.png "English"){kind=small}
Η ΚΟΙΝΗ ΔΗΛΩΣΗ ΠΑΠΑ, ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΚΑΙ ΑΓΓΛΙΚΑΝΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ
Μετάφραση Ιωάννης Λότσιος Δρ.Για πρώτη φορά, οι Ηγέτες της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και της Αγγλικανικής Κοινωνίας έχουν προειδοποιήσει από κοινού για τον επείγοντα χαρακτήρα της περιβαλλοντικής βιωσιμότητας, τον αντίκτυπό της στη φτώχεια και τη σημασία της παγκόσμιας συνεργασίας.
Ο Πάπας Φραγκίσκος, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος και ο Αγγλικανός Αρχιεπίσκοπο Καντέρμπουρι Τζάστιν Γουέλμπι παροτρύνουν όλους να παίξουν το ρόλο τους στην «επιλογή ζωής» για το μέλλον του πλανήτη.
Στην Κοινή Δήλωση, οι Χριστιανοί Ηγέτες καλούν τους ανθρώπους να προσευχηθούν, σε αυτήν τη Χριστιανική περίοδο της Δημιουργίας, για τους Παγκόσμιους Ηγέτες του COP26 αυτόν τον Νοέμβριο. Η Δήλωση αναφέρει: “Καλούμε τον καθένα, ανεξάρτητα από την πεποίθησή του ή την κοσμοθεωρία του, να προσπαθήσει να ακούσει την κραυγή της γης και των ανθρώπων που είναι φτωχοί, εξετάζοντας τη συμπεριφορά του και δεσμεύοντας ουσιαστικές θυσίες για χάρη της γης που έδωσε ο Θεός μας”
Η Κοινή Δήλωση παρέχει μια σαφή προειδοποίηση: «Σήμερα, πληρώνουμε το τίμημα ... Το αύριο θα μπορούσε να είναι χειρότερο» και καταλήγει ότι: «Αυτή είναι μια κρίσιμη στιγμή. Το μέλλον των παιδιών μας και το μέλλον του κοινού μας οίκου εξαρτώνται από αυτό».
Οι Χριστιανοί Ηγέτες μίλησαν κατά της αδικίας και της ανισότητας, λέγοντας: «Βρισκόμαστε ενώπιον μιας σκληρής δικαιοσύνης: η απώλεια βιοποικιλότητας, η υποβάθμιση του περιβάλλοντος και η κλιματική αλλαγή είναι οι αναπόφευκτες συνέπειες των ενεργειών μας, αφού έχουμε καταναλώσει άπληστα περισσότερους πόρους της γης από ό, τι μπορεί ο πλανήτης. Αλλά αντιμετωπίζουμε επίσης μια βαθιά αδικία: οι άνθρωποι που φέρουν τις πιο καταστροφικές συνέπειες αυτών των καταχρήσεων είναι οι φτωχότεροι στον πλανήτη και ήταν οι λιγότερο υπεύθυνοι για την πρόκλησή τους».
Η Δήλωση καλεί
τους πιστούς:
- Προσευχηθείτε για τους παγκόσμιους
ηγέτες του COP26,
- Ατομικά: Να κάνουμε σημαντικές θυσίες για χάρη του πλανήτη, να συνεργαστούμε
και να αναλάβουμε την ευθύνη για τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούμε τους πόρους
μας,
-Για όσους έχουν εκτεταμένες ευθύνες.
Κοινή Δήλωση για την Κλιματική Αλλαγή από τον Πάπα Φραγκίσκο, τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο και Αρχιεπισκόπου Καντέρμπουρι Τζάστιν Γουέλμπι
Για περισσότερο από ένα χρόνο, όλοι έχουμε βιώσει τις καταστροφικές συνέπειες μιας παγκόσμιας πανδημίας – όλοι μας, είτε φτωχοί είτε πλούσιοι, αδύναμοι ή ισχυροί. Μερικοί ήταν πιο προστατευμένοι ή ευάλωτοι από άλλους, αλλά η ταχέως εξαπλωμένη λοίμωξη σήμαινε ότι εξαρτιόμασταν ο ένας από τον άλλον στις προσπάθειες μας να παραμείνουμε ασφαλείς. Συνειδητοποιήσαμε ότι, αντιμετωπίζοντας αυτή την παγκόσμια καταστροφή, κανείς δεν είναι ασφαλής μέχρι να είναι όλοι ασφαλείς, ότι οι ενέργειές μας επηρεάζουν πραγματικά ο ένας τον άλλον και ότι αυτό που κάνουμε σήμερα επηρεάζει αυτό που συμβαίνει αύριο.
