After the tragic transgression with Hagia Sophia, now the Monastery
of Chora, (the “Place of the One beyond space” -- Chora tou Achorētou),
this exquisite offering of Byzantine culture to humanity is being changed into a mosque.
This is a sad state of affairs for the very same Turkish people who,
since the founding of the modern state, have struggled to achieve an
international reputation of productivity and progress that leaves a
sorry legacy of conquest and carnage behind. This is a real shame,
because no one is deserving of such a narrow-minded policy. Demeaning
humanity’s monuments to serve fleeting political schemes does not
diminish the monuments themselves, but the schemers.
The pleas and exhortations of the international community are ignored. How long?
Μετά το τραγικό ιστορικό λάθος με την Αγία Σοφία, τώρα η Μονή της Χώρας, η «Χώρα του Αχωρήτου», μία λαμπρή προσφορά του Βυζαντινού πολιτισμού στην ανθρωπότητα, μετατρέπεται σε τζαμί.
Πρόκειται για θλιβερή εξέλιξη για τον ίδιο τον τουρκικό λαό που από την ίδρυση του σύγχρονου κράτους του έκανε τόσο αγώνα για να πετύχει μία θέση διεθνώς που δεν θα έχει σχέση με σφαγές και κατακτήσεις, αλλά με δημιουργία και πρόοδο. Κρίμα, γιατί δεν του αρμόζει μία τέτοια μικρόψυχη πολιτική. Η προσβολή πανανθρώπινων μνημείων για εξυπηρέτηση εφήμερων πολιτικών σκοπιμοτήτων δεν μειώνει τα ίδια τα μνημεία, αλλά τους πρωταγωνιστές.
Οι μέχρι τώρα λεκτικές παραινέσεις από την διεθνή κοινότητα έχουν αγνοηθεί. Ως πότε;
The pleas and exhortations of the international community are ignored. How long?
Μετά το τραγικό ιστορικό λάθος με την Αγία Σοφία, τώρα η Μονή της Χώρας, η «Χώρα του Αχωρήτου», μία λαμπρή προσφορά του Βυζαντινού πολιτισμού στην ανθρωπότητα, μετατρέπεται σε τζαμί.
Πρόκειται για θλιβερή εξέλιξη για τον ίδιο τον τουρκικό λαό που από την ίδρυση του σύγχρονου κράτους του έκανε τόσο αγώνα για να πετύχει μία θέση διεθνώς που δεν θα έχει σχέση με σφαγές και κατακτήσεις, αλλά με δημιουργία και πρόοδο. Κρίμα, γιατί δεν του αρμόζει μία τέτοια μικρόψυχη πολιτική. Η προσβολή πανανθρώπινων μνημείων για εξυπηρέτηση εφήμερων πολιτικών σκοπιμοτήτων δεν μειώνει τα ίδια τα μνημεία, αλλά τους πρωταγωνιστές.
Οι μέχρι τώρα λεκτικές παραινέσεις από την διεθνή κοινότητα έχουν αγνοηθεί. Ως πότε;