Τρίτη 16 Μαΐου 2017

H ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΠΕΤΡΑΣ ΣΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟ ΝΑΟ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ

H ομιλία του Μητροπολίτη Πέτρας στον Πατριαρχικό Ναό την Κυριακή της Σαμαρείτιδος, AMEN
Ακολουθεί η ομιλία που εκφώνησε ο Μητροπολίτης Πέτρας και Χερρονήσου Γεράσιμος, μέλος της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, κατά την Πατριαρχική και Συνοδική Θεία Λειτουργία την Κυριακή της Σαμαρείτιδος (14 Μαΐου 2017), στον πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι:
 Σήμερον ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, Πέμπτην Κυριακήν ἀπό τοῦ Πάσχα, ἑορτάζει τήν συνάντησιν τοῦ Χριστοῦ μέ τήν Σαμαρείτιδα, «παρά τό φρέαρ τοῦ Ἰακώβ» (Ἰωάν.4.11). Συγχρόνως δέ, πανηγυρίζει τήν Σύναξιν Πάντων τῶν ἐν Ἁγίοις Πατέρων ἡμῶν Ἀρχιεπισκόπων καί Πατριαρχῶν, τῶν κλεισάντων τόν Πάνσεπτον Οἰκουμενικόν Θρόνον των ὁποίων την μνήμην ἐξαιρέτως τιμοῦν διά τοῦ κατ’ έτος προσκυνήματός των οἱ φιλόχριστοι καί φιλογενεῖς Ἄρχοντες τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας.
 Ἐξ ἀρχῆς, ὁμολογῶ, ὅτι ἐγώ «μικρός ἐν τοῖς ἀδελφοῖς μου καί εἷς ἐκ τῶν νεωτέρων ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Πατρός μου», διακατέχομαι ὑπό μεγίστης συστολῆς καί ταπεινώσεως διά τήν ἐξαγωγήν καί παρουσίασιν τῶν ὑψηλῶν διδαγμάτων, τῶν ἀπορρεόντων ἐκ τῶν ἑορτῶν τῆς περιλάμπρου ταύτης πανηγύρεως καί ἑορταστικῆς λειτουργικῆς Συνάξεως. Παρά ταύτα, ὑπακούων, εἰς τήν προτροπήν τῆς Αὐτοῦ Θειοτάτης Παναγιότητος, τοῦ Θεοφυλάχτου Δεσπότου καί Αὐθέντου ἡμῶν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Κυρίου μοι Κυρίου Βαρθολομαίου καί ἐλπίζων εἰς τόν θεῖον φωτισμόν τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, θά ἀποτολμήσω νά ψελλίσω ἐνώπιον Ὑμῶν λόγον ἄκομψον μέν, ἐκ καρδίας δέ ἀγαθῆς προερ‐ χόμενον. Παναγιώτατε Πάτερ καί Δέσποτα, Σεβασμία τῶν Ἱεραρχῶν χορεία, Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες Ὀφφικιάλιοι τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας, Ἀγαπητοί ἀδελφοί, Ἡ σήμερον ἀναγνωσθεῖσα εὐαγγελική περικοπή φανεροῖ ἐνώπιον ἡμῶν τόν διάλογον ὁ ὁποῖος διεξήχθη μεταξύ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ καί μιᾶς γυναικός ἡ ὁποία, οὐχί μόνον δέν εἶχε τό αὐτό πνευματικόν ἀνάστημα μέ τόν Συνομιλητήν της, ἀλλ' οὔτε κ’άν τά τυπικά, θά ἐλέγομεν προσόντα, νά σταθῇ πλησίον Του. Ἐκεῖνος Ἰουδαῖος. Ἐκείνη ἀλλοεθνής καί αἱρετική Σαμαρεῖτις.
 Ἀλλ' ἐδῶ ἀκριβῶς ἔγκειται τό μεγαλεῖον καί ἡ διαφορά τοῦ διαλόγου αὐτοῦ. Ὁ διάλογος ἀπό τῶν ἀρχαιοτάτων χρόνων ὑπῆρξε μέσον κεφαλαιώδους σημασίας διά τήν ἐπικοινωνίαν καί σχέσιν μεταξύ τῶν ἀνθρώπων, ίδίως εἰς τήν ἀρχαίαν Ἑλλάδα, ὅπου ἡ σοφία τοῦ θεωρητικοῦ καί πρακτικοῦ λόγου εὐδοκίμησεν. ΄Ο μέγας τῶν φιλοσόφων Πλάτων, χρησιμοποιεῖ τόν διάλογον ὡς μέθοδον διδασκαλίας. Βασίζεται εἰς τήν ἐρώτησιν καί τήν ἀπόκρισιν. Ὁ δέ στόχος τῆς συνομιλίας ἐντοπίζεται εἰς τήν προσπάθειαν ἀσκήσεως πειθοῦς εἰς τόν συνομιλητήν μέσῳ τοῦ λόγου καί τῶν λογικῶν ἐπιχειρημάτων.