ΒΑΡΥΣΗΜΑΝΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΣΕΡΒΙΑΣ

 

Πατριαρχείον Αλεξανδρείας

Δημοσιεύεται το υπ’ αριθμ. 104/2023 Πατριαρχικό Γράμμα της ΑΘΜ του Πάπα και Πατριάρχου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ. κ. Θεοδώρου Β΄, το οποίο αποτελεί απάντηση στο από 22ας Ιουλίου ε.ε. υπ’αριθμ. 801 Γράμμα του Μακαριωτάτου Πατριάρχου Σερβίας κ.Πορφυρίου, αφορόν στα εν Ουκρανία τεκταινόμενα, το οποίο επίσης δημοσιεύεται  ακολούθως σε μετάφραση:

«Ἀριθμ.Πρωτ.104/2023

Μακαριώτατε Πατριάρχα Σερβίας, ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ λίαν ἀγαπητέ καί περιπόθητε ἀδελφέ καί συλλειτουργέ τῆς ἡμῶν Μετριότητος κύριε Πορφύριε, τήν Ὑμετέραν Μακαριότητα ἀδελφικῶς ἐν Κυρίῳ κατασπαζόμενοι, ὑπερήδιστα προσαγορεύομεν.

            Ἐλάβομεν τό ἀπό 22ας Ἰουλίου ἐ.ἔ ὑπ’ ἀριθμ.801 ἀδελφικόν Γράμμα τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, διά τοῦ ὁποίου διετραγωδεῖτε τήν κατάστασιν  τοῦ ἐν Οὐκρανίᾳ διακονοῦντος Σεβ. Μητροπολίτου Βίσγκοροντ καί Τσερνόμπιλ κ.Παύλου, τῆς ἐκκλησιαστικῆς δικαιοδοσίας τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας.

Εὐθέως θά ἀπαντήσωμεν, ὅτι τασσόμεθα ἀνεπιφυλάκτως ὑπέρ τῆς προασπίσεως τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων παντός συνανθρώπου, ἐφ’ ὅσον οὖτος σέβεται καί τηρεῖ τήν κειμένην ἐν τῇ χώρᾳ του νομοθεσίαν, ὡς και τά δικαιώματα τῶν συμπολιτῶν του. Εὐθαρσῶς ὅμως, θά θέσωμεν εἰς τήν ἀγάπην Σας τόν ἡμέτερον ἔμπονον προβληματισμόν, ὡς προκύπτει ἐκ τῆς ἀναγνώσεως τοῦ ἀποσταλέντος Γράμματος Ὑμῶν.

            Γράφετε αὐτολεξεί Μακαριώτατε: «Σέ καιρούς μεγάλων, δυσκόλων καί ἐπικινδύνων ἱστορικῶν ἀλλαγῶν, ὅπως εἶναι ἡ ἐποχή πού ζοῦμε σήμερα, εἶναι καθῆκον κάθε ἀνθρώπου πού ἀναζητᾶ δικαιοσύνη —ἀνεξαρτήτως θρησκευτικῆς καταγωγῆς, ἑθνικότητας, ἰδεολογικοῦ ἤ πολιτικοῦ προσανατολισμοῦ— νά ἐπισημαίνει τίς ἀδικίες που διαπράττονται σέ βάρος ἀτόμων καί τῶν θεμελιωδῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων τους». 

            Τό καθ’ ἡμᾶς παλαίφατον Πατριαρχεῖον Ἀλεξανδρείας ταλαιπωρεῖται ἀπό καιροῦ ἐκ τῆς γνωστῆς ὑποθέσεως τῆς ἀντικανονικῆς εἰσπηδήσεως τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσσίας ἐντός τῶν ὁρίων τῆς ἡμετέρας Πατριαρχικῆς δικαιοδοσίας.

            Τό Πατριαρχεῖον Μόσχας καί ὁ νῦν Προκαθήμενος αὐτοῦ, αὐθαιρέτως καί αὐτααρχικῶς ἀντέδρασαν εἰς ἐκκλησιαστικήν Πράξιν ἱεροκανονικῶς καθιερωθεῖσα ἀπ’αἰώνων, ἤτοι τήν ἐκχώρησιν αὐτοκεφαλίας εἰς τήν Ἁγιωτάτην Ἐκκλησίαν τῆς Οὐκρανίας ὑπό τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, διό ληστρικῶς καί ἀναιδῶς εἰσέβαλαν εἰς τήν ἐνόριον γεωγραφικῶς ποιμαντικήν καί πνευματικήν δικαιοδοσίαν ἡμῶν εἰς Ἀφρικήν, ὡς «λύκοι βαρεῖς μή φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου» (Πραξ.20,29), ἐπιχειροῦντες ὅπως ἐπιφέρουν τήν ἐπικατάρατην διάσπασιν τῆς ἡμετέρας Χριστεπωνύμου ποίμνης, δηλητηριάζοντες πνευματικῶς τάς εὐάλωτας ψυχάς τῶν ἐκατοντάδων χιλιάδων νεοφωτίστων Ἀφρικανῶν τέκνων ἡμῶν, διά τήν ἐν Χριστῷ ἀναγέννησιν, τόν κουφισμόν καί τήν ἐν γένει προαγωγήν τῶν ὁποῖων ἐμόγησαν Ἕλληνες ἱεραπόστολοι ἄχρι θανάτου ἐπί δεκαετίας, ὡς ἄλλωστε ἐσυνέβη καί διά τόν ἐν Χριστῷ φωτισμόν τῶν Σλάβων καί Ρώσων ἀδελφῶν ἡμῶν κατά τούς παρελθόντας αἰῶνας.

            Εἰς καιρούς κρισίμους διά τήν ἀνθρωπότητα καί τόν χριστιανικόν κόσμον –ὡς καί Ὑμεῖς ἀναγνωρίζετε σαφῶς, ἀναφερόμενος εἰς τό Ὑμέτερον Γράμμα περί τῆς Οὐκρανίας «πού ἔχει τυλιχτεῖ στίς φλόγες», ὡς γράφετε, ἀλλά δέν κατονομάζετε τόν ὑπαίτιον τοῦ ἐπιθετικοῦ τούτου πολέμου εἰς βάρος ὁμοδόξου λαοῦ– οἱ Ρώσοι Ὀρθόδοξοι άδελφοί ἡμῶν κατακερματίζουν ἐνσυνειδήτως τόν ἄρραφον χιτῶνα τοῦ Ἀρχιποίμενος Χριστοῦ, ἀντιπελαργοῦντες ὄξος καί χολήν πρός τήν Δευτερόθρονον Ἐκκλησίαν τῶν Ἀλεξανδρέων, ἡ Ὁποία «ὅν τρόπον ὄρνις ἐπισυνάγει τά νοσσία αὐτῆς ὑπὸ τάς πτέρυγας» (Ματθ.23,37), εὐεργέτησε τήν Ἐκκλησίαν τῆς Ρωσίας διά τῆς κατοχυρώσεως τοῦ αὐτοκεφάλου καθεστώτος αὐτῆς.

            Ἐνώπιον ταύτης τῆς παντελῶς ἀδίκου, ἀναδέλφου, ἀντεκκλησιαστικῆς καί ἀντικανονικῆς πράξεως, μετά λύπης παρατηροῦμεν ὅτι ἡ Υμετέρα ἀγάπη δέν δείχνει τήν αὐτήν εὐαισθησίαν, ὡς εἰς τήν περίπτωση τοῦ ὑπό τό Πατριαρχείον Μόσχας Σεβ. ἀδελφοῦ, Μητροπολίτου Βίσγκοροντ κ. Παύλου, σιωπῶσα ἐκκωφαντικῶς, παρά τάς ἐπανειλημένας ἐκκλήσεις τῆς ἡμετέρας Μετριότητος, τάς ἀφορῶσας ὄχι εἰς ἕνα μόνον πρόσωπον, ἀλλά εἰς χιλιάδας Ἀφρικανῶν Ὀρθοδόξων.

            Εἴμεθα βέβαιοι ὅτι συμφωνεῖτε, τόσον Ὑμεῖς προσωπικῶς μετά τῆς περί Ὑμᾶς Ἱερᾶς Συνόδου, ὅσον καί ἄπαντες οἱ Σεπτοί Προκαθήμενοι τῶν κατά τόπους Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν, ὅτι οἱαδήποτε Συνοδική Ἀπόφασις Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας δέν ἐκχωρεῖ τό δικαίωμα εἰς ἑτέραν Αὐτοκέφαλην Ἐκκλησίαν τῆς καταστρατηγήσεως τῶν ἀπαρασαλεύτων Ἱερῶν Κανόνων, διαπράττουσαν εἰσπήδησιν εἰς τήν ένόριον δικαιοδοσίαν τῆς πρώτης.

            Ποῖος λόγος ὑπαγορεύει τήν κατακριτέαν καί ἄδικον, ἐνώπιον τοῦ Δομήτορος τῆς Ἐκκλησίας Κυρίου καί τῆς Ἱστορίας ταύτην σιωπήν, ἔναντι τῆς εἰς βάρος τοῦ καθ’ ἡμᾶς Πρεσβυγενοῦς Πατριαρχικοῦ Θρόνου εἰσπηδήσεως;

            Μακαριώτατε,

            «Στῶμεν καλῶς», ἀλλά καί «στῶμεν δικαίως»! Θέτωμεν τήν Ὑμετέραν φίλην ἡμῖν Μακαριότητα καί τάς κατά τόπους Ὀρθόδοξες Εκκλησίες πρό τῶν εὐθυνῶν των, ἀναμένοντες τήν ἐκ μέρους Ὑμῶν καί Αὐτῶν φιλάδελφον ἐπίδειξιν τῆς αὐτῆς εὐαισθησίας, ὡς προσωπικῶς ἐπιδεικνύετε διά τόν ἀδελφόν καί συλλειτουργόν ἡμῶν Σεβ.κ.Παῦλον.

            Πάνυ ἐκτιμῶντες τήν εὐαισθησίαν τῆς Πατριαρχικῆς συνειδήσεως Ὑμῶν πρός τήν Θεόδοτον ἀρχήν τῆς Δικαιοσύνης, ἀναμένωμεν τήν ἐκ μέρους Ὑμῶν ἄμεσον καταδίκην τούτων τῶν ἀντικανονικῶν καί ὀθνείων ἐνεργειῶν εὐθαρσῶς, προσευχόμενοι θερμουργῶς ὅπως αἱ τοιαύται ἀντιχριστιανικαί καί ἀντεκκλησιαστικαί ἐνέργειαι τῶν ἐκ Βορρᾶ ἀδελφῶν, δέν κρούσουν τήν επαύριον καί τάς ἰδικάς Σας θύρας δι’ εὐφαντάστων μέν αἰτιάσεων, δραματικῶν δέ συνεπειῶν πανορθοδόξως.

            Ἐπί δε τούτοις, κατασπαζόμενοι τήν Ὑμετέραν Μακαριότητα φιλήματι ἀδελφικῷ, διατελοῦμεν μετά τῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης καί πάσης τιμῆς.

Τῆς  Ὑμετέρας Μακαριότητος
ἀγαπητός ἐν Κυρίῳ ἀδελφός

† Ὁ Ἀλεξανδρείας Θεόδωρος Β’

Ἐν τῇ Μεγάλῃ Πόλει
τῆς Ἀλεξανδρείας
τῇ 26ῃ Νοεμβρίου 2022»

——————–

 

Το από 22ας Ιουλίου ε.ε. υπ’αριθμ. 801 Γράμμα του Μακαριωτάτου Πατριάρχου Σερβίας κ.Πορφυρίου έχει ως εξής:

«ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΣΕΡΒΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
No. 801
22 Ιουλίου 2023
Βελιγράδι

Μακαριώτατον
Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής
ΘΕΟΔΩΡΟΝ Β’
Alexandria

