 |
«Τιμούμε τη δύναμη, τον πλούτο, τις δυνατότητες της Ελληνικής» σημειώνει στο μήνυμά του για την Παγκόσμια Ημέρα της Ελληνικής Γλώσσας ο Σεβ. Μητροπολίτης Αυστρίας κ. Αρσένιος.
Ο Σεβασμιώτατος αναφέρεται στους δεσμούς που έχει η γλώσσα μας με την Αυστρία και τη Βιέννη υπογραμμίζοντας πως «η καλλιέργεια της Ελληνικής έχει ιδιαίτερες ρίζες στη Βιέννη όπου το 1801 οι ελληνικές κοινότητες ίδρυσαν την Ελληνική Εθνική Σχολή (Griechische National-Schule) με δικαιώματα δημοσίου Εκπαιδευτηρίου. Λόγιοι και οραματιστές, όπως ο Ρήγας Φεραίος, στη Βιέννη ετοίμαζαν τα ελληνικά έντυπα για τους υποδούλους συμπατριώτες τους. Έτσι προετοιμάσθηκε η Εθνεγερσία του 1821 της οποίας εφέτος εορτάζομε τα 200 χρόνια».
Στο τέλος του μηνύματός προτρέπει: «ας αναλάβωμεν λοιπόν δράση για την Ελληνική Γλώσσα για να διατηρήσωμε την αυτοσυνειδησία μας και να γίνωμε οι ζωντανοί φορείς του πολιτισμού της. Καθώς είναι μία εκ των επισήμων γλωσσών της Ευρωπαικής Ενώσεως ας φροντίσωμε για τη διάδοσή της. Ξεκινώντας από την εκμάθησή της στο σχολείο, ας αξιοποιήσωμε τις ευκαιρίες που παρέχονται στη Βιέννη, στους χώρους της Ελληνικής Εθνικής Σχολής, και στα Παραρτήματά της στις πόλεις Graz και Salzburg. Ας φροντίσωμε επίσης να διατηρήσωμε την Ελληνική δυνατή και αμόλυντη από αταίριαστες παρεμβάσεις και προσθήκες έχοντάς την στο νού μας μαζί με την ελευθερία, όπως έγραψε ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός«.
Αναλυτικά το μήνυμα του Σεβασμιωτάτου:
Η Ελληνική γλώσσα, με καταγωγή προϊστορική, είναι σε χρήση καταγεγραμμένη εδώ και 40 εκατονταετίες. Στα ελληνικά ονομάζομε τη γλώσσα »λόγο», μια λέξη πολυσήμαντη: είναι η λογική αλλά και η ομιλία προφορική και γραπτή, και -με κεφαλαίο το Λ-, ο Λόγος, ο Υιός του Θεού «δι΄ου τα πάντα εγένετο». Η λέξη «λόγος» έχει μεταγραφεί διεθνώς, σε όλες σχεδόν τις γλώσσες, ως απλή η σύνθετη, μαζί με πολλές χιλιάδες άλλες ελληνικές λέξεις που περνώντας και από τη λατινική έχουν ενταχθεί σ΄αυτές. Έτσι η Ελληνική ξεπερνά τα όρια του φυσικού της χώρου, της Ελλάδος και της Κύπρου, καθώς και των ελληνοφώνων που ζούν στο εξωτερικό. Η Γλώσσα μας χωρίς να διακρίνεται, ενυπάρχει στις γλώσσες όλης της οικουμένης.
Δικαίως λοιπόν καθιερώθηκε ο εορτασμός Διεθνούς Ημέρας Ελληνικής Γλώσσης κάθε χρόνο στις 9 Φεβρουαρίου. Μικροί και μεγάλοι, ειδικοί στα γλωσσικά θέματα και απλοί θαυμαστές της γλωσσικής ομορφιάς της Ελληνικής, τιμούμε μία από τις παλαιότερες γλώσσες του κόσμου, που αποτελεί άϋλη πολιτιστική κληρονομιά για όλη την οικουμένη. Κατά τον ποιητή Οδυσσέα Ελύτη έχομε «υποχρέωση» να υπενθυμίζωμε με κάθε ευκαιρία τη σημαντικότητά της.
Είναι γνωστό το ενδιαφέρον των αρχαιολόγων και των γλωσσολόγων για τα
πρώιμα στάδια της ελληνικής γραφής, και του αλφαβήτου, του πρώτου στην
ιστορία που αποτύπωσε όλους τους
φθόγγους κάθε λέξεως. Κάθε αρχαίο ελληνικό κείμενο είναι αποκάλυψη
ομορφιάς, ήθους, μεγαλείου ψυχής ανθρώπων. Λυρικοί και τραγικοί ποιητές,
φιλόσοφοι, ιστορικοί, οι πρώτοι ιδρυτές των επιστημών άφησαν έργα
πολύτιμα για τον ανθρώπινο πολιτισμό, γραμμένα στην ελληνική γλώσσα.