Αυτά δεν είναι νέα μαθήματα, αλλά έπρεπε να τα αντιμετωπίσουμε εκ νέου. Ας μην χάνουμε αυτήν τη στιγμή. Πρέπει να αποφασίσουμε τι είδους κόσμο θέλουμε να αφήσουμε στις μελλοντικές γενιές. Ο Θεός δίνει εντολές: «ἔκλεξαι τὴν ζωὴν σύ, ἵνα ζήσῃς σὺ καὶ τὸ σπέρμα σου» (Δευτ. 30, 19). Πρέπει να επιλέξουμε να ζούμε διαφορετικά· πρέπει να διαλέξουμε τη ζωή.
Ο Σεπτέμβριος εορτάζεται από πολλούς Χριστιανούς ως Εποχή της Δημιουργίας, μια ευκαιρία να προσευχηθούν και να φροντίσουν για τη δημιουργία του Θεού. Καθώς οι Ηγέτες ετοιμάζονται να συναντηθούν το Νοέμβριο στη Γλασκώβη για να συζητήσουν για το μέλλον του πλανήτη μας, προσευχόμαστε γι΄ αυτούς και να εξετάσουμε ποιες είναι οι επιλογές που πρέπει όλοι να κάνουμε. Κατά συνέπεια, ως Ηγέτες των Εκκλησιών μας, καλούμε όλους, όποια και αν είναι η πίστη ή η κοσμοθεωρία τους, να προσπαθήσουν να ακούσουν την κραυγή της γης και των φτωχών ανθρώπων, να εξετάσουν την συμπεριφορά τους και να υποσχεθούν ουσιαστικές θυσίες για χάρη της γης που μας έδωσε ο Θεός.
Η σημασία της βιωσιμότητας
Στην κοινή Χριστιανική μας Παράδοση, οι Γραφές και οι Άγιοι παρέχουν διαφωτιστική προοπτική για την κατανόηση τόσο της πραγματικότητας του παρόντος όσο και της υπόσχεσης για κάτι μεγαλύτερο από αυτό που βλέπουμε αυτή τη στιγμή. Η έννοια της διαχείρισης-της ατομικής και συλλογικής ευθύνης για το θεόδοτο προνόμιό μας-παρουσιάζει μια ζωτική αφετηρία για την κοινωνική, οικονομική και περιβαλλοντική βιωσιμότητα. Στην Καινή Διαθήκη διαβάζουμε για τον πλούσιο και πτωχό άνθρωπο που αποθηκεύει μεγάλο πλούτο σιτηρών ξεχνώντας το πεπερασμένο τέλος του (Λουκ. 12, 13-21). Μαθαίνουμε για τον άσωτο υιό που παίρνει την κληρονομιά του νωρίς, μόνο για να την σπαταλήσει και να καταλήξει πεινασμένος (Λουκ.15, 11-32). Προειδοποιούμαστε να μην υιοθετήσουμε βραχυπρόθεσμες και φαινομενικά φθηνές επιλογές οικοδόμησης στην άμμο, αντί να χτίζουμε πάνω σε βράχους για να αντέχει το κοινό μας σπίτι τις καταιγίδες (Ματθ. 7, 24-27). Αυτές οι ιστορίες μας προσκαλούν να υιοθετήσουμε μια ευρύτερη προοπτική και να αναγνωρίσουμε την θέση μας στην εκτεταμένη ιστορία.
Αλλά πήραμε την αντίθετη κατεύθυνση. Μεγιστοποιήσαμε το δικό μας συμφέρον εις βάρος των μελλοντικών γενεών. Εστιάζοντας στον πλούτο μας, διαπιστώνουμε ότι τα μακροπρόθεσμα περιουσιακά στοιχεία, συμπεριλαμβανομένης της επικηρυγμένης φύσης, εξαντλούνται για βραχυπρόθεσμο όφελος. Η τεχνολογία έχει ξεδιπλώσει νέες δυνατότητες προόδου αλλά και συσσώρευσης απεριόριστου πλούτου, και πολλοί από εμάς συμπεριφέρονται με τρόπους που δείχνουν μικρή ανησυχία για τους άλλους ανθρώπους ή τα όρια του πλανήτη. Η φύση είναι ανθεκτική, αλλά λεπτή. Είμαστε ήδη μάρτυρες των συνεπειών της άρνησής μας να την προστατεύσουμε και να τη διατηρήσουμε (Γεν. 2, 15). Τώρα, αυτή τη στιγμή, έχουμε την ευκαιρία να μετανοήσουμε, να επιστρέψουμε αποφασισμένοι, να κατευθυνθούμε προς την αντίθετη κατεύθυνση. Πρέπει να επιδιώκουμε τη γενναιοδωρία και τη δικαιοσύνη με τους τρόπους που ζούμε, που δουλεύουμε και που χρησιμοποιούμε χρήματα, αντί για εγωιστικό κέρδος.
Ο αντίκτυπος στους ανθρώπους που ζουν με τη φτώχεια
Η τρέχουσα κλιματική κρίση λέει πολλά για το ποιοι είμαστε και πώς βλέπουμε και αντιμετωπίζουμε τη δημιουργία του Θεού. Βρισκόμαστε ενώπιον μιας σκληρής δικαιοσύνης: η απώλεια βιοποικιλότητας, η υποβάθμιση του περιβάλλοντος και η κλιματική αλλαγή είναι οι αναπόφευκτες συνέπειες των πράξεών μας, καθώς καταναλώσαμε άπληστα περισσότερους πόρους της γης από ό,τι μπορεί να αντέξει ο πλανήτης. Αλλά αντιμετωπίζουμε επίσης μια βαθιά αδικία: οι άνθρωποι που φέρουν τις πιο καταστροφικές συνέπειες αυτών των καταχρήσεων είναι οι φτωχότεροι στον πλανήτη και είναι οι λιγότερο υπεύθυνοι για την πρόκληση τους. Υπηρετούμε έναν Θεό της δικαιοσύνης, ο οποίος χαίρεται για τη δημιουργία και δημιουργεί κάθε άνθρωπο προς εικόνα του Θεού, αλλά ακούει επίσης την κραυγή των φτωχών ανθρώπων. Κατά συνέπεια, υπάρχει μια έμφυτη έκκληση μέσα μας να απαντήσουμε με αγωνία όταν βλέπουμε μια τέτοια καταστροφική αδικία.
Αλλά αντιμετωπίζουμε επίσης μια βαθιά αδικία: οι άνθρωποι που φέρουν τις πιο καταστροφικές συνέπειες αυτών των καταχρήσεων είναι οι φτωχότεροι στον πλανήτη και ήταν οι λιγότερο υπεύθυνοι για την πρόκλησή τους. Υπηρετούμε έναν Θεό δικαιοσύνης, ο οποίος χαίρεται τη δημιουργία και δημιουργεί κάθε άνθρωπο κατ’ εικόνα του Θεού, αλλά ακούει και την κραυγή ανθρώπων που είναι φτωχοί. Συνεπώς, υπάρχει μια έμφυτη έκκληση μέσα μας να απαντάμε με αγωνία όταν βλέπουμε μια τέτοια καταστροφική αδικία. Σήμερα, πληρώνουμε το τίμημα. Οι ακραίες καιρικές συνθήκες και οι φυσικές καταστροφές των τελευταίων μηνών μας αποκαλύπτουν εκ νέου με μεγάλη δύναμη και με μεγάλο ανθρώπινο κόστος ότι η κλιματική αλλαγή δεν είναι μόνο μια μελλοντική πρόκληση, αλλά ένα άμεσο και επείγον ζήτημα επιβίωσης. Οι εκτεταμένες πλημμύρες, οι πυρκαγιές και οι ξηρασίες απειλούν ολόκληρες ηπείρους. Η στάθμη της θάλασσας ανεβαίνει, αναγκάζοντας ολόκληρες κοινότητες να μετεγκατασταθούν. κυκλώνες καταστρέφουν ολόκληρες περιοχές, καταστρέφοντας ζωές και βιοποριστικά. Το νερό έχει γίνει λιγοστό και τα τρόφιμα είναι ανασφαλή, προκαλώντας συγκρούσεις και εκτοπίσεις σε εκατομμύρια ανθρώπους. Το έχουμε ήδη δει σε μέρη όπου οι άνθρωποι βασίζονται σε γεωργικές εκμεταλλεύσεις μικρής κλίμακας. Σήμερα το βλέπουμε σε πιο βιομηχανοποιημένες χώρες όπου ακόμη και οι εξελιγμένες υποδομές δεν μπορούν να αποτρέψουν εντελώς την έκτακτη καταστροφή.
Το αύριο μπορεί να είναι χειρότερο. Τα σημερινά παιδιά και οι έφηβοι θα αντιμετωπίσουν καταστροφικές συνέπειες, εκτός εάν αναλάβουμε τώρα την ευθύνη, ως «συνεργάτες με τον Θεό» (Γεν. 2,4–7), να συντηρήσουμε τον κόσμο μας. Συχνά ακούμε από νέους που καταλαβαίνουν ότι το μέλλον τους απειλείται. Για χάρη τους, πρέπει να επιλέξουμε να τρώμε, να ταξιδεύουμε, να ξοδεύουμε, να επενδύουμε και να ζούμε διαφορετικά, σκεπτόμενοι όχι μόνο το άμεσο ενδιαφέρον και τα κέρδη αλλά και τα μελλοντικά οφέλη. Μετανοούμε για τις αμαