Η ΕΠΙΣΚΙΑΣΗ ΤΟΥ ΝΕΦΟΥΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ

 

 «Γραφέντες ἐν οὐρανοῖς,
καὶ δεδειγμένοι τοῦ Χριστοῦ σύσκηνοι,
τοὺς νῦν ἡμᾶς Πάνσοφοι,
σέβοντας προθύμως φρουρήσατε»

 Του Ιωάννη Λότσιου, Δημοσιευθηκε το 2015 στο verianet.gr

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

 Ιωάννης Λότσιος, Δρ.Θ., Veria Net, AMEN, diakonima.gr

Ο εγκαινιασμός της νέας εν Χριστώ πραγματικότητας φανερώνεται κατεξοχήν στο πρόσωπο της Παναγιάς, της Θεομήτορος, η οποία κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό «Δικαίως και αληθώς Θεοτόκον την Αγίαν Μαρίαν ονομάζομεν· τούτο γαρ το όνομα άπαν το μυστήριον της οικονομίας συνίστησιν».  

ΕΠΙΤΙΜΙΟ, ΜΕΓΑΛΟ ΣΧΙΣΜΑ, ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΙΑ

 

Ιωάννης Λότσιος Δρ.Θ., Verianet, Αναδημοσίευση

ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΤΟ ΣΚΙΡΤΗΜΑ ΤΟΥ ΒΡΕΦΟΥΣ ΣΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΚΑΙ ΒΑΠΤΙΣΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ

Του Ιωάννη Λότσιου, Δρ.
 Δημοσιεύτηκε και στο Verianet  2015
Η γενέθλιος ημέρα Η Εορτή του Γενεθλίου του Αγίου Ιωάννου[1] του Προδρόμου και Βαπτιστού, είναι κοινή εορτή σε Ανατολή και Δύση, μας επιστρέφει πίσω στην ιστορία, την βιβλική ιστορία, που περιγράφει και την γέννηση του[2].

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΤΟΥ ΚΙEΤΙ (2016) ΣΤΟ PRO ORIENTE

 

Αναδημοσιεύουμε την ελληνική μετάφραση του Κειμένου του Κιέτι στον Θεολογικό Διάλογο Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών, που δημοσιεύθηκε και στον Οργανισμό  Pro Oriente. Βλ επίσης και orthcath

Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΩΝ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ- THE PARTICIPATION OF OBSERVERS IN THE HOLY AND THE GREAT SYNOD IN CRETE

Του Ιωάννου Λότσιου, Holy and Great Council Ecumenical Patriarchate

Στην παράγρ. 14 του ''Kανονισμού Οργανώσεως και Λειτουργίας της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθόδοξου Εκκλησίας''1, που καθορίζει το πλαίσο της συγκροτήσεως και λειτουργίας της και που εγκρίθηκε από την Σύναξη των Προκαθημένων στην Γενεύη, αναφέρεται η δυνατότητα υπάρξεων ''Παρατηρητών''.

THE EXPERIENCE OF UNCREATED LIGHT

  Dr.Ioannis Lotsios, Greek, English, Russia

In the present course of this difficult economical situation, on the Second Sunday of the Fast we are presented with the person of St. Gregory Palamas, as a continuation of the Sunday of Orthodoxy.

Ο ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΙ!

 

Δρος Ιωάννου Λότσιου

Στη συνάντηση του Πάπα Φραγκίσκου και του Πατριάρχη Ρωσίας Κυρίλλου την Κούβα το 2016 και στην Κοινή Δήλωση αναφέρθηκαν στην από κοινού αποδοκιμασία κάθε είδους εχθρότητας και βιοπραγίας στην Ουκρανία. Ακόμα παραπάνω αναφέρεται και στην από κοινού εργασία, διακονία για την κοινωνική αρμονία στην χώρα αυτή. Χαρακτηριστικά η παράγραφος 26 επισημαίνει:

ΕΥΧΕΣ ΣΕΛΙΔΑΣ PANORTHODOX SYNOD ΓΙΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΎΓΕΝΝΑ

H Σελίδα Panorthodox Synod εύχεται σε όλους Καλά Χριστούγεννα και κάθε ευλογία παρά Θεού!!

Η ΜΑΣΚΑ ΚΑΙ Η ΙΕΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

 Ιωάννης Λότσιος Δρ, verianet

Υπάρχει ένα ερώτημα που πλανάται στο διαδίκτυο και αναφέρεται στη χρήση της ιατρικής μάσκας σε ιερούς χώρους. Δημιούργησε διχασμό μεταξύ των πιστών για το αν είναι απλή μέθοδος υγειονομικής αντιμετώπισης του ιού ή αν αφορά στην ομολογιακή ή αντιομολογιακή θέση και στάση των πιστών. 

ΤΟ ΦΙΡΜΑΝΙ ΤΟΥ ΜΩΑΜΕΘ ΣΤΗΝ ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΣΙΝΑ

Tου Ιωάννη Λότσιου, Δρ.



Το 628 μ.Χ. μια αντιπροσωπεία της Ιεράς Μονής της Αγίας Αικατερίνης του Σινά[1] ζήτησαν από τον Μωάμεθ προστασία[2]. Ο Μωάμεθ ανταποκρινόμενος στο αίτημα των μοναχών χορήγησε ένα Χάρτη δικαιωμάτων για τους χριστιανούς στην Αίγυπτο:

ACTA ECUMENICA: ΤΟ ΝΕΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ

Ιωάννης Λότσιος Δρ, Επιμέλεια
Mε ιδιαίτερη χαρά διαβάσαμε την οικουμενική είδηση, καθώς και η προσωπική μας σελίδα ονομάζεται Acta Ecumenica
Απο την αρμόδια Επιτροπή του Βατικανού για την Προώθηση της Χριστιανικής Ενότητας εκδόθηκε η παρακάτω ανακοίνωση:

ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΆ Η ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΊΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΣΥΜΕΤΆΣΧΕΙ ΣΤΗΝ ΘΡΟΝΙΚΗ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ, ΛΌΓΟ ΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ

Ιωάννης Λότσιος Δρ.

Χωρίς την παρουσία της Αντιπροσωπείας του Οικουμενικού Πατριαρχείου θα εορτασθεί η Θρονική Εορτή της Εκκλησίας της Ρώμης για την Εορτή των Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, λόγο της πανδημίας, όπως αναφέρει το Società per l’Informazione Religiosa.

Η ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΚΑΙ Η ΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΘΕΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ

Ιωάννου Λότσιου, Δρ.Θ., verianet

Ο κορονοϊός έγινε μια πολυποίκιλη πρόκληση για την ανθρώπινη πλουραλιστική κοινωνία. Αναδύθηκαν πολλά ερωτήματα, όχι μόνο από πλευράς υγειονομικής προστασίας αλλά και πνευματικής.

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΕ ΕΠΟΧΗ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ

                        

Ιωάννου Λότσιου Δρ. , veria net

Η καραντίνα της πανδημίας φέρνει μπροστά μας το κύριο γνώρισμα της που είναι ο θάνατος. Αυτό δεν είναι κάτι καινούριο και σε παλαιές εποχές η προστασία και η θεραπεία αποτελούσαν τα κίνητρα σε μια ασθένεια, αρρώστια ή πανδημία. Αυτό το καιρό η μέθοδος μη εξάπλωσης του Covid 19 είναι η απομόνωση. Οφείλουμε να εγκλειστούμε στα σπίτια μας, να διακόψουμε τις κοινωνικές, εργασιακές και φιλικές σχέσεις, αλλά επιπρόσθετα και τις εκκλησιαστικές.  Αυτή η αποφυγή της εξάπλωσης της νόσου αποκαλύπτει συγχρόνως τον φόβο του θανάτου. Ασθένεια και θάνατος ,πανδημία και επιδημία είναι τόσο αρχαίες στην ζωή της ανθρωπότητας και σήμερα γίνεται και σε εμάς εμπειρικά αυτό.

ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΕ ΕΠΟΧΗ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ

Ιωάννου Λότσιου, Δρ., Verianet
Η πανδημία του covid 19 αποδεικνύεται καθημερινά μια από τις πιο ουσιαστικές προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει ο άνθρωπος, η κοινωνία και η θρησκεία. Η ραγδαία εξάπλωση του ιού συνοδεύεται συγχρόνως με την έρευνα για την εξεύρεση εμβολίου για να ιατρεύσει ή να σκοτώσει τον παθογόνο ιό. Αυτόματα φέρνει σε μια ιδιαίτερη συγκυρία τόσο την επιστήμη όσο και την Εκκλησία. 

Η ΝΗΣΤΕΙΑ ΚΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΜΑΣ ΜΕ ΤΑ ΤΡΟΦΙΜΑ

Ιωάννου Λότσιου, Δρ.,verianet

Fasting and our relationship with food

ΕΠΙΤΙΜΙΟ, ΜΕΓΑΛΟ ΣΧΙΣΜΑ, ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΙΑ

Ιωάννης Λότσιος Δρ.Θ., Verianet

Από τα βασικά στοιχεία της αποτυχίας της εκκλησιαστικής μοσχοβίτικης πολιτικής, το καίριο και σημαντικό είναι η μη απόδοση τόμου αυτοκεφαλίας και συγχρόνως η μη επίλυση του λεγόμενων αναθεματισμών και αφορισμών κληρικών και λαϊκών από το Πατριαρχείο της Μόσχας. Και αυτό είναι ένα σοβαρό αίτιο απώλειας μιας προσπάθειας της ανάληψης μιας ''συντονιστικής'' διορθόδοξης πρωτοβουλίας. Ως προσπάθεια και ως παράδειγμα αποτελεί απορριπτέο.
Η ανεξαρτητοποίηση της Ουκρανίας ως κράτους από την Ρωσία, ανεξάρτητα από τις ορθόδοξες ή χριστιανικές ή ετερόθρηκες πεποιθήσεις του λαού, ανέδειξαν αυτήν ακριβώς την πολιτική καταρχάς ανεξαρτητοποίηση. Φυσικό επακόλουθο ήταν να αιτηθούν και μια αυτοκέφαλη Εκκλησία. Η λεγόμενη ‘’Αυτοκέφαλη ‘’ εκκλησία υπό του Μητροπολίτου Ονουφρίου ήταν στα μάτια πολλών αλλά και των επίσημων κειμένων του Πατριαρχείου της Μόσχας, μια μητρόπολη με ολίγα προνόμια και τίποτα περισσότερο,. Αυτό φαίνεται με τον τρόπο που αντιμετωπίζει το Πατριαρχείο της Ρωσίας, τον ίδιο τον Ονούφριο, όχι ως Προκαθήμενο αλλά ως μέλος της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου. Είναι αλήθεια αυτό που βλέπουμε εκκλησιολογικά και κανονικά, τι είναι αυτοκέφαλος όταν έχει μια Τοπική Εκκλησία Τόμο και όταν δεν έχει. Η εναλλαγή στα επίσημα κείμενα του Πατριαρχείου της Μόσχας για την Εκκλησία του Μητροπολίτου Ονουφρίου είναι ενδεικτικές του γεγονότος και της διαπίστωσης αυτής. Εν σχέση με τις υπόλοιπες Ορθόδοξες Εκκλησίες λογίζεται ως αυτοκέφαλη, ενώ εν σχέση με το ίδιο το Πατριαρχείο της Μόσχας, μια εκκλησιαστική ανεξαρτησία. Άρα επομένως το αίτημα για μια ουσιαστική και πραγματική αυτοκεφαλία, ήταν μόνο η Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία, ήτοι η Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως, η οποία προσφέρει τόμο αυτοκεφαλίας με κανονικά και εκκλησιολογικά δεδομένα. Η ανικανότητα της εκκλησιαστικής ηγεσίας του Πατριαρχείου Μόσχας, δεσμευμένη στο ανάθεμα και στον αφορισμό, κληρικών και λαϊκών της Ουκρανίας, χωρίς καν να σκεφθούν να το αναιρέσουν, που θα είχαν τουλάχιστον μια απάλειψη των αντί-ρωσικών συναισθημάτων., έπεσε στο κενό. Το ερώτημα ίστατο μετέωρο για το είδος της αυτοκεφαλίας αν ποτέ δινόταν από την Μόσχα. Ο εγκλωβισμός της εκκλησιολογίας μέσα στα σοβιετικά εθνοφυλετικα συμφέροντα δεν άφησαν καν να δείξουν ένα βήμα πραγματικό. Οι πράξεις απομιμήσεως του Οικουμενικού Πατριαρχείου από το Πατριαρχείο Μόσχας, είναι αρκετές να δείξουν και την ειδοποιό διαφορά.