Ποιος αναφέρεται στην ιστορία και δεν αρχίζει με τον Ηρόδοτο και τον Θουκυδίδη, στη φιλοσοφία και δεν ξεκινά με τον Αθηναίο Πλάτωνα και τον Μακεδόνα Αριστοτέλη,
στην ιατρική και δεν ασχολείται με τον Ιπποκράτη τον Κώο; Οι
Ευαγγελιστές, οι Απόστολοι και οι πρώτοι κήρυκες του Θείου Λόγου,
μεγαλωμένοι με την ελληνική μετάφραση της Παλαιάς Διαθήκης, γράφουν στα
ελληνικά την Καινή Διαθήκη. Ποιος ερευνά τη χριστιανική θεολογία και την
εκκλησιαστική ποίηση και δεν αναφέρεται στα ελληνικά έργα των μεγάλων
Πατέρων και των Υμνογράφων της Εκκλησίας; Ατέλειωτη είναι η σειρά
μεγάλων του Πνεύματος και του Λόγου που έγραψαν τα έργα τους στα
Ελληνικά. Μπορούμε επίσης σε κάθε εποχή να θαυμάσωμε και την ελληνική
λαϊκή γλωσσική δημιουργία στα αξιοζήλευτα λιτά και σοφά δημιουργήματά
της. Λαικές παροιμίες και τραγούδια, εκκλησιαστικοί ύμνοι, βίοι των
Αγίων και ψυχωφελείς διηγήσεις, έθρεψαν μέχρι τα νεώτερα χρόνια το
γλωσσικό αισθητήριο των Ελλήνων και γέννησαν τους νεοέλληνες λογίους,
ποιητές και λογοτέχνες. Δύο από αυτούς, ο Γιώργος Σεφέρης και ο Οδυσσέας Ελύτης τιμήθηκαν με την ανώτερη λογοτεχνική διάκριση, το «Βραβείο Νόμπελ».
Τιμούμε τη δύναμη, τον πλούτο, τις δυνατότητες της Ελληνικής. Ως
κάτοικοι της Αυστρίας ενθυμούμεθα ότι στην περιοχή μας τον 2ο μ.Χ. αιώνα
υπεράσπιζε τα σύνορα της Ρωμαικής Αυτοκρατορίας και άφησε την τελευταία
του πνοή στη Βιέννη (180 μ. Χ.) ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Μάρκος Αυρήλιος
που κατέγραφε στα Ελληνικά τις σκέψεις του στο έργου του «Τα εις
εαυτόν». Εκεί ο λατίνος φιλόσοφος αυτοκράτορας θεωρεί ότι τα πράγματα με
τα οποία ασχολούμεθα συστηματικά δείχνουν την αξία μας: «Τοσούτου άξιος
έκαστός εστιν, όσου άξιά εστι ταύτα περί α εσπούδακεν» (ζ’ 3). Αφού
λοιπόν είναι τεράστια η αξία της Ελληνικής Γλώσσης, η
ενασχόλησή μας μ΄αυτήν μας δίδει αξία. Τι θα ήταν σήμερα ο ελληνικός
χώρος και οι κάτοικοί του αν είχαν ξεχάσει τα Ελληνικά; Εθνομάρτυρες,
όπως ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, και άλλοι γνωστοί και άγνωστοι αγωνιστές,
τα δύσκολα χρόνια της σκλαβιάς των ελληνόφωνων χριστιανών, έδωσαν
όχι μόνο την περιουσία αλλά και το αίμα τους για να διδάσκωνται οι νέες γενιές τα ελληνικά μαθήματα. Οι Έλληνες στις περιοχές της τότε Αυστρίας
ενίσχυαν τις προσπάθειες αυτές με χρήματα, με μελέτες και εκδόσεις στα
Ελληνικά. Η καλλιέργεια της Ελληνικής έχει ιδιαίτερες ρίζες στη Βιέννη
όπου το 1801 οι ελληνικές κοινότητες ίδρυσαν την Ελληνική Εθνική Σχολή
(Griechische National-Schule) με δικαιώματα δημοσίου Εκπαιδευτηρίου.
Λόγιοι και οραματιστές, όπως ο Ρήγας Φεραίος, στη Βιέννη ετοίμαζαν τα ελληνικά έντυπα για τους υποδούλους συμπατριώτες τους. Έτσι προετοιμάσθηκε η Εθνεγερσία του 1821 της οποίας εφέτος εορτάζομε τα 200 χρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.