Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΆΓΝΩΣΤΟΣ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ

Tου Αρχιμανδρίτου Γρηγορίου Κωνσταντίνου Δρ. Θ. Ιεροκήρυκος Ι. Μ. Κασσανδρείας       

     Μετά τη μεγάλη εορτή της Πεν­τη­κο­στής την επομένη ημέρα η Εκκλησία μας τιμά το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος. Την εορτή αυ­τή τι­μούν ό­λος ο πο­λι­τι­κός και πνευ­μα­τι­κός κό­σμος κα­θ’ ό­τι τυγ­χά­νει και η­μέ­ρα αρ­γί­ας. Πό­σοι ό­μως α­πό μας τους χριστιανούς γνω­ρί­ζου­με κά­τι γι’ Αυ­τόν τον Με­γά­λο Ά­γνω­στο, ο οποίος πα­ρα­μέ­νει στις συ­νει­δή­σεις μας ξέ­νος, εί­τε από α­δι­α­φο­ρί­α, εί­τε και από διάφο­ρες συγ­και­ρί­ες της πο­λυ­κύ­μαν­της ε­πο­χής μας. 

     Σ’ αυ­τές τίς ε­λά­χι­στες γραμ­μές θα προ­σπα­θή­σου­με να γνω­στο­ποι­ή­σου­με ό­σον εί­ναι δυ­να­τόν το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος που θα γι­ορ­τά­σου­με για μια α­κό­μη φο­ρά.  Βέ­βαι­α για να εί­με­θα ει­λι­κρι­νείς πολ­λά που μας συμ­βαί­νουν  στην καθημερινότητα και τα αγνοούμαι   θεωρώντας τα ως μυ­στή­ρια, πο­λύ δε πε­ρισ­σό­τε­ρο και αυ­τή α­κό­μη τη ζω­ή μας, καθότι    αυτη εί­ναι ένα μυ­στή­ριο. Κα­νέ­νας δεν δύναται να ε­λέγ­ξει τα α­πύθ­με­να βάθη της. Ό,τι γνω­ρί­ζου­με α­π’ αυ­τή είναι για να μας βο­η­θά­ει να συ­νει­δη­το­ποι­ού­με την ά­γνοι­α μας. Η ζω­ή  μας  προσφέρει συ­νε­χώς εκ­πλή­ξεις. Α­πό την πο­λύ­τι­μη υ­γεί­α ως και την αρρώστια. Α­πό τη λύ­πη μέ­χρι και τη χα­ρά. Α­πό τον πλού­το ως και τη φτώ­χεια. Α­πό τη ζω­ή  μέχρι και το θά­να­το. Ό­λα εναλλάσσονται ως μια α­στρα­πή. Η α­βε­βαι­ό­τη­τα, το άγνωστο και η α­γω­νί­α κυ­ρια­ρχούν στην καθημερινότητα μας, χωρίς βέβαια να γίνεται λόγος για τη χα­ρά και την ευ­τυ­χί­α.

     Και ό­μως μέ­σα σέ ό­λα αυ­τά υ­πάρ­χει μια δύ­να­μη, που τα κα­τευ­θύ­νει όλα. Εί­ναι ο «παν­τα­χού πα­ρών και τα πάν­τα πλη­ρών, ο θη­σαυ­ρός των α­γα­θών και ζω­ής χο­ρη­γός», ό­πως αναφέρει η καθημερινή μας προ­σευ­χή του «Βα­σι­λεύ Ου­ρά­νι­ε». Εί­ναι το πνεύ­μα της α­λή­θειας. Εί­ναι το τρί­το πρό­σω­πο της Α­γί­ας Τριά­δος. Εί­ναι Αυ­τό που χο­ρη­γεί και κα­τευ­θύ­νει την ζω­ή ό­λων μας. Το πνεύμα το Άγιον που λαμβάνει ο καθένας στη βάπτισή του.

