Μετά την ομιλία του ο Πατριάρχης
Βαρθολομαίος έδωσε τον λόγο στον Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας Μακάριο, ο
οποίος συνοδεύεται στο προσκύνημά του από τους Επισκόπους Δέρβης
Ιεζεκιήλ και Απολλωνιάδος Σεραφείμ.
“Οφείλομεν να καλλιεργήσωμεν
τον ιερόν σύνδεσμον των πιστών μας μετά της πηγής της εκκλησιαστικής μας
υποστάσεως, όπως ακριβώς κατηχούμεν και καλλιεργούμεν τον λαόν μας εις
την πίστιν”, :είπε, μεταξύ άλλων, ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας και
σημείωσε “Iδιαιτέρως σήμερον, ζώντες εντός ενός εκκλησιαστικού κόσμου, ο
οποίος - δυστυχώς - συνεχώς «σκοτεινιάζει», το Πατριαρχείον δοκιμάζεται
και υπό ομόδοξων, όχι ένεκα δογματικών ή κανονικών διαφορών αλλά δι ̓
ένα και μόνον, κατά την ταπεινήν μου άποψιν, λόγον: δεν έχουν κάποιοι το
πνευματικόν σθένος και την εκκλησιαστικήν μεγαλωσύνην να αποδεχθώσιν
ότι εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία υπάρχει Πρώτος. Αυτό είναι το μείζον
πρόβλημα της Ορθοδόξου Εκκλησίας σήμερον. Τα κατά καιρούς παρουσιαζόμενα
ως μείζονα εκκλησιολογικά προβλήματα απορρέουν εξ αυτής ακριβώς της
στρεβλής αντιλήψεως περί του Πρώτου εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία. Προτείνουν,
μάλιστα, ορισμένοι εκ των αδελφών μας την σύγκλησιν Πανορθοδόξου
Συνόδου, διά να μελετηθώσι ζητήματα, τα οποία καθαρώς διαχειρίζεται ανά
τους αιώνας το Οικουμενικόν Πατριαρχείον. Ατυχώς, όμως, εισηγούνται μίαν
μορφήν Συνόδου με συντεχνιακόν χαρακτήρα, μίαν Σύνοδον πολλών Πρώτων, η
οποία, δεν λειτουργεί με τον τρόπον τον οποίον λειτουργούν αι Σύνοδοι
των κατά τόπους Εκκλησιών. Τίθεται εν προκειμένω το ερώτημα: αποδέχονται
οι προτείνοντες Πανορθόδοξον Σύνοδον ότι ο Πρώτος θα πρέπει να έχει τα
προνόμια και τας ευθύνας τα οποία ο κάθε Πρώτος εις την τοπικήν του
Σύνοδον έχει; Εις την απάντησιν του συγκεκριμένου ερωτήματος
αναδεικνύεται η εκκλησιολογική έλειψις και η βαθυτέρα ηθικοκανονική
κρίσις. Εντός λοιπόν, ενός εκκλησιαστικού κόσμου, ο οποίος συνεχώς
«σκοτεινιάζει», πρέπει να καταβληθή κάθε προσπάθεια, εξ ημών των
Ιεραρχών του Πανσέπτου Θρόνου, ώστε να διατηρηθεί τουλάχιστον η
εσωτερική ενότης ημών των τέκνων μετά της Μητρός Εκκλησίας της
Κωνσταντινουπόλεως. Και αυτό ακριβώς επιχειρούμε να κάνουμε με αυτά τα
ιερά μας προσκυνήματα εκ της Αυστραλίας εδώ εις την Βασιλεύουσαν. Όσον
αφορά δε τα κατά καιρούς λεγόμενα περί του Οικουμενικού Πατριαρχείου και
του Πατριάρχου, τα οποία γέμουν παραπλανήσεως και αποπροσανατολισμού εκ
της πραγματικότητος ο χρόνος θα αποδείξει και θα αναδείξει την
αλήθειαν. «Η Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως είναι από φως πλασμένη».
Και εις τον τόπον του φωτός τον τελευταίον λόγον δεν τον έχει το ψεύδος
αλλά η αλήθεια. Τον τελευταίον λόγον δεν τον έχει ο θάνατος, τον έχει η
ζωή”.