Ακολουθεί η ομιλία που πραγματοποίησε ο Καθηγητής Γρηγόριος Λαρεντζάκης στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, στις 16-3-2017:
Χαίρομαι διότι εὑρίσκομαι στούς χώρους τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν καί γιά τήν τιμητική πρόσκληση νά ὁμιλήσω γιά τό ἱστορικό αὐτό γεγονός τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία πραγματοποιήθηκε στούς χώρους τῆς Ὀρθοδόξου Ἀκαδημίας Κρήτης ὑπό τήν Προεδρία τῆς Α. Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Κυρίου Βαρθολομαίου Α΄ ἀπό τήν 18-29. 6. 2016. Χαίρομαι ἐπίσης ὅλως ἰδιαιτέρως, διότι μέ τήν πρωτοβουλία αὐτή τῆς συναντήσεως εὑρισκόμεθα ἐδῶ ὄχι μόνον γιά νά πληροφορηθοῦμε καί νά ἐμβαθύνομε στό γεγονός καί τά Κείμενα τῆς Συνόδου πρός ἴδιον ὄφελος, ἀλλά καί γιά νά γίνομε μετά κήρυκες καί πολλαπλασιαστές καί μεταλαμπαδευτές τοῦ ἱστορικοῦ αὐτοῦ γεγονότος καί τῶν Μηνυμάτων του στό χῶρο, ὅπου μᾶς ἔχει τάξει, ἤ ὅπου θά μᾶς τάξει ἡ Ἐκκλησία μας καί στόν χῶρο τῆς ἐκπαιδεύσεως. Τοῦτο σημαίνει, ὅτι τό μετασυνοδικό ἔργο ὅλων μας καί ἰδιαίτερα τῶν Θεολογικῶν μας Σχολῶν εἶναι πολύ σοβαρό καί ἀναγκαῖο. Ἐπίσης ἡ συνεργασία ὅλων τῶν ὀρθοδόξων Θεολογικῶν Σχολῶν, ἀλλά καί τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν ὅλων τῶν χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν καθίσταται ἀπόλυτα ἀναγκαία. Ὑπενθυμίζω μόνο τήν προσπάθεια πού κάναμε στό Γράτς γιά τήν ἵδρυση ἑνός Συμβουλίου τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν τῆς Εὐρώπης ἀκριβῶς γιά τόν σκοπό αὐτό τῆς ἐντατικῆς συνεργασίας, ἀδελφοποιήσεως, ἀνταλλαγῆς καθηγητῶν, φοιτητῶν, συγγραμμάτων, κοινῶν θεολογικῶν συνεδρίων κλπ. Ἡ πρωτοβουλία αὐτή ὀνομάσθηκε Grazer Prozess. Μιά διαχριστιανική συνεργασία καί τῶν Θολογικῶν Σχολῶν τῶν διαφόρων Ἐκκλησιῶν θά μεταφέρει ἀσφαλῶς καί τά Μηνύματα τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου παντοῦ. Ἡ διαδικασία τῆς ἀποδοχῆς καί ἐφαρμογῆς τῶν ἀποφάσεων τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου ἀπό τό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας ἀνήκει στήν ἱστορία τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων τῆς Ἐκκλησίας Ἀνατολῆς καί Δύσεως καί ἀποτελεῖ συστατικό στοιχεῖο τῆς Συνοδικότητος καί τῶν πρακτικῶν συνεπειῶν της στήν καθόλου ζωή τῆς Ἐκκλησίας. Τί συνέβη, λοιπόν, στούς χώρους τῆς Ὀρθοδόξου Ἀκαδημίας τόν Ἰούνιο τοῦ παρελθόντος ἔτους; Τί ἦταν αὐτή ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί ποιά τά ἀποτελέσματά καί οἱ ἀποφάσεις της στά ἐπίσημα Κείμενά της; Ἡ σημασία τοῦ ἱστορικοῦ γεγονότος τῆς συγκλήσεως αὐτῆς καθ’ ἑαυτήν Ἡ Ὀρθοδοξία, ὅλες οἱ Αὐτοκέφαλες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες ἤθελαν μέ τήν σύγκληση τῆς Συνόδου αὐτῆς νά συνεχισθεῖ καί νά ἐφαρμοσθεῖ ὁ συνοδικός θεσμός καί νά συγκληθεῖ πράγματι μία Πανορθόδοξος Σύνοδος μέ κῦρος καί αὐθεντία γιά ὁλόκληρη τήν Ὀρθοδοξία, ὅμοια τῆς ὁποίας δέν συγκλήθηκε ἀπό τόν 9ο αἰῶνα, δηλ. ἀπό τήν Σύνοδο τοῦ ἱ. Φωτίου τοῦ ἔτους 879/880, τήν τελευταία κοινή, δηλ. τήν 8η Οἰκουμενική Σύνοδο Ἀνατολῆς καί Δύσεως, ὅπως θά μποροῦσε καί θά ἔπρεπε νά ἀναγνωρισθεῖ ἀπό κοινοῦ. Βέβαια ὑπῆρξαν καί μετά, δηλ. τήν Β΄ χιλιετία, καί ἄλλες σοβαρές Σύνοδοι, μέ «καθολικό κῦρος» ὄχι ὅμως Οἰκουμενικές ἤ τοῦ κύρους τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τοῦ Ἰουνίου 2016.[2] Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης ἐτήρησε καί ἐφάρμοσε τήν πανορθόδοξη ἀπόφαση καί ἔτσι πραγματοποιήθηκε ἡ ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἐάν τήν τελευταία στιγμή, μία μόλις ἑβδομάδα πρό τῆς συγκλήσεως, ἀκολουθοῦσε μόνος του τίς προτροπές ὁρισμένων γιά ἀναβολή, ἤ ματαίωση, τότε θά τοῦ καταλόγιζαν οἱ ἴδιοι ἀθέτηση τῆς πανορθοδόξου ἀποφάσεως γιά τήν σύγκληση καί πραγματοποίηση τῆς Συνόδου. Ἡ Ἁγία καί Μεγάλη αὐτή Σύνοδος ὁλοκλήρου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, παρά τήν ἀπουσία τῶν τεσσάρων Πατριαρχείων, ὑπῆρξε ἡ ἀνωτάτη δυνατή ἐκκλησιαστική αὐθεντία, πού μποροῦσε σήμερα νά συγκληθεῖ. Ἐχει ἀνώτερο κύρος καί μεγαλυτέρα ἰσχύ ἀπό κάθε προσωπική μεμονωμένη ἄποψη εἴτε θεολόγων καθηγητῶν Πανεπιστημίων, εἴτε καί Ἀρχιερέων, ἀλλά ὁπωσδήποτε καί ἀπό κάθε συνοδική ἀπόφαση μιᾶς ὁποιασδήποτε Τοπικῆς ἤ Αὐτοκεφάλου Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Καί αὐτό δέν ἤθελαν οὔτε θέλουν ὁρισμένοι νά τό καταλάβουν μέχρι σήμερα. Ἡ λειτουργική ζωή τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας Ἕνα ἀπό τά κεντρικά σημεῖα τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου στήν Κρήτη ὑπῆρξεν ἡ τακτική καί καθημερινή Λειτουργική της ζωή. Στήν ἀρχή, κατά τήν διάρκεια καί στό τέλος τῆς Συνόδου ἐκφράσθηκε ἡ Δοξολογία πρός τόν Τριαδικό Θεό, ἡ παράκληση βοηθείας καί συμπαραστάσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί τέλος ἡ εὐχαριστία καί ἡ Δοξολογία γιά τήν ἐπιτυχή ἀποπεράτωση τῶν ἐργασιῶν της μέ τό συλείτουργο στόν ἱερό Ναό τῶν Ἁγίων Πέτρου καί Παύλου στά Χανιά. Καί μέ τήν λειτουργική αὐτή ζωή τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου καταφαίνεται πρῶτον ὅτι ἡ συνοδική διαδικασία δέν εἶναι μόνον ἕνα διοικητικό γεγονός μέ καθαρά νομικίστηκη ἤ δικαστική ἐξουσία,[3] ἀλλά ἕνα πολύπλευρο πνευματικό γεγονός τῆς καθόλου Ὀρθοδοξίας καί δεύτερον καί κατά συνέπεια καί μαρτυρία τῆς ἑνότητος καί τῆς Κοινωνίας μεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ἡ ὁποία κατοχυρώνεται καί ἐκφράζεται μέ τήν συμμετοχή στό Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Πρέπει ἐπίσης νά σημειωθεῖ, ὅτι ἀκριβῶς γιά τόν λόγο αὐτό καί κατόπιν ἐπιθυμίας τῆς Συνόδου, προσεκλήθησαν οἱ Προκαθήμενοι Πατριάρχες τῶν τεσσάρων ἀπόντων Πατριαρχείων νά συμμετάσχουν τοὐλάχιστον στήν λειτουργική ζωή τῆς Συνόδου, συλλειτουργοῦντες μαζί μέ τούς ἄλλους Προκαθημένους Πατριάρχες καί Ἀρχιεπισκόπους ἀκριβῶς γιά τήν πανορθόδοξο μαρτυρία τῆς ἑνότητος καί Κοινωνίας τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀλλά ἀρνήθηκαν νά προσέλθουν.
Παρουσία Παρατηρητῶν Μέ πανορθόδοξη ἀπόφαση ἐδόθη ἡ δυνατότητα παρουσίας καί Παρατηρητῶν ἀπό τίς ἄλλες μή ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες στήν ἐναρκτήρια καί καταληκτήρια συνεδρίαση τῆς Συνόδου χωρίς λόγο καί ψῆφο καί στήν καταληκτήρια Θεία Λειτουργία στά Χανιά. Τά θέματα, τά Κείμενα καί οἱ ἀποφάσεις τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου α) Ἡ ἀποστολή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τόν σύγχρονον κόσμον. Ἡ συμβολή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς ἐπικράτησιν τῆς εἰρήνης, τῆς δικαιοσύνης, τῆς ἐλευθερίας, τῆς ἀδελφοσύνης καί τῆς ἀγάπης μεταξύ τῶν λαῶν καί ἄρσιν τῶν φυλετικῶν καί λοιπῶν διακρίσεων. β) Ἡ Ὀρθόδοξος Διασπορά, γ) Τὸ Αὐτόνομον καὶ ὁ τρόπος ἀνακηρύξεως αὐτοῦ, δ) Το Μυστήριον του γάμου και τα κωλύματα αὐτοῦ, ε) Ἡ σπουδαιότης τοῦ θεσμοῦ τῆς νηστείας καί ἡ τήρησις αὐτῆς σήμερον, στ) Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τὸν λοιπὸν χριστιανικὸν κόσμον. Ἐκτός ἀπό τά ἐπίσημα αὐτά Κείμενα τῶν 6 θεμάτων ἐξέδωσε ἡ Σύνοδος καί δύο ἐπί πλέον Κείμενα ἐξ ἴσου μεγίστης ἐκκλησιολογικῆς καί θεολογικῆς σημασίας. 1ον Τήν Ἐγκύκλιο τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί 2ον Τό Μήνυμα τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας Πρός τόν Ὀρθόδοξο λαό καί κάθε ἄνθρωπο καλῆς θελήσεως. Τά ἐπίσημα αὐτά Κείμενα ἐκφράζουν τό ἀναλοίωτο, συνεχές καί ἀκραιφνές ὀρθόδοξο φρόνημα τῆς Παραδόσεως τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλά δέν ἀσχολοῦνται μόνον μέ τό παρελθόν τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά ἀφοροῦν στή ζωή τῶν πιστῶν καί τή δομή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας σήμερα, ἔχουν ἄμεση ἐπικαιρότητα, ἀναφέρονται στίς σύγχρονες προκλήσεις τῆς κοινωνίας καί χρήζουν ἄμεσης ἐφαρμογῆς γιά νά ἀντιμετωπισθεῖ καί ἡ σύγχρονη κρίση μέ συνέπειες καί γιά τό μέλλον. Δέν ὑπάρχει καμμία τοποθέτηση καί διατύπωση, ἡ ὁποία νά μήν ἀνταποκρίνεται στήν ὀρθόδοξο πίστη, παράδοση καί πνευματικότητα, ἤ καί τό χειρότερο νά ἀντιστρατεύεται στό ὀρθόδοξο φρόνημα.
