O μητροπολίτης Σύρου κ. Δωρόθεος Β’ μίλησε στον “Λ” για τη συμπλήρωση των 19 ετών αρχιερατικής του διακονίας, τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί λόγω της πανδημίας, αλλά και για τα μέτρα που λήφθηκαν για την επιστροφή των πιστών στις Εκκλησίες για το χρονικό διάστημα των επερχόμενων εορτών.
“Ο Επίσκοπος αγαπάει αυτόν τον λαό, αν και πολλές φορές οι στενοχωρίες από την αχαριστία δεν λείπουν”
“Ο άνθρωπος όταν γεννηθεί, παρότι δεν έχει πλήρη επίγνωση της ζωής του, δεν γνωρίζει τίποτε περισσότερο παρά το ότι μια ημέρα θα απέλθει από αυτόν τον κόσμο καθώς το μόνο βέβαιο είναι ο θάνατος.
Όμως, στην πορεία της ζωής μας αναπτύσσονται πνευματικές δυνάμεις, αναπτύσσονται γύρω μας γνωριμίες και φιλίες και ένας κοινωνικός κύκλος, ο οποίος μέσα από τις κλίσεις που ο καθένας έχει για να επιτελέσει το χρέος του στην κοινωνία, κατά την επίγεια παρουσία του, τον καθοδηγούν στην ζωή του.
Έτσι και η δική μου ζωή καθοδηγήθηκε από τους καλούς μου γονείς, από καλούς πνευματικούς πατέρες και ιερείς, κοντά στους οποίους παρέμεινα από την νεότητά μου στο πετραχήλιό τους, καθοδηγούμενος και εξομολογούμενος και καθώς αναγνώρισαν την κλίση μου προς την ιεροσύνη, την καλλιέργησαν κι έτσι με αξίωσε ο Θεός να εισέλθω στον ιερό κλήρο το 1977, να διακονήσω επί 25 χρόνια την Μητρόπολη αυτή ως ιεροκήρυκας και 19 χρόνια τώρα, με τη χάρη του Θεού, ως Μητροπολίτης.
Πράγματι, λοιπόν, συμπληρώθηκαν 19 χρόνια αρχιερατικής διακονίας από τις 15 Δεκεμβρίου του 2001, όταν με την ψήφο των αρχιερέων κα την πατρική στήριξη και αγάπη του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου ανέλαβα το πηδάλιο της πολυνήσου αυτής Ιεράς Μητροπόλεως.
Πολλά έχουν γίνει τα 19 αυτά χρόνια που φαντάζομαι ότι δεν χρειάζεται εγώ να τα λέω καθώς ο λαός μας τα γνωρίζει και περισσότερο ή λιγότερο βιώνει μέσα στην ψυχή του ότι ο Επίσκοπος αγαπάει αυτόν τον λαό, θέλει να τον στηρίζει και να τον βοηθεί όσο μπορεί, αν και πολλές φορές οι στενοχωρίες από την αχαριστία και την αγνωμοσύνη των ανθρώπων δεν λείπουν. Όμως, δεν στέκονται αφορμή να αναστέλλουν την πορεία μας για να κάνουμε όσα μπορούμε περισσότερα πράγματα.
Μία ευχή για τα 19 χρόνια είναι, όσα χρόνια ακόμη θέλει ο Θεός να ζήσουμε και να κρατάμε στην καρδιά μας το υψηλό φρόνημα της ιεροσύνης, να προσεύχεται ο λαός μας να μπορούμε να πράττουμε σωστά το έργο μας, να πληροφορούμε την διακονία μας, να υπηρετούμε την Εκκλησία, η οποία τίποτε δεν μας όφειλε απ’ όσα μας έχει δώσει και ταυτόχρονα να έχουμε μια καλή μαρτυρία γιατί αυτό που τελικά μένει πίσω είναι η καλή μαρτυρία και η παρακαταθήκη που ο κάθε άνθρωπος αφήνει.
Για τη συμπλήρωση αυτών των 19 χρόνων, θέλω να εκφράσω για πολλοστή φορά την ευγνωμοσύνη μου σε όσους εκείνους με στήριξαν από μικρό παιδί μέχρι σήμερα, να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου στον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο και στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο Β’ , ο οποίος με περιβάλλει και αυτός με την αγάπη του και την στοργή του και με στηρίζει και βεβαίως την ευγνωμοσύνη μου στον λαό της Μητροπόλεώς μας, από τον οποίο δεν έχω παρά μόνο να καταθέτω εκδηλώσεις στοργής και αγάπης, συμπαραστάσεως και συνοδοιπορίας σε αυτή την θυσιαστική πορεία της αρχιερατικής μου διακονίας.
Απώλειες και οικονομική καταστροφή
Βέβαια, ζούμε πρωτόγνωρες εποχές. Το 2020, το οποίο ξεκίνησε με την ελπίδα ότι τα δύο 20 θα ήταν τα δύο άριστα στη ζωή μας και στην ζωή του πλανήτη, ωστόσο αποδείχτηκαν τα χείριστα μιας και η πανδημία έφερε πολύ πόνο στον κόσμο και δάκρυα στα μάτια μας καθώς χάσαμε ανθρώπους. Ακόμα και σήμερα πολλοί άνθρωποι δίνουν αγώνα και μάχη ζωής στα νοσοκομεία και στις εντατικές μονάδες. Οι γιατροί μας, οι νοσηλευτές και οι επιστήμονες που είναι κατά τα πάντα αξιέπαινοι δίνουν μεγάλο αγώνα να κρατήσουν στη ζωή τους ανθρώπους αυτούς. Η οικονομική καταστροφή σε πολλά μέρη του κόσμου είναι πασιφανής ακόμα και στην πατρίδα μας και αφήνει σημάδια δυσκολίας τα οποία εύχομαι να περάσουν γρήγορα.
“Πλήγηκε ιδιαίτερα το εκπαιδευτικό μας σύστημα”
Μέσα, όμως, από όλη αυτή την δυσκολία υπάρχουν και αισιόδοξα μηνύματα τα οποία πρέπει να δούμε, ότι ανακαλύψαμε στον εαυτό μας πολλή δύναμη, την οποία νομίζαμε ότι δεν είχαμε, βρήκαμε μέσα μας αντιστάσεις που νομίζαμε ότι δεν υπήρχαν, και είμαστε όρθιοι και κυρίως μας κρατάει – μέσα στην ψυχή μας μια δυναμική για το καλύτερο αύριο – η πίστη μας στον Χριστό και στην Εκκλησία.
Ιδιαίτερα, θα ήθελα να πω ότι αυτή την περίοδο δοκιμάστηκε το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Οι καθηγητές, οι δάσκαλοι, οι σπουδαστές και μαθητές όλων των βαθμίδων ξαφνικά έμαθαν από τα χαμόγελα στο σχολείο και την καθημερινή συναναστροφή με τους δασκάλους και τους συμμαθητές τους να είναι κλεισμένοι στα σπίτια τους και να πρέπει μέσα από τον υπολογιστή τους και τις τηλεδιασκέψεις να κάνουν το μάθημά τους. Πρέπει να επαινέσουμε τα παιδιά αυτά που το κατόρθωσαν. Γνωρίζω πολλά παιδιά μικρής ηλικίας, κυρίως του δημοτικού σχολείου, που έχουν κατορθώσει να επικοινωνούν με το σχολείο μέσα από τον υπολογιστή. Αυτό σημαίνει ότι έχουμε παιδιά έξυπνα, δραστήρια και συγκροτημένα, τα οποία πρέπει να κρατήσουμε κοντά μας για να τα στηρίξουμε και να τα βοηθήσουμε να καταλάβουν ότι στη ζωή μας τίποτε δεν είναι δεδομένο και αυτό είναι πολύ σημαντικό να το γνωρίζουν τα παιδιά.
Ταυτόχρονα, όμως, όλες οι δυσκολίες ξεπερνιούνται όταν έχουμε πίστη, θέληση και εμπιστοσύνη στον εαυτό μας.
“Δοξάζουμε τον Θεό που οι Χριστιανοί μας θα αναπαυθούν…”
Πρώτα πρέπει να κοιτάξουμε τι γίνεται δίπλα μας και παραπέρα. Θάνατοι πολλοί, νέοι τάφοι ανοίγονται σε ορισμένες περιοχές της πατρίδας μας και δεν επαρκούν τα κοιμητήρια για να ενταφιάζονται οι άνθρωποι που πεθαίνουν σήμερα από την πανδημία. Άρα, μέσα σε όλη αυτή την σύγχυση και την αγωνία που επικρατεί, ευχαριστούμε τον Θεό που μπορούμε να εορτάσουμε Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά και Θεοφάνια με τους Χριστιανούς μας, γιατί εμείς δεν στερηθήκαμε το δικαίωμα να λειτουργούμε παρά κεκλεισμένων των θυρών. Όμως δεν είναι έτσι η Λειτουργία. Λειτουργία σημαίνει έργον λαού. Η παρουσία των πιστών είναι υποχρεωτική όταν τελείται η Θεία Λειτουργία. Άρα, λοιπόν, έστω και αυτός ο μικρός και περιορισμένος αριθμός πιστών, με την ταυτόχρονη δυνατότητα οι Εκκλησίες να είναι ανοιχτές όλο αυτό το 12ήμερο για να προσέρχονται οι πιστοί για ατομική προσευχή, νομίζω ότι μας αναπαύει απόλυτα. Γι αυτό, θέλω να ευχαριστήσω τόσο τον Αρχιεπίσκοπο και τον πρωθυπουργό που, μετά την επικοινωνία που είχαν, βρέθηκε ο κοινός τόπος αλλά και τους επιδημιολόγους και λοιμοξιολόγους, οι οποίοι εκείνοι κυρίως έθεσαν την σφραγίδα ότι στους μεγάλους ναούς μπορούν να εκκλησιαστούν έως 50 άτομα και στους μικρότερους ναούς 25, πάντα με αυστηρή τήρηση των μέτρων.
Βεβαίως, με την τέλεση και δεύτερης Θείας Λειτουργίας, ίσως και τρίτης όπου υπάρχει η δυνατότητα πολλών εφημερίων, νομίζω ότι θα αναπαυτούν οι συνειδήσεις των ανθρώπων. Άρα, κάτω υπό τις δεδομένες συνθήκες που ζει σήμερα ο τόπος μας και αν δει κανείς ότι μερικές περιοχές της πατρίδας βρίσκονται σε πλήρη καραντίνα, και δεν θα μπορούν οι άνθρωποι να βγουν ούτε από τα σπίτια τους γιατί διαπιστώνεται ότι ο ιός έχει εξαπλωθεί σαν ποτάμι, ευχαριστούμε και δοξάζουμε τον Θεό που οι χριστιανοί μας θα αναπαυθούν…
Όπως είπα και στο τηλεοπτικό μου μήνυμα, οι μεγάλοι άνθρωποι και οι έχοντες ασθένειες και προβλήματα, να μην αποφασίσουν να βγουν από το σπίτι τους και να μείνουν εκεί γιατί και ο ιερέας μπορεί να τους κοινωνήσει σπίτι τους αν θέλουν και αγιασμό και αντίδωρο μπορούμε να τους αποστείλουμε ή να παραλάβουν τα παιδιά τους ή οι γείτονές τους, οπότε να μην στερηθούν οι άνθρωποι την χαρά αυτή. Ωστόσο, πρέπει να ήμαστε όλοι προσεχτικοί… Ακόμα κι εμείς οι ιερείς και οι επίσκοποι, οι οποίοι διαμαρτυρηθήκαμε και φωνάξαμε να ανοίξουν οι Εκκλησίες, να σκεφτούμε ακόμα και τους συνεργάτες μας, τους διακόνους μας, τους ιερείς αλλά και τον εαυτό μας γιατί αυτή την ώρα πρέπει να δείξουμε μια κατανόηση πολύ μεγάλη, να είμαστε πολύ προσεχτικοί ώστε να μην δώσουμε καμία αφορμή και κυρίως η Εκκλησία να μην γίνει η αιτία να υπάρξουνε προβλήματα στην κοινωνία μας.
Νομίζω ότι με την χάρη του Θεού θα τα καταφέρουμε και κάνουμε μια προσευχή να μην ξαναζήσουμε τέτοιες εορτές και να ξαναεπανέλθουμε όπως και πριν, χαρούμενοι και με όλο τον λαό κοντά μας, να τον ευλογούμε κι εκείνος να μας δίνει δύναμη με την παρουσία του να γιορτάζουμε τις άγιες ημέρες των εορτών…
” Οι καρδιές μας να είναι ανοιχτές για όλους τους ανθρώπους”
Να μην βλέπουμε ποτέ το μπουκάλι μισοάδειο, αλλά μισογεμάτο. Να έχουμε ελπίδα στη ζωή μας, να λέμε ότι το αύριο θα είναι καλύτερο και να βλέπουμε όλα τα πράγματα από την καλή τους πλευρά, ακόμα και τις αρρώστιες και τις δυσκολίες.
Να έχουμε θάρρος και υπομονή και κυρίως να μην κλειστούμε στον εαυτό μας επειδή κλειστήκαμε στο σπίτι μας. Γιατί μπορεί μεν να κλειστήκαμε σωματικά και βιολογικά στις οικίες μας, αλλά οι καρδιές μας να είναι ανοιχτές για όλους τους ανθρώπους, ιδιαίτερα για εκείνους που το έχουν ανάγκη και μπορούμε να τους προσφέρουμε πάρα πολλά, έστω και κάτω από αυτές τις συνθήκες. Αρκεί να το θέλουμε…
Θέλω να ευχηθώ, λοιπόν, σε όλον τον λαό μας και εσάς και σε όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σε όλα τα νησιά μας που πάντοτε πρόθυμα προβάλλουν το έργο της Μητρόπολης, «Χρόνια Πολλά», Ευλογημένα και το 2021 να φέρει μόνο χαρά και ελπίδα στον κόσμο και στη ζωή μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.