Γρηγόριος Λιάντας
Ἐπίκουρος Καθηγητὴς / Ἀνωτάτη Ἐκκλησιαστική Ἀκαδημία Θεσσαλονίκης
«Τὴν ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀποτελοῦν σήμερα τὰ πατριαρχεῖα, οἱ αὐτοκέφαλες
καὶ οἱ αὐτόνομες Ἐκκλησίες, οἱ ὁποῖες ἑνωμένες μὲ τὴν ἴδια πίστη, βρίσκονται σὲ
κοινωνία μὲ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο. Κάθε ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, τιμώμενη ὡς
πατριαρχεῖο ἢ αὐτοκέφαλη, ἀποκτᾶ ἐκκλησιαστικὴ δικαιοδοσία ἐντὸς τῶν γεωγραφικῶν της ὁρίων καὶ καμιὰ ἄλλη ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δὲν μπορεῖ νὰ ἐπεμβαίνει στὰ ἐκκλησιαστικὰ ζητήματα μίας ἄλλης Ἐκκλησίας.
Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἔχει πρωτεῖο τιμῆς μεταξὺ τῶν ἄλλων ὀρθοδόξων
Ἐκκλησιῶν, θεωρούμενος πρῶτος μεταξὺ ἴσων. Στὴν πράξη, τὸ πρωτεῖο αὐτὸ συνεπάγεται καθήκοντα καὶ δικαιώματα, ἀναγνωριζόμενα σὲ αὐτὸν ἀπὸ τὶς οἰκουμενικὲς συνόδους καὶ τὴν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας. Γενικά, τὸ δικαίωμα τῆς
πρωτοβουλίας ἀναγνωρίζεται σ’ αὐτὸν ἀπὸ τοὺς ἀρχηγοὺς ὅλων τῶν ὀρθόδοξων
Ἐκκλησιῶν. Ἔτσι, ἔχει τὸ δικαίωμα τοῦ ἐκκλήτου, τῆς ἐνάρξεως μίας ἀλληλογραφίας πάνω σὲ ἕνα ἢ πολλὰ ζητήματα, τῆς συγκλήσεως καὶ προεδρίας τῶν πανορθοδόξων συνόδων, τῆς παροχῆς τοῦ αὐτοκεφάλου καὶ τοῦ αὐτόνομου, τῆς
εὐλογίας τοῦ ἁγίου μύρου καὶ τῆς ἀποστολῆς του στὶς ἀδελφὲς ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες κ.λπ.»1.
Ἡ ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, λοιπόν, εἶναι μία κοινωνία τοπικῶν Ἐκκλησιῶν, αὐτοκέφαλων ἢ αὐτόνομων, οἱ σχέσεις τῶν ὁποίων προσδιορίζονται ἀπὸ τὴν κανονικὴ παράδοση καὶ ἀπὸ τὴν μακραίωνη ἐκκλησιαστικὴ πράξη2. Τόσο ἡ κανονικὴ παράδοση,
ὅσο καὶ ἡ ἐκκλησιαστικὴ πράξη ὑπῆρξαν πάντοτε καὶ παραμένουν συνεχῶς τὰ σταθερὰ καὶ ἀμετάβλητα κριτήρια γιὰ τὴν εὔρυθμη λειτουργία τῶν διορθόδοξων σχέσεων, πάντοτε ὅμως μέσα στὰ πλαίσια τῆς διοικητικῆς ὀργάνωσης τῆς ὀρθοδόξου
Ἐκκλησίας καὶ τῶν ἀντικειμενικῶν συνθηκῶν κάθε ἐποχῆς3.
Continue Reading