Είναι περίεργη εκκλησιολογικά η δήλωση του Μακαριωτάτου Πατριάρχου Μόσχας Κυρίλλου. Ιδιαιτέρως πρέπει να προβληματίσει τους Λατίνους θεολόγους, ειδικότερα όσους είναι φύλλα προσκείμενοι στην ρωσική θεολογία. και με σημείωση της συνατήσεως της Μικτής Επιτροπής του Θεολογικού Διαλόγου για το θέμα Πρωτείο και Συνοδικότητα κατά την β' χιλιετία. Η αναφορά στον ''Πάπα'' και τον ΄΄Πατριάρχη'' στην βυζαντινή αυτοκρατορία.... ενέχει την αμφισβήτηση των προνομίων της παλαιάς αλλά και της νέας Ρώμης, τούτα δοθέντα με κανονικές διατάξεις. Η Νέα Ρώμη δεν κατάργησε την Παλαιά, αλλά αποτέλεσε συνέχεια. Δια τούτο όταν συλλειτουργούσαν Πάπας και Πατριάρχης κατα την Α' χιλιετία πρώτος ήταν ο Πάπας. Η σχέση παλαιάς και νέας Ρώμης καθορίστηκε και ω de facto κανονική πραγματικότητα στα προνόμια και την επίλυση προβλημάτων εφ' όλης της Καθόλου Εκκλησίας. Οπωσδήποτε δεν μπορεί να μιλάμε για πρώτη και δεύτερη Ρώμη, αλλά για την Ρώμη και την νέα Ρώμη, altera roma. Η θεωρία της τρίτης λεγομένης δεν θέλει ως εκκλησιολογική και κανονική επιδίωξη, ήδη από την αρχική της δημιουργία. Από τα σκαριά της αυτή η θεωρία είναι σε αποτυχία γιατί στοχεύει σε αντικατάσταση των δύο εδρών, Ρώμης και Κωνσταντινούπολης..με ξεκάθαρα λόγια η επιδιώξεις της θεωρίας αυτής αναφέρονται και στην θέση του Πάπα στην α' χιλιετία...
Στο αυτοκέφαλο της Ουκρανίας, της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας, το λεγόμενο επιτίμιο ακοινωνησίας του Πατριαρχείου της Μόσχας,βέβαια ωες σύνηθες πρακτική που ακολουθεί πάντοτε, όπως π.χ. στην χορήγηση τόμου στην Εκκλησία της Πολωνίας, είανι όχι μόνο αδόκιμος αλλά και έξω από κάθε είδους κανονικής αναφοράς. Οι λόγοι τους οποίους εικαλείται το πατριαρχείο Μόσχας δεν είναι φυσικά δογματικοί ή Κανονικοί, οι μερικές αναφορές ή η παρερμηνεία Κανόνων είναι βέβαια μια προσωρινή απάντηση και όχι μια σοβαρή δογματική και κανονική τοποθέτηση, απέναντι στις αυτοκέφαλες εκκλησίες. Αυτή η συμπεριφορά της Μόσχας, δεν ενέδωσε μια αποδοχή γενικότερα. Εντούτοις εγκλωβισμένοι μέσα στα γεωπολιτικά σοβιετικά σχέδια, πολιτικά και εκκλησιαστικά, αποδεικνύει μια άγονη και ξερή τουλάχιστον ως αυτή παρουσιάζεται,- την διάσωση της ενότητας της Εκκλησίας- ως μια συντονιστική διορθόδοξη πρωτοβουλία, έχει αποτύχει αλλά και έχει δείξει στον υπόλοιπο ορθόδοξο κόσμο ότι η εκκλησιολογία και η εκκλησιαστική πολιτική της Ηγεσίας του Πατριαρχείου της Μόσχας νοσεί, και νοσεί βαθύτατα. Η ταύτιση λοιπόν του επιτιμίου αυτού με το μεγάλο σχίσμα, έρχεται σε αντιθετική σχέση με την εκκλησιολογία της Ορθοδόξου εκκλησίας, περί της αυτοσυνειδησίας της. Η αναγωγή του επιτιμίου λοιπόν σε μεγάλο σχίσμα, είναι μονομερής και εκφραζόμενο μέσα από μια ρωσική λεγόμενη θεολογία, πάσχουσα και προβληματική στην περιγραφή της εκκλησίας των μυστηρίων και του πρωτείου, ιδίως της συνοδικότητας. Οι γεωπολιτικές στρατηγικές και τα όνειρα της αρπαγής προνομίων, δεν αποτελούν στοιχεία μιας απόρριψης ενός διαλόγου αλλά μιας διορθόδοξης συζήτησης για την μονομερής ανάλωση πρωτοβουλιών του Πατριαρχείου της Μόσχας με εκκλησίες και ομολογίες, χωρίς διορθόδοξη έγκριση, χωρίς διορθόδοξη ενημέρωση. Αυτά τα στοιχεία δεν ελέγχθηκαν και δεν αποτυπώθηκαν τουλάχιστον από τον αντιοικουμενιστικό κόσμο και εκείνες τις εκκλησίες που είναι φύλλα προσκείμενες στο πατριαρχείο της Μόσχας. Το ζήτημα είναι βέβαιο καίριας σημασίας στο κατά πόσο υποβιβάζεται η Εκκλησιολογία σε μια κοινοβουλευτικού τύπου κοινότητα, ως μια συνομοσπονδία .........Το ερώτημα είναι σαφές όταν π.χ. στο κοινό κείμενο περί πρωτείου και συνοδικότητας στο Κιέτι το 2016, γίνεται μνεία περί της λειτουργίας του Εκκλήτου, της τελεσίδικης εκδίκασης υποθέσεων από τις έδρες των πρεσβυγενών πατριαρχείων, πώς δε υπάρχει άρνηση εκ των υστέρων; όπως επίσης στις δηλώσεις περί παπισμού του Πατριάρχη Μόσχας δεν είδαμε ένα σχόλιο, ούτε καν από θεολογικούς κοινούς συνδέσμους ή forum.