Μακαριώτατε,
Περιπόθητε Αδελφέ και Συλλείτουργε εν Χριστώ

Σε καιρούς μεγάλων, δύσκολων και επικίνδυνων ιστορικών αλλαγών, όπως είναι η εποχή που ζούμε σήμερα, είναι καθήκον κάθε ανθρώπου που αναζητά δικαιοσύνη —ανεξαρτήτως θρησκευτικής καταγωγής, εθνικότητας, ιδεολογικού ή πολιτικού προσανατολισμού— να επισημαίνει τις αδικίες που διαπράττονται σε βάρος ατόμων και των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους. Αυτές οι αδικίες συχνά χρησιμεύουν ως παράδειγμα της συνολικής κατάστασης σε μια περιοχή που πλήττεται από συγκρούσεις και δεινά.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού σήμερα είναι ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βίσγκοροντ και Τσερνομπίλ κ. Πάβελ, ο οποίος έχει φυλακιστεί από το ουκρανικό δικαστήριο. Είναι βεβαίως προφανές σε άτομα με την πολυμάθεια, την εμπειρία και τη γνώση σας για την κατάσταση στον κόσμο ότι η εκάστοτε δικαστική απόφαση δεν μπορεί και δεν βασίζεται σε κανένα νόμο που ισχύει ακόμη και σε μέτρια νομικά οργανωμένα κράτη. Η απόφαση αυτή είναι, αφενός, προϊόν της τεταμένης ατμόσφαιρας στην Ουκρανία, που έχει τυλιχτεί στις φλόγες του πολέμου, και αφετέρου, αποτέλεσμα της πρόθεσης των σημερινών αρχών να καταλάβουν τη Λαύρα Κιέβου-Πετσέρσκ, έναν από τους σημαντικότερους ιερούς τόπους ολόκληρου του ορθόδοξου κόσμου. Φαίνεται, ωστόσο, ότι είμαι υποχρεωμένος να επιβεβαιώσω, με πόνο και πικρία, ότι ο Μητροπολίτης Παύλος, που πάντα ζητούσε για ειρήνη, παύση των συγκρούσεων και εξεύρεση λύσεων μέσω του διαλόγου, δεν μπορεί να καταδικαστεί και να φυλακιστεί λόγω, για παράδειγμα, πολιτικών πεποιθήσεων ή λεκτικών παραπτωμάτων, πόσο μάλλον για αδίκημα λόγω γνώμης. Ο Μητροπολίτης Πάβελ έχει φυλακιστεί και αυτό είναι ένα κραυγαλέο παράδειγμα παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με βάση το ποιος είναι και την προσωπική και θρησκευτική του ταυτότητα. Φυλακίζεται γιατί είναι Ορθόδοξος Ιεράρχης, πιστός στην Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία του και την Οικουμενική Ορθοδοξία. Ως εκ τούτου, είναι αταλάντευτος φύλακας της Μονής όπου κατέχει τη θέση του Ηγούμενου, και κατά συνέπεια, αντιπροσωπεύει ένα ανυπέρβλητο εμπόδιο που εμποδίζει την κατάληψη της Λαύρας Κιέβου-Πετσέρσκ από οποιαδήποτε άλλη δομή, ακόμα κι αν, προκειμένου να αποκτήσει την όψη της νομιμότητας, ισχυρίζεται ότι είναι εκκλησιαστικό.

Γι’ αυτό, Μακαριώτατε, απευθύνω αυτήν την προσωπική έκκληση και την έκκληση της Ιεράς Συνόδου των Επισκόπων της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, ζητώντας από εσάς, αξιοποιώντας τη μεγάλη σας εκτίμηση στον κόσμο, να λάβετε μέτρα για να εξασφαλίσετε την απελευθέρωση του Μητροπολίτη Βίσγκοροντ και Τσερνομπίλ κυρίου Παύλου, ώστε να συνεχίσει την ευαγγελική αποστολή του, που μόνο καλό μπορεί να φέρει στα μέρη της σύγκρουσης, και ιδιαίτερα στον λαό της Ουκρανίας.

Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων, παραμένω ο εν Χριστώ αδελφός της Μακαριότητας σας,

Αρχιεπίσκοπος Πέτς
Μητροπολίτης Βελιγραδίου-Κάρλοβτσι και Πατριάρχης Σερβίας
†ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ
Πρόεδρος της Ιεράς Συνόδου των Επισκόπων
της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας»