«Ἡ ΕΛΠΙΣ ΟΥ ΚΑΤΑΙΣΧΥΝΕΙ» ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ἘΠΙΣΚΟΠΟΥ ἈΡΑΒΙΣΣΟΥ ΕΠΙ ΤΗ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ἉΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ ΧΑΛΚΗΣ

«Ἡ ἐλπὶς οὐ καταισχύνει»
Προσφώνησις τοῦ Καθηγουμένου, Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου
Ἀραβισσοῦ κ. Κασσιανοῦ κατὰ τὴν γενομένην ἐν τῇ Αἰθούσῃ Τελετῶν τῆς Σχολῆς δεξίωσιν ἐπὶ τῇ ἑορτῇ τῆς Ἁγίας Τριάδος

Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Ἰκονίου κ. Θεόληπτε, ἐκπρόσωπε τῆς Αὐτοῦ Θειοτάτης Παναγιότητος, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου ἡμῶν κ.κ. Βαρθολομαίου,
Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Γέρον Δέρκων κ. Ἀπόστολε, Πρόεδρε τῆς Ἐφορείας τῆς καθ΄ ἡμᾶς Ἱερᾶς Θεολογικῆς Σχολῆς,
Σεβασμιώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Ἀνθηδῶνος κ. Νεκτάριε, Πατριαρχικὲ Ἐπίτροπε τοῦ Παναγίου Τάφου ἐνταῦθα,
Ἀγαπητοὶ πατέρες καὶ ἀδελφοὶ ἐν Κυρίῳ,
Ἡμέρα χαρμόσυνος καὶ εὐφροσύνης ἀνάπλεως ἀνατέταλκεν ἡ μνήμη τῆς Παναγίας Τριάδος, καθ΄ ἣν ἑορτάζει τὸ ναΰδριον τῆς καθ΄ ἡμᾶς Ἱερᾶς Θεολογικῆς Σχολῆς. Καὶ παρὰ τὰς δυσκόλους συνθήκας, τὰς ὁποίας ἐδημιούργησε ἡ μαστίζουσα ἡμᾶς πανδημία συνήχθημεν ἅπαντες, νὰ πανηγυρίσωμεν τὴν ἱερὰν ταύτην ἡμέραν τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν, ἀλλὰ καὶ νὰ ἐνθυμηθῶμεν τὰς λαμπρὰς ἡμέρας κατὰ τῆς ὁποίας ἐλειτούργει ἡ ἡμετέρα Σχολὴ καὶ σφύζουσα ἀπὸ ζωὴν ἐζῳογόνει τὸν ἱερὸν θεσμὸν τοῦ Πατριαρχείου, τροφοδοτοῦσα τὴν Μεγάλην Ἐκκλησίαν μὲ στελέχη ἱκανὰ νὰ ἀνταποκριθοῦν εἰς τὴν ἀνὰ τὴν οἰκουμένην χαρισματικὴν διακονίαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου.
Ὅλως ἐξέχουσα θέσιν μεταξὺ τῶν ἀποφοίτων τῆς ἡμετέρας Σχολῆς κατέχει ὁ εἰς τέλος ἀγαπήσας αὐτὴν Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἡμῶν κ.κ. Βαρθολομαῖος, ὁ προσκηνυτὸς ἠμῖν Αὐθέντης καὶ Δεσπότης, πρὸς τὸν ὁποῖον ὀφειλετικῶς ἐκφράζομεν τὰς ἐκ βαθέων εὐχαριστίας ἡμῶν, τὸν ἐπὶ τριακονταετίαν ἀδιαλείπτως εὐχόμενον καὶ ἀόκνως ἐργαζόμενον διὰ τὴν ἐπαναλειτουργίαν τῆς ἡμετέρας Σχολῆς, ἐκ τῆς ὁποίας καὶ ὁ ἴδιος ἠνδρώθη καὶ ἐγαλουχήθη, ὅστις ἠγαθήνθη νὰ ἀποστείλῃ ὡς ἐκπρόσωπον Αὐτοῦ κατὰ τὴν σημερινὴν ἑορτὴν τὸν λίαν ἡμῖν περισπούδαστον ἀδελφὸν ἅγιον Ἰκονίου. Καυχᾶται ἡ καθ΄ ἡμᾶς Ἱερὰ Θεολογικὴ Σχολή, διότι ἐκ σπλάγχνων αὐτῆς ἐξῆλθε πρὸ ἀκριβῶς ἐξήκοντα ἐτῶν ὁ μέγας οὗτος ἀνὴρ τῆς Ἐκκλησίας, ὁ ἐπὶ τριακονταετίαν προκαθήμενος τῆς ὑπ΄ οὐρανὸν Ὀρθοδοξίας.
Εὐχαριστίαι ἐκφράζονται ἐπίσης καὶ πρὸς Ὑμᾶς, Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Γέρον Δέρκων κ. Ἀπόστολε, καὶ ἐν τῷ προσώπῳ Ὑμῶν πρὸς τὴν περὶ Ὑμᾶς Σεβαστὴν Ἐφορείαν, διότι ἐλαμπρύνατε διὰ τῆς Ὑμετέρας ὑψηλῆς παρουσίας τὴν σημερινὴν πανήγυριν, ἀλλὰ καὶ διὰ τὸ ἐν γένει περὶ τὴν ἡμετέραν Σχολὴν ἀνύστακτον ἐνδιαφέρον Ὑμῶν.
Ἰδιαιτέρως μνημονεύομεν ἐν αγάπῃ τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀνθηδῶνος κ. Νεκταρίου, Ἐπιτρόπου τοῦ Παναγίου Τάφου ἐν τῃ Πόλει. Ἀποτελεῖ δι΄ ἡμᾶς τιμὴ ἡ παρουσία Ὑμῶν εἰς τὴν πανηγυρίζουσαν ἡμετέραν Θεολογικὴν Σχολήν, μὲ τὴν ὁποίαν συνδέεσθε ἀπὸ μακροῦ.

Δὲν παραλείπομεν ἐνταῦθα νὰ ἐκφράσωμεν τὴν χαρὰν ἡμῶν διὰ τὴν ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν παρουσία ἐνίων ἀποφοίτων τῆς Σχολῆς, οἵτινες παρὰ τὰς πολλὰς δυσκολίας κατάφεραν νὰ παραστοῦν εἰς τὴν πανήγυριν τῆς Τροφοῦ αὐτῶν Σχολῆς. Ἡ στάσις τους αὕτη δεικνύει τὴν ἀγάπην καὶ τοὺς ἰσχυροὺς δεσμοὺς, οἱ ὁποῖοι τοὺς συνδέουν μετὰ τῆς ἡμετέρας Σχολῆς, πρὸς τὴν ὁποίαν πολυμερῶς καὶ πολυτρόπως ἀποδεικνύουν τὴν ὑποστήριξιν των ἐν παντί. Καὶ εἶναι διὰ τοῦτο ἄξιοι παντὸς ἐπαίνου.
Δὲν δυνάμεθα, ὅμως, νὰ μὴ ἐκφράσωμεν καὶ τὴν λύπην ἡμῶν, διότι ἡ ἄλλοτε γέμουσα κατὰ τὴν ἡμέραν ταύτην σπουδαστῶν Σχολή, συμπληροῖ ἐφέτος πεντήκοντα ἔτη ἀπὸ τῆς ὅλως ἀδίκου ἀποφάσεως περὶ ἀναστολῆς τῆς λειτουργίας αὐτῆς. Δὲν παύομεθα ὅμως νὰ ἐλπίζωμεν ὁμοῦ μετὰ τοῦ Πατριάρχου ἡμῶν, ὅτι ἡ ἄδικος καὶ ἀκατανόητος ἀπόφασις αὕτη θὰ ἀνακληθῇ καὶ ἡμέρες εὐφρόσυνες θὰ ἀνατείλουν καὶ πάλιν διὰ τὴν ἡμετέραν Σχολὴν καὶ τὴν Μεγάλην Ἐκκλησίαν. «Ἡ ἐλπὶς οὐ καταισχύνει», κατὰ τὸν παύλειον λόγον. Αὕτη ἡ ἀκαταίσχυντος ἐλπίς ἐνέπνεε πρὸ παντὸς ἄλλου τὸν τελευταῖον Σχολάρχην τῆς ἡμετέρας Σχολῆς, μακαριστὸν Μητροπολίτην Σταυρουπόλεως κυρὸν Μάξιμον, ὅστις δι΄ αὐτὴν τὴν ἐλπίδα παρέμεινεν μέχρι τελευταίας αὐτοῦ πνοῆς ἐν τῇ ἀδικημένῃ Σχολῇ ἡμῶν. Ἐπ΄ ἀφορμῇ καὶ τῆς συμπληρώσεως τριακονταετίας ἀπὸ τῆς ἐκδημίας τοῦ μεγάλου τούτου ἱεράρχου καὶ διδασκάλου, ἔχομεν πάντοτε πρὸ ὀφθαλμῶν τὴν θυσιαστικὴν αὐτοῦ διακονίαν ἐν τῇ Σχολῇ, τὸ παράδειγμα τῆς ὁλικῆς ἀφοσιώσεως ἐν τῷ ἱερῷ τούτῳ σκηνώματι τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας καὶ τὴν μέχρι θανάτου προσμονήν αὐτοῦ νὰ ἴδῃ καὶ πάλιν λειτουργοῦσαν τὴν Σχολὴν ἡμῶν.
Μὲ ταύτας τὰς σκέψεις, ἐλπίζοντες καὶ προσευχόμενοι νὰ πραγματοποιηθῇ τὸ δίκαιον αἴτημα τοῦ Πατριαρχείου καὶ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου μας προσωπικῶς διὰ τὴν ἐπαναλειτουργίαν τῆς Σχολῆς, καλωσοριζόμεν πάντας ἡμᾶς ἐν αὐτῇ καὶ εὐχόμεθα ἐπὶ πάντας πλουσίαν τὴν χάριν τοῦ Παρακλήτου Πνεύματος, τοῦ φωτίζοντος καὶ ὁδηγοῦντος πάντα ἄνθρωπον ἐν τῷ κόσμῳ, ᾧ ἡ δόξα σὺν τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ εἰς τοὺς αἰῶνας· Ἀμήν.