ΕΥΧΕΣ ΣΕΛΙΔΑΣ PANORTHODOX SYNOD ΓΙΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΎΓΕΝΝΑ

Η Σελίδα Panorthodox Synod εύχεται σε όλους Καλά Χριστούγεννα και κάθε ευλογία παρά Θεού!!

 The page Panorthodox Synod wishes you May God Bless you and your family this Christmas and always!!

ΤΟ ΚΡΙΣΙΜΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΣΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ

Ιωάννης Λότσιος Δρ.Θ.,       Veria net                 

Το κριτικό ερώτημα στο ουκρανικό ζήτημα μετα από τις πρόσφατες δηλώσεις του Πρωθιερέως Νικολάου Μπαλασόφ δεν είναι ο τόμος της Αυτοκεφαλίας αλλά το πρωτείο στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Σύμφωνα με τις δηλώσεις αποκαλύπτει ορισμένα πράγματα αξιοσημείωτα (βλ. https://risu.org.ua/…/all…/orthodox/moscow_patriarchy/77526/). Ο πρώτος στόχος της Εκκλησιαστικής Μοσχοβίτικης Πολιτικής ήταν η σύγκλιση Πανορθοδόξου Συνόδου ή Συνάξεως των Προκαθημένων.
Η εμμονή στην σύγκλιση για εξέταση του ουκρανικού ζητήματος περιλάμβανε και προκαθημένους, οι οποίοι ανοικτά έθεσαν το ζήτημα. Η συζήτηση σε πανορθοδοξο επίπεδο του ουκρανικού ζητήματος, αφ’ ενός αδικεί την νέα αυτοκέφαλου εκκλησία, γιατί θα αποτελούσε μια πράξη που αφορούσε μόνο την ίδια, δεν μπορούσε να γίνει. Όπως γνωρίζουμε η σύγκλιση πανορθοδόξου συνάξεως η συνόδου αποτελεί προνόμιο του Οικουμενικού Πατριάρχου. Αναφερόμενος ο Πρωθιερέας ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης δεν έχει σκοπεύει να συγκαλέσει την Πανορθοδοξη για το ουκρανικό ζήτημα γιατί –κατά την δήλωση του-ότι υπήρχαν πολλοί υπερασπιστές των μεθοδεύσεων της Μόσχας για τις «δήθεν» αντικανονικές ενέργειες της χορήγησης του τόμου αυτοκεφαλίας. Προχωρεί όμως περισσότερο και γίνεται ιδιαίτερα αποκαλυπτικός να επισημαίνει ότι βλέπει και μια απροθυμία της συγκλίσεως της Πανορθόδοξης από άλλον προκαθήμενο.

Η συνεχής υπόμνηση του Μητροπολίτη Ιλαρίων για την απώλεια της Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως ως «Κέντρου της Ορθοδοξίας», επισφραγίζει και τις δηλώσεις του πρωθιερέα και τους στόχους, οι οποίοι ήταν η αρπαγή δια μέσου μιας Πανορθόδοξης των προνομίων και των θέσμιων του Οικουμενικού Θρόνου. Είναι κρίσιμο το ερώτημα ποιος Προκαθήμενος θα προσπαθούσε να συγκαλέσει Πανορθόδοξη; Την στιγμή που όλες οι εκκλησίες, πλην της Εκκλησίας του Μητροπολίτου Ονουφρίου, δεν αποδέχθηκαν το επιτίμιο ακοινωνησίας με το Οικουμενικό Πατριαρχείο; Βέβαια να επισημάνουμε ότι αυτές οι πράξεις και οι μεθοδεύσεις του Πατριαρχείου της Μόσχας δεν είναι νέες, ήδη να υπενθυμίσουμε το ζήτημα της Εσθονίας το 1996, που η Μόσχα δεν είχε άλλη επιλογή, παρά να διακόψει την ευχαριστιακή κοινωνία.
Ο Πρωθιερέας παρά το γεγονός ότι αναφέρθηκε στον Οικουμενικό Πατριάρχη και όχι στον «Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως», υπογραμμίζοντας ότι είναι ο ‘πρώτος των Διπτύχων», δεν κρύβει την απογοήτευση του. Με το θέμα των Ιερών Διπτύχων στις πανορθόδξες συζητήσεις και αποφάσεις το Πατριαρχείο της Μόσχας δημιουργούσε αρκετά προβλήματα, μέχρι την απόρριψη του κειμένου για τα Ιερά Δίπτυχα στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο του 2016.Μέχρι και σήμερα και μετά από την απόφαση της ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος οι προσπάθειες του Πατριαρχείου της Μόσχας και ειδικότερα του Μητροπολίτου Ιλαρίων είναι διαφόρων μορφών.
Αυτές οι μορφές αρχικά αποτελούσαν απειλές προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο και την Ουκρανία, αφ’ έτερου τώρα αλλάζουν μορφή. Η μεσαία κατευθυντήριος γραμμή φάνηκε στο επίμονο αίτημα για σύγκλιση μιας Πανορθοδόξου. Η αρχική υπεράσπιση των θέσεων της Μόσχας από ορισμένες Ορθόδοξες εκκλησίες μετριάστηκαν στο απλό θέμα μιας συνάντησης των δύο Προκαθημένων, μεταξύ Μόσχας και Κωνσταντινούπολης. Το λεγόμενο επιτίμιο ακοινωνησίας μεταφράστηκε λανθασμένα ως σχίσμα σε τέτοιο σημείο μέχρι που να παρουσιάζεται ως του Μεγάλου σχίσματος. Από εκκλησιολογικής απόψεως ένα επιτίμιο ακοινωνησίας η αφαίρεση του ονόματος από τα επίσημα δίπτυχα δεν μπορεί να συνιστά σχίσμα στον ορθόδοξο χώρο, όπως από την παράδοση και την εκκλησιαστική ιστορία γνωρίζουμε . Στον αντίποδα αυτού του υπερτονισμού το Οικουμενικό Πατριαρχείο και ιδίως ο Οικουμενικός πατριάρχης συνεχίζει μέχρι και σήμερα να μνημονεύει τον Πατριάρχη Ρωσίας, υπενθυμίζοντας με αυτόν τον τρόπο ότι το αίτιο της διακοπής της ευχαριστιακής κοινωνίας δεν είναι το Οικουμενικό Πατριαρχείο αλλά η ίδια η Μόσχα και άρα δεν μπορούμε να μιλάμε για ένα σχίσμα στον ορθόδοξο χώρο.
Η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος το 2016 ενώ ενέκρινε το Κείμενο περί Αυτονόμου και Αυτοκεφαλίας δεν χορήγησε σε καμία τοπική εκκλησία γιατί αυτό γινόταν πάντοτε από την Μεγάλη Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης. Η επανειλημμένη χορήγηση μιας αυτονομίας που ονομαζόταν σε αυτοκεφαλία από το Πατριαρχείο της Μόσχας, ακυρώθηκαν ή αντικαταστάθηκαν από το Οικουμενικό Πατριαρχείο γιατί δεν βρήκαν πανορθόδοξη αναγνώριση {π.χ. Η Ορθόδοξη Ρωσική Εκκλησία στη διασπορά} και έλαβαν πραγματικά τόμο Αυτοκεφαλίας όταν από αυτές οι τοπικές εκκλησίες χτύπησαν την πόρτα του ΟΠ, όπως γνωστές τυγχάνουν οι υποθέσεις της Πολωνίας και Τσεχίας.
Η μνημόνευση του πρωθιερέα Νικολάου Μπαλάσοφ συνυπάρχει με το θέμα του εκκλήτου και ακλήτου ενώπιων του Οικουμενικού Πατριάρχου. Η αμφισβήτηση και η μη αποδοχή για την κανονική δικαιοδοσία του προνομίου αυτού. Πράξεις που μας υπενθυμίζουν ενέργειες ήδη από την αποστολική εποχή. Γνωστή τυγχάνει η περίπτωση του Διοτρέφη όπως αναφέρει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στην Γ’ Καθολική Επιστολή: «Ο πρεσβυτεροσ Γαΐῳ τῷ ἀγαπητῷ, ὃν ἐγὼ ἀγαπῶ ἐν ἀληθείᾳ. ….῎Εγραψα τῇ ἐκκλησίᾳ· ἀλλ᾿ ὁ φιλοπρωτεύων αὐτῶν Διοτρεφὴς οὐκ ἐπιδέχεται ἡμᾶς. διὰ τοῦτο, ἐὰν ἔλθω, ὑπομνήσω αὐτοῦ τὰ ἔργα ἃ ποιεῖ, λόγοις πονηροῖς φλυαρῶν ἡμᾶς· καὶ μὴ ἀρκούμενος ἐπὶ τούτοις οὔτε αὐτὸς ἐπιδέχεται τοὺς ἀδελφοὺς καὶ τοὺς βουλομένους κωλύει καὶ ἐκ τῆς ἐκκλησίας ἐκβάλλει…». Ο διοτρέφης ως “Φιλοπρωτέυων” , αρνείται την αποδοχή της αυθεντίας της αποστολικής εξουσίας πάνω από αυτόν. Στην προκειμένη περίπτωση έχουμε την άρνηση του εκκλήτου, ως ορίζουν οι Ιεροί Κανόνες από τον Οικουμενικό Πατριάρχη…..Η απροθυμία και η απογοήτευση στις μεθοδεύσεις επισφραγίστηκαν με την απόφαση της Σεπτής Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος