warmly.
It is confessed by all that our Holy Orthodox Church—the One, Holy, Catholic, and Apostolic Church—has determined and declares its dogma and polity in Holy Councils, local, more-wide, Greater, or Great and Holy, and in Ecumenical Councils. The synodical decisions arrived at through the descent of, and in the Holy Spirit represent a single voice as the Holy Chrysostom declares writing that, "there ought to be but one voice in the church always" (Homilies on First Corinthians.36.[9]).
We recall this ecclesiological and canonical principle–that matters are to be examined and decided upon synodically–which is the cornerstone of the life, saving mission, and witness of our Orthodox Church in the world, for both Your Very Beloved and Most-Diligent Eminence and the Most Holy Church of Greece, and, in light of our responsibility as Ecumenical Patriarch and President of the Holy and Great Council which assembled in Crete, and as guardian of the dogmatic and canonical order of the Eastern Church, we call Your attention to the following serious issue which troubles us personally together with the Synod of the Mother Church.
Information from a variety of sources comes to our Ecumenical Patriarchate and to our Lowliness personally each day telling us that through the internet and other means of information, and by visiting other sister Orthodox churches, Protopresbyter Theodoros Zisis along with those clergy and laity who are of like mind with him are calling brother Primates and pastors, and particularly the devout Orthodox faithful, to rebel against and question the decisions of the Holy and Great Council of our Orthodox Church which assembled blessedly and successfully in Crete, where the contribution of Your Dearest Eminence and of the delegation of the Most-Holy Church of Greece was foundational and instrumental in this success.
As if the unholy work of this small number of clergy and laity–injurious to consciences and provoking scandal–within the Most-Holy Church of Greece was not enough, we have received information (which as of today has yet to be disproved) telling us that a delegation under the aforementioned clergyman has visited the Most-Holy Orthodox Churches of Bulgaria and Georgia, as well as the ecclesiastical diocese of Moldova, where it stirred up the faithful and was unfortunately received by the brother Primates and Hierarchs of those churches. Moreover, according to this information, this group presented itself as conveying the consciousness of the Church of Greece during its visit to Georgia.
Surely Your Eminence and the Holy Synod of the Most-Holy Church of Greece agree that those things deliberately and irreverently spread and circulated by these clergy and laity are, in the words of Saint Basil the Great, "…poisonous drugs for souls…and as drunken brains…" the speakers of these words "…cry out full of fancies from their condition" (Letter 210: To the Most-Eloquent citizens of Neo-Caesarea.[6]). Moreover, "…[in order] to rend asunder the Church, to be ready for rivalry, to create dissension, to rob oneself continuously of the benefits of religious meetings–these are unpardonable, these do demand an accounting, these do deserve serious punishment" (Saint John Chrysostom, Against the Jews.3.[13]).
Unfortunately, through the stance they have adopted, even brother Hierarchs of the Most-Holy Church of Greece–for example the Most-Holy Metropolitans Seraphim of Piraeus and Amvrosios of Kalavryta and Agialeias–have, through writings circulated seasonably or unseasonably, and above all through their objectively extreme words spoken both prior to and following the Council, conspired with this well-known group against the canonical Church and the decisions of the Holy and Great Council which met in Crete. They who act in this manner surely forget that, "...those matters which have been considered and decided upon synodically are better and more sure than those conclusions arrived at on one's own" (John of Kritos, Answers to Constantine Kavasalis, Archbishop of Dyrrachios).
We therefore beseech Your Eminence and the Holy Synod of the Church of Greece which participated in the Holy and Great Council of Crete, and which collaborated in its decision and co-signed all the conciliar texts, to enforce the decisions of that Council which decreed that these texts are binding upon all Orthodox faithful—clergy and laity alike (See The Canonical Organization and Operation of Holy