     Αυ­τό λοιπόν το Ά­γιο Πνεύ­μα κα­τεύ­θυ­νε τις ε­πτά συ­νό­δους, κρατώντας ζων­τα­νή την πα­ρά­δο­ση της Εκ­κλη­σί­ας μας. Αυ­τό ενυπάρχει στη εκκλησιαστική λα­τρεί­α, είναι το πνεύμα το Άγιον που πα­ρη­γο­ρεί, α­πο­κα­λύ­πτει, το­νώ­νει, ζω­ο­γο­νεί ό­νει­ρα κι ελ­πί­δες. Τέλος αυτό εμ­πνέ­ει πί­στη στους πιστούς δια μέσου των αιώνων.

     Το Πνεύ­μα το Ά­γιο κα­τεύ­θυ­νε και κα­τευ­θύ­νει τον υλικό και πνευματικό κόσμο. Ο Πα­ρά­κλη­τος, κρα­τά­ει στα χέ­ρια Του τη ζω­ή και την ι­στο­ρί­α του κα­θε­νός μας. Αυ­τό το Πνεύ­μα έχει τη δύναμη να ζωοποιεί­ και να μεταμορφώνει την αν­θρω­πό­τη­τα.

     Δυ­στυ­χώς όμως ο άν­θρω­πος της πολυτάραχης ε­πο­χής μας εί­ναι επηρεασμένος α­πό άλλου ­είδους πνεύ­μα­τα, που δι­α­στρέ­φουν και νε­κρώ­νουν τα εγκεφαλικά του κύτταρα.   Παρασυρόμενος α­πό το πνεύ­μα του μί­σους - φι­λαρ­χί­ας, της α­ναρ­χί­ας - τυ­ραν­νί­ας, της φαυ­λο­κρα­τί­ας - υ­πο­κρι­σί­ας, και του ψεύδους παραπαίοντας να πιάσουν  σανίδα σωτηρίας.

     Ποια είναι όμως η λύση του δράματος; Την απάντηση μας την δίνει η Εκκλησία. Αυτή  έχει τη δύναμη να ανατρέψει όλα αυτά, εάν ο καθένας μας  ζή­σει βα­θιά, α­πο­κα­λυ­πτι­κά κι α­λη­θι­νά τη ζω­ή του, εμ­πι­στευ­όμενος, και εμ­πνεόμενος από το πνεύ­μα της α­γά­πης, της α­λή­θειας και της ε­λευ­θε­ρί­ας που αυτή προσφέρει.

    Ας εκμεταλλευθούμε λοιπόν την ε­ορ­τή αυτή του Α­γί­ου Πνεύ­μα­τος και της Πεν­τη­κο­στής λαμβάνοντας Πνεύ­μα Ά­γιο. Προ­σφέ­ρε­ται πλου­σι­ο­πά­ρο­χα σε ό­λους. Εί­ναι δω­ρε­άν. Εί­ναι το μό­νο πνεύ­μα που α­νή­κει σέ ολόκληρη την ανθρωπότητα. Εί­ναι η ζω­ή του κα­θε­νός. Και με τον φω­τι­σμό Του θα μπο­ρέ­σει ο πιστός να νι­κή­σει ό,τι φθαρ­τό και σκο­τει­νό υ­πάρ­χει μέ­σα του και γύ­ρω του, γε­μί­ζοντας την ψυχή του από αγιασμό. Και να μετατραπούμε από απνευμάτιστοι σε πνευμονοφόροι.

     Ό­σοι ό­μως από τους συνάνθρωπους μας για μια α­κό­μη φο­ρά, για οποιοδήποτε λόγο, δεν επικαλεστούν το Ά­γιο Πνεύ­μα θα παραμεί­νουν  στο χά­ος και στη σύγ­χυ­ση της Βα­βέλ. Μια  σύγ­χυ­ση που θα βα­σι­λεύ­ει στο προσωπικό και κοινωνικό τους γίγνεσθαι.

     Τέ­λος ο άν­θρω­πος της σημερινής εποχής, εάν θέ­λει να βρει τον δρόμο του δεν έχει παρά να επικαλεσθεί και εγ­κολ­πω­θεί  το Πνεύ­μα το Ά­γιο που πλουσιοπάροχα προσφέρεται αυτές τις δυο ημέρες. Αυ­τό θα εί­ναι ο ο­δη­γός του και τώρα και πάντοτε. Γένοιτο !