Αρχιμ. Γρηγόριος Δ. Παπαθωμάς Ρώμη, 23 Νοεμβρίου 2016
Καθηγητής Κανονικού Δικαίου,
Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και
Ινστιτούτο Ορθοδόξου Θεολογίας «Άγιος Σέργιος» Παρισίων
500 χρόνια μετά την
Προτεσταντική Μεταρρύθμιση (1517-2017)…
Μία ολιστική
ερμηνευτική αποτίμηση
Η υιοθέτηση της Αυτοκεφαλίας
στην Δύση και την Ανατολή
σε μία εποχή αμφιταλάντευσης των συλλογικών ταυτοτήτων
(Β΄ Ευρωπαϊκή χιλιετία [1054-2017])
(Συνοδικότητα
και κανονική θεμελίωση των ενδο-εκκλησιακών σχέσεων των Αυτοκέφαλων κατά τόπους
Εκκλησιών)[1]
«Η πολλαπλότητα που δεν καταλήγει σε ενότητα είναι σύγχυση.
Η ενότητα που δεν εξαρτάται από την πολλαπλότητα είναι τυραννία».
(Βλάσιος PASCAL, Pensées, (604), Παρίσι, εκδ. Seuil, 1962, σελ. 269).
Status Quaestionis
Η προσέγγιση του κανονικού ζητήματος
της Αυτοκεφαλίας, το οποίο είναι ευρύτατο
και πολύπλοκο στο εκκλησιακό πεδίο – καθώς και του σιαμαίου κανονικού ζητήματος
της Αυτονομίας με το οποίο συνδέεται
άρρηκτα – απαιτεί πολύ μεγάλη επαγρύπνηση και εξ ίσου μεγάλη συλλογική τόλμη.
Πολύ μεγάλη επαγρύπνηση, διότι καλούμαστε να θέσουμε εκ προοιμίου τόσο το
πλαίσιο όσο και τους σηματοδότες της διερεύνησής μας· πολύ μεγάλη συλλογική τόλμη,
διότι καλούμαστε να επιχειρήσουμε να υπερβούμε τα εσκαμμένα και τις ιστορικές
καθηλώσεις, ενσωματώνοντας τους προβληματισμούς που γεννώνται από τα σύγχρονα
προβλήματα (και τις ελπίδες!) της «καθ’
ολικής» Ορθοδόξου Εκκλησίας, η οποία πρόσφατα πραγματοποίησε την Αγία και Μεγάλη
Σύνοδό της (Κρήτη, 2016), από την θεματολογία της οποίας αποκλείσθηκε εν τέλει
αυτό το τόσο σημαντικό εκκλησιο-κανονικό πρόβλημα και αποφασίσθηκε να αναβληθεί
και να συζητηθεί στο μέλλον, γεγονός που μας επιτρέπει να το αναλύσουμε με
ακόμη μεγαλύτερη ενσυνειδητότητα και ακρίβεια. Η εξέταση του εκκλησιο-κανονικού
ζητήματος της Αυτοκεφαλίας ανοίγει πεδία και ορίζοντες, που μάς οδηγούν σε
διευρυμένη και βαθειά μελέτη πολλών ζητημάτων εντός της μίας και πολύπλευρης
προβληματικής.
continue reading
[1] Δημοσιευθὲν ἐν Θεολογία,
τ. 90, τεῦχ. 1 (2019), σελ. 235-276.