CONTINUE READING))))))))))))))Παρουσία Παρατηρητῶν Μέ πανορθόδοξη ἀπόφαση ἐδόθη ἡ δυνατότητα παρουσίας καί Παρατηρητῶν ἀπό τίς ἄλλες μή ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες στήν ἐναρκτήρια καί καταληκτήρια συνεδρίαση τῆς Συνόδου χωρίς λόγο καί ψῆφο καί στήν καταληκτήρια Θεία Λειτουργία στά Χανιά. Τά θέματα, τά Κείμενα καί οἱ ἀποφάσεις τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου α) Ἡ ἀποστολή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τόν σύγχρονον κόσμον. Ἡ συμβολή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς ἐπικράτησιν τῆς εἰρήνης, τῆς δικαιοσύνης, τῆς ἐλευθερίας, τῆς ἀδελφοσύνης καί τῆς ἀγάπης μεταξύ τῶν λαῶν καί ἄρσιν τῶν φυλετικῶν καί λοιπῶν διακρίσεων. β) Ἡ Ὀρθόδοξος Διασπορά, γ) Τὸ Αὐτόνομον καὶ ὁ τρόπος ἀνακηρύξεως αὐτοῦ, δ) Το Μυστήριον του γάμου και τα κωλύματα αὐτοῦ, ε) Ἡ σπουδαιότης τοῦ θεσμοῦ τῆς νηστείας καί ἡ τήρησις αὐτῆς σήμερον, στ) Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τὸν λοιπὸν χριστιανικὸν κόσμον. Ἐκτός ἀπό τά ἐπίσημα αὐτά Κείμενα τῶν 6 θεμάτων ἐξέδωσε ἡ Σύνοδος καί δύο ἐπί πλέον Κείμενα ἐξ ἴσου μεγίστης ἐκκλησιολογικῆς καί θεολογικῆς σημασίας. 1ον Τήν Ἐγκύκλιο τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί 2ον Τό Μήνυμα τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας Πρός τόν Ὀρθόδοξο λαό καί κάθε ἄνθρωπο καλῆς θελήσεως. Τά ἐπίσημα αὐτά Κείμενα ἐκφράζουν τό ἀναλοίωτο, συνεχές καί ἀκραιφνές ὀρθόδοξο φρόνημα τῆς Παραδόσεως τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλά δέν ἀσχολοῦνται μόνον μέ τό παρελθόν τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά ἀφοροῦν στή ζωή τῶν πιστῶν καί τή δομή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας σήμερα, ἔχουν ἄμεση ἐπικαιρότητα, ἀναφέρονται στίς σύγχρονες προκλήσεις τῆς κοινωνίας καί χρήζουν ἄμεσης ἐφαρμογῆς γιά νά ἀντιμετωπισθεῖ καί ἡ σύγχρονη κρίση μέ συνέπειες καί γιά τό μέλλον. Δέν ὑπάρχει καμμία τοποθέτηση καί διατύπωση, ἡ ὁποία νά μήν ἀνταποκρίνεται στήν ὀρθόδοξο πίστη, παράδοση καί πνευματικότητα, ἤ καί τό χειρότερο νά ἀντιστρατεύεται στό ὀρθόδοξο φρόνημα.