ΠΑΝΔΗΜΙΑ, ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΛΕΓΟΜΕΝΟΣ ΙΕΡΟΣ ΚΛΗΡΟΣ

 Ιωάννου Λότσιου  Δρ. Δημοσιεύθηκε στο verianet.gr

     Η Ελλάδα γνώρισε την πανδημία (covid 19) και τις επιπτώσεις της στο σύνολο του πληθυσμού της. ακόμα περισσότερο αυτή. βρίσκεται μέσα σε ένα πολύπλοκο επίπεδο: έδειξε τις βαθιές κοινωνικές ανισότητες, τις διαθρωτικές ελλείψεις που σχετίζονται με τον τρόπο που καλείται η κοινωνία να την αντιμετωπίσει.

 Παρά την διχοστασία, την διχογνωμία και την θεολογική ασυναρτησία από μέρος ικανής μερίδας του κλήρου και θεολόγων, να εξηγήσουν, να νουθετήσουν και να προσανατολίσουν τους πιστούς στην αντιμετώπιση της, εξακολουθεί να υπάρχει η επιτακτική ανάγκη του επαναπροσδιορισμού της ποιμαντικής και θεολογικής αντιμετωπίσεως: διαχωρισμός σε τηρητές των Κανόνων της Εκκλησίας και σε μη, Ομολογία πίστεως η όχι, εμβολιασμένοι πιστοί-ανεμβολίαστοι άπιστοι και το αντίθετο παρεμβάλλουν στην δραστηριοποίηση αυτή. Η θεολογική ασυναρτησία είναι καίριο πλήγμα της σχέσεως της Εκκλησίας με την σύγχρονη κοινωνία. Είναι η ποιότητα της ποιμαντικής ευθύνης στην αντιμετώπιση του προβλήματος.

 Η Εκκλησία καλείται να ανταποκριθεί ποιμαντικά στα προβλήματα, των σχέσεων και των νέων δεδομένων της πανδημίας, όπως είναι το επιπρόσθετο πρόβλημα των μεταλλάξεων του ιού. Είναι ζωτικής σημασίας να σκεφτόμαστε τις ανάγκες των άλλων, όχι μόνο τις δικές μας, ειδικά να θυμόμαστε τους πιο ευάλωτους στην κοινωνία: όπως ηλικιωμένους, μονογονεϊκές οικογένειες, μακροχρόνια άρρωστοι, άστεγοι, μετανάστες και πρόσφυγες, αυτοί που εξαρτώνται από τις τράπεζες τροφίμων ή συσσίτια, άτομα με προβλήματα ψυχικής υγείας ή αναπηρίες, άτομα με προσωρινή ή παράνομη ή κρυφή εργασία θα πέσουν γρήγορα στη φτώχεια καθώς οι χώροι εργασίας κλείνουν και χάνουν το εισόδημα. Ορισμένες ευάλωτες ομάδες στην κοινωνία έχουν ήδη ένα επίπεδο έμπρακτης και πραγματικής υποστήριξης από την Εκκλησία.  Το κλειδί είναι η κατ’ οίκον εκκλησία και η έννοια του προσώπου. Η κατ’ Οίκον Εκκλησία είναι ένα απτό παράδειγμα της αρχέγονης Εκκλησίας που δείχνει την προσαρμοστικότητα και την δημιουργικότητα της ποιμαντικής ευθύνης της απέναντι στις δύσκολες καταστάσεις.

 Μια θεολογική και ποιμαντική αναδιάρθρωση είναι επιτακτική για θετικά αποτελέσματα. Η Εκκλησία έχει σημαντικό ρόλο στην επίδραση του θελήματος των ανθρώπων. Είτε έχουν μολυνθεί είτε όχι. Επίσης η Εκκλησία δεν μπορεί να αποτελεί το πρόβλημα σε σχέση με την πανδημία και τον κορονοίο, αλλά ως ένας σημαντικός πυλώνας που επηρεάζει την ζωή των πιστών. Επίσης, η Εκκλησία μπορεί να προωθήσει τα θέματα της υγείας και τα επίμαχα προβλήματα σχετικά όπως η εξέλιξη και η διστακτικότητα η ή άρνηση των εμβολίων και άλλων σεναρίων που άπτονται μία εσχατολογικής επερχόμενης, δηλαδή καταστροφολογίας, όπως θέλουν να ονομάζουν πραγματικότητας. Η Εκκλησία έχει πολλά να συμβάλει στην προώθηση της υγείας, συμπεριλαμβανομένης της εισαγωγής προοπτικών για το νόημα της ζωής και για το θάνατο, της φθοράς και των ασθενειών που μπορεί να διαφέρει από εκείνες τις απόψεις που είναι χωρίς πνευματικότητα η θρησκευτικότητα. Έχει ομάδα αγίων, π.χ. των Αγίων  Αναργύρων, κατεξοχήν ιατροί που σύνδεσαν την πίστη με την ιατρική και που μπορεί να αντλήσει την ποιμαντική της δραστηριότητα. Οφείλει να δώσει το έναυσμα και το κίνητρο στον άνθρωπο. Σε πολλές διαδικτυακές συναντήσεις ή συζητήσεις ή κηρυγμάτων μια ιστορική αναφορά σε στοιχεία της ορθόδοξης πνευματικότητας, είναι ξερή και άγονη, όταν δεν έχει σχέση με αυτό που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε.