Η ΕΠΙΣΚΙΑΣΗ ΤΟΥ ΝΕΦΟΥΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ

 

 «Γραφέντες ἐν οὐρανοῖς,
καὶ δεδειγμένοι τοῦ Χριστοῦ σύσκηνοι,
τοὺς νῦν ἡμᾶς Πάνσοφοι,
σέβοντας προθύμως φρουρήσατε»

 Του Ιωάννη Λότσιου, Δημοσιευθηκε το 2015 στο verianet.gr

Η πρώτη Κυριακή μετά την Πεντηκοστή είναι η Κυριακή των Αγίων Πάντων. Όπως η Πεντηκοστή προϋποθέτει τη ανάληψη του Χριστού, έτσι και η Κυριακή των Αγίων Πάντων προϋποθέτει την Πεντηκοστή. Αυτήν την ημέρα το Άγιο Πνεύμα μένει στην Εκκλησία εσαεί, με αυτό γινόμαστε μέλη Χριστού και πάλι με το Πνεύμα το Άγιο, καλούμαστε να γίνουμε Άγιοι.  Η εορτή των Αγίων Πάντων υπομνηματίζει ότι οι Άγιοι του Θεού είναι ζωντανοί, όπως και εμείς και συνεχώς μεσιτεύουν για τα δικά μας αίτηματα και προβλήματα Για αυτό και η εορτή των Αγίων Πάντων είναι εορτή της κοινωνίας των Αγίων. Το Ευαγγέλιο της σημερινής ημέρας αναφέρεται στους Μακαρισμούς του Χριστού, την δόξα και την χαρά της αγιότητας. Όσο και σε δύσκολη θέση να είναι οι χριστιανοί, όσο και αν βασανίζονται, μαζί με εμάς, θα μοιραστούν την αιωνία μακαριότητα.

Κάθε αμαρτία, κάθε κηλίδα, κάθε διαχωρισμός όμως μας κλείνει την θύρα της συμμετοχής σε αυτήν την ζωή, δηλαδή την κοινωνία με το Θεό και με τους Αγίους: «καὶ ἡμεῖς, τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος μαρτύρων, ὄγκον ἀποθέμενοι πάντα καὶ τὴν εὐπερίστατον ἁμαρτίαν, δι' ὑπομονῆς τρέχωμεν τὸν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα, ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν ᾿Ιησοῦν, ὃς ἀντὶ τῆς προκειμένης αὐτῷ χαρᾶς ὑπέμεινε σταυρόν, αἰσχύνης καταφρονήσας, ἐν δεξιᾷ τε τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ κεκάθικεν.  ἀναλογίσασθε γὰρ τὸν τοιαύτην ὑπομεμενηκότα ὑπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν εἰς αὐτὸν ἀντιλογίαν, ἵνα μὴ κάμητε ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν ἐκλυόμενοι». Προς Εβραιους 12, 1-3.

Η σημερινή μέρα μας υπενθυμίζει ότι οι Άγιοι υπάρχουν εξαιτίας της καθοδήγησης του Αγίου Πνεύματος. Νέφη μαρτύρων και αγίων πλαισιώνουν το νοητό στερέωμα της Εκκλησίας, άλλοι γνωστοί και άλλοι άγνωστοι, που ίστανται ενώπιων του θρόνου του Θεού. Αυτοί οι Άγιοι που απολαμβάνουν εν μέρει την ουράνια μακαριότητα, βλέπουν προς την γη και μας εκλιπαρούν να εξακολουθήσουμε το παράδειγμα τους. Θέλουν, όπως αυτοί και εμείς να συμμετάσχουμε στην ουράνια λειτουργία. Στην δοξολογία του ονόματος του θεού που βρίσκονται μεσιτεύοντας για εμάς. Στον αριθμός των αγίων πάντων η επί γης στρατευόμενη εκκλησία γνωρίζει μόνο λίγους εκλεκτούς, αυτούς που εορτάζουμε σε όλο το εκκλησιαστικό έτος. Αυτοί οι άγιοι οι γνωστοί σε εμάς δεν είναι μόνο απλά άγιοι, ούτε αποτελούν κάποιους οι όποιοι είναι μεγαλύτεροι από τους άλλους, απλά αυτοί οι άγιοι που εορτάζουμε καθημερινός είναι αυτοί που επέλεξε ο θεός να τιμούμε.

Αυτοί οι άγιοι αποτελούν παραδείγματα προς μίμηση, προς εμάς του πιστούς. Αυτό μας δίνει ελπίδα. Και είναι αλήθεια όταν κοιτάμε τους γνωστούς Αγίους βλέπουμε ποια είναι η αξία τους να τιμώνται από την Εκκλησία. Ο αγώνας τους , οι προσπάθειες τους, μάλιστα άγιοι που είχαν πρότερα ένα βίο, καθόλου χριστιανικό, ένα βίο αμαρτωλό. Σε αυτούς τους γνωστούς Αγίους επέλεξε η χάρης του Αγίου Πνεύματος να μας δείξει, πως μπορεί η ανθρώπινη προσπάθεια μπορεί να καρποφορήσει και πως η ίδια η χάρης μπορεί να ανατρέψει τα δεδομένα. Από αμαρτωλά σε άγια, από μολυσμένα σε καθαρά.

Στην καθημερινή ζωή και στα συνηθισμένα πράγματα ο χριστιανός με παράδειγμα την ποικιλομορφία της ζωής των Αγίων, γίνεται συνακόλουθος αυτών. Η αγιότητα ανήκει σε κάθε έναν, ανεξάρτητα τον τύπο της προσωπικότητας, καριέρας, ηλικίας και οικογενειακής κατάστασης. Αν ποθούμε την αγιότητα, δεν πρέπει να την περικλείουμε σε εκφράσεις τυπικών θρησκευτικών πραγμάτων. Η αγιότητα δεν ανήκει στο τι είναι ο κάθε ένας. Αν είναι ιερεύς ή μοναχός η απλός πιστός. Παρά το γεγονός ότι τιμούμε τους αγίους,  η τιμή δεν πρέπει ποτέ να συγχέεται με τη λατρεία, γιατί σίγουρα δεν λατρεύουμε τους αγίους.  Σε αντίθεση με την τιμή, η λατρεία ανήκει μόνο στο Θεό. Ως εκ τούτου, τιμούμε και προσκυνούμε τους αγίους. Ποιο είναι το πιο λυπηρό  όμως σήμερα; Σήμερα οι περισσότεροι άνθρωποι τιμούν και προσκυνούν  τραγουδιστές, ποδοσφαιριστές και άλλα αστέρια του της κοσμικής πραγματικότητας. Αναρωτηθήκαμε ποτέ γιατί τόσο θαυμασμός σε αστέρια και διασημότητες σε τόσο μεγάλο βαθμό; Τι έχουν κάνει σε εμάς; Δυστυχώς εμείς μετατρέπουμε πολλές φορές τα διάσημα πρόσωπα σε είδωλα, προσπαθώντας να μιμηθούμε τον τρόπο ζωής τους. Κατά κάποιον τρόπο η πνευματική καταστροφή γίνεται από εμάς τους ιδίους, εν μέρει είναι και δικό μας λάθος. Εάν στην νεότερη γενιά, που τοιχοκολλεί πολλές φορές στα δωμάτια διάσημα πρόσωπα, έτυχε να ακούσουν ποτέ ή να διαβάσουν για αυτούς τους ανθρώπους που εορτάζουμε σήμερα, που υποβλήθηκαν σε βασανιστήρια, μαρτύρησαν και έχασαν τα πάντα , για να κερδίσουν όλοι το ίδιο βραβείο, δηλαδή τον Χριστό. Τότε και αυτή η νεότερη γενιά θα τοποθετούσε στους τοίχους αυτούς τους ανθρώπους, επειδή ήσαν πραγματικά ήρωες του πνεύματος.

Συγχρόνως υπάρχουν και οι άγνωστοι άγιοι. Εκείνοι για τους οποίους δεν ξέρουμε τίποτα, εκείνοι οι οποίοι είναι αφανείς, που μόνο ο Θεός γνωρίζει. Πολλοί από εμάς ίσως αναρωτηθούν γιατί να συμβαίνει αυτό;

 Την απάντηση στο ερώτημα αυτό πρέπει να την αποδώσαμε στις άγνωστες βούλες του υψίστου. Είναι ένα μυστήριο για την ψηλάφηση σε κρυφά και ανερμήνευτα πράγματα. Από την δική μας πλευρά που ζούμε στον κόσμο αυτό το ερώτημα αυτό παραμένει. Όμως αδελφοί μου, οι άγνωστοι άγιοι δεν είναι ασήμαντοι και άσημοι, είναι μέρος της ζωής του Θεανθρώπου. Όπως ακριβώς για τα περισσότερα χρόνια του Χριστού δεν γνωρίζουμε τίποτα, έτσι και για αυτούς τους αγνώστους αγίους δεν ξέρουμε ποιοι ήταν και τι έπραξαν εν τω βίος τους. Με εμάς είναι και αυτοί ενωμένοι στην πίστη και στο κέντρο της εκκλησίας που είναι ο ίδιος ο Χριστός. Ίσως να ακούγεται παράξενο αλλά και αυτοί οι άγνωστοι άγιοι μπορεί κάνουν και αυτοί την δική τους ικεσία, να βοηθούν και  να συμπαραστέκονται. Αν και άγνωστοι, εντούτοις είναι του Θεού άνθρωποι, αγάπησαν το θεό και ο θεός αγάπησε αυτούς. Με αυτήν την αγάπη που εκφράζει τον καρπό του Πνεύματος μπορούμε να τους ζητούμε τις ικεσίες τους.