Πέμπτη 2 Μαΐου 2019

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΥΘΗΡΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Κυθήρων κ. Σεραφείμ, romfea.gr
Letter of metropolitan of Kythira and Antikythera Seraphim to the Orthodox Primates for oukranian autocephaly


Κατ’ ἔτος, ἀπό τῆς ἐλέῳ Θεοῦ ἐκλογῆς καί χειροτονίας μου εἰς Ἐπίσκοπον καί Μητροπολίτην Κυθήρων, στοιχῶν τῇ ἀπό τοῦ κατηξιωμένου καί Πανορθοδόξου παραδοχῆς καί ἀκτινοβολίας ἀειμνήστου Γέροντός μου Μητροπολίτου Ὕδρας, Σπετσῶν καί Αἰγίνης κυροῦ Ἱεροθέου παραδόσει, ἀπέστελλον ἐπί ταῖς ἁγίαις ἑορταῖς τῆς τοῦ Χριστοῦ Θείας Ἐπιφανείας καί τοῦ Ἁγίου Πάσχα ταπεινάς εὐχετηρίους προσρήσεις εἰς Ὑμᾶς τούς ἁγίους Προκαθημένους τῶν κατά τόπους Αὐτοκεφάλων τοῦ Θεοῦ Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί λοιπούς Πρωθιεράρχας, Σεβασμιωτάτους καί Πανιερωτάτους Μητροπολίτας, ἐκζητῶν ἐν ταὐτῷ τάς θεοτίμους Ὑμῶν εὐχάς καί προσευχάς ὑπέρ τῆς ταπεινότητός μου καί τῆς θεόθεν λαχούσης μοι Ποίμνης τοῦ Χριστοῦ.
Ἐφέτος, ἐπικειμένων τῶν θείων καί κοσμοσωτηρίων ἑορτῶν τοῦ Ἁγίου Πάσχα, ἐθεώρησα ἐπιτακτικόν καί ἐπάναγκες νά ἀπευθύνω ἐκ μέσης καρδίας καί ἐν βαθείᾳ ταπεινώσει καί συστολῇ Πασχάλιον ἱκεσίαν καί ἐνδομύχους εὐχάς εἰς ὅλους Ὑμᾶς, ὡς ὁ ἔσχατος καί ἐλάχιστος τῶν Ἐπισκόπων, μή διανοούμενος τό παράπαν νά διδάξω οὐδένα, ἀλλά διά νά συμπροβληματισθῶμεν καί συναγωνισθῶμεν ἅπαντες ἐν ταῖς προσευχαῖς1 τήν ὑστάτην αὐτήν καί κρίσιμον ὥραν, ὅτε ἐπαπειλεῖται σοβαρῶς καί διακυβεύεται ἡ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ἑνότης, ὁμοφροσύνη καί ἀλληλοπεριχώρησις πασῶν τῶν Ἁγίων τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησιῶν, τῶν συγκροτουσῶν τήν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν, ἐξ ἀφορμῆς τοῦ ὡς μή ὤφειλε ἀνακύψαντος καί διατηρουμένου ἐν ἐξάρσει καί ὀξύτητι σοβαροτάτου ἐκκλησιολογικοῦ προβλήματος ἐκ τῆς καθ’ ὅν τρόπον παρεχωρήθη καί εἰς οὕς ἐδόθη ἡ Αὐτοκεφαλία ἐν τῇ χώρᾳ τῆς Οὐκρανίας.
Λόγῳ τῆς κρισιμότητος καί τῶν ἀπεριορίστων διαστάσεων τοῦ φλέγοντος τούτου Οὐκρανικοῦ κανονικοῦ καί ἐκκλησιολογικοῦ ζητήματος, τό ὁποῖον ἐπιφέρει φρικτάς κανονικάς συνεπείας καί ἐπιπτώσεις εἰς ἅπαν τό ἀπό τῶν περάτων ἕως τῶν περάτων τῆς Οἰκουμένης Ὀρθόδοξον Χριστεπώνυμον Πλήρωμα, -διό καί ἐκφεύγει τῶν ὁρίων μιᾶς τοπικῆς ἐκκλησιαστικῆς δικαιοδοσίας-, θά ἐπιχειρήσω συντόμως, ἐν ἀγωνίᾳ κορυφουμένῃ, «ἀληθεύων ἐν ἀγάπῃ»2 καί μή προσβλέπων εἰς πρόσωπα ἀνθρώπων, ἀλλ’ ὡς κατενώπιον Θεοῦ ἱστάμενος, νά καταθέσω τήν ἐλαχίστην μου ταύτην μαρτυρίαν καί ἔνθερμον ἔκκλησιν.