Τι γράφει ο διακεκριμένος Ιεράρχης και Καθηγητής Πανεπιστημίου στο νέο βιβλίο του - το δεύτερο σε μικρό χρονικό διάστημα- για την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο
του Νίκου Παπαχρήστου
Κυκλοφόρησε αυτή την εβδομάδα νέο βιβλίο του Μητροπολίτου Μεσσηνίας Χρυσοστόμου - το δεύτερο σε μικρό χρονικό
διάστημα που αναφέρεται στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο- με τον τίτλο: «“Σημαινόμενα” για την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της
Ορθοδόξου Εκκλησίας. ΤΑ “ΥΠΕΡ” ΚΑΙ ΤΑ “ ΚΑΤΑ” ΣΤΟ ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΕΤΑ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ».
Πρόκειται για μία κομψή έκδοση το περιεχόμενο της οποίας θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μία αρκετά καλή
περίληψη για τα συμβάντα προ και μετά της Συνόδου. Με τον γνωστό πλέον, βαθύτατα θεολογικό- πατερικό λόγο του, ο
Προεστώς της εν Μεσσηνία Εκκλησιαστικής συνάξεως και Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών,
Μητροπολίτης Χρυσόστομος καταλήγει στην ευσύνοπτη αυτή μελέτη του ως εξής : «Επομένως θα πρέπει να
συμπεριφερόμεθα με τρόπο που να καταξιώνεται ο Συνοδικός θεσμός και να μη συμβάλλουμε στην αποδόμησή του, που
τελικά είναι η αποδόμηση της ενότητας του ιδίου του Εκκλησιαστικού Σώματος, αναγνωρίζοντες καί άποδεχόμενοι το έργο της Αγίας καί Μεγάλης Συνόδου της Ορθόδοξης Εκκλησίας, ώς έργο του Παρακλήτου, ώς έργο ενότητας, ελευθερίας,
κοινωνίας, σεβασμού, αλληλεγγύης, καταλλαγής, ειρήνης και διακονίας μεταξύ των λαών καί των εθνών ».
Αντί για τον οποιονδήποτε σχολιασμό, ο οποίος δεν θα είναι επαρκής να περιγράψει τα γραφόμενα σε αυτήν την μελέτη
για την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο, ο καλύτερος τρόπος παρουσιάσεως της είναι η αντιγραφή μερικών κειμένων από τα
περιεχόμενα σε αυτήν:
1. «… ή Πανορθόδοξη Σύνοδος φαίνεται ότι αποτελούσε απαίτηση των καιρών καί ή πορεία πρός αυτήν ήταν μονόδρομος,
όπως καί ή εγγύτερη επικοινωνία των απομονωμένων τότε μεταξύ τους Ορθοδόξων Εκκλησιών, εξαιτίας των διαφόρων
κοινωνικοπολιτικών καταστάσεων».
2. «θά πρέπει να παραδεχθούμε ότι στήν Κρήτη ( Ιούνιος 2016 ) πραγματοποιήθηκε ένα αδιαμφισβήτητο καί ουσιαστικό
βήμα με σκοπό να ξεπεραστεί ή «αυτοάνοση εσωστρέφεια» κάποιων τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών, ή οποία για
πολλούς αιώνες ταλαιπωρούσε τις Εκκλησίες, ενώ ταυτόχρονα επαναπροσδιορίστηκε καί ή πορεία πρός μια νέα
λειτουργία της Συνοδικότητας με δειλά, αλλά αποφασιστικά βήματα».
3. «… τελικά ή υπόθεση της Αγίας καί Μεγάλης Συνόδου διασώζεται επικαιρότητα χάρις στήν κριτική, την οποία ασκούν
οι λεγόμενοι φονταμενταλιστικοί κύκλοι, οι όποιοι δέν προβάλλουν μία εποικοδομητική κριτική, η οποία είναι θεμιτή,
αλλά προσπαθούν να αποδομήσουν τόν συνοδικό χαρακτήρα της, χαρακτηρίζοντάς την ως ληστρική ή προσύνοδο, καί να
αποδυναμώσουν την ενότητα της Εκκλησίας απαξιώνοντας συγχρόνως τόν συνοδικό θεσμό, με πρώτιστη επιδίωξη τήν
αμφισβήτηση του σημαντικού, και του συντονιστικού και του ουσιαστικοί ρόλου του Οικουμενικού Πατριαρχείου ως του
Πρώτου στη διακονία της ενότητας της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Συνέχεια )))))))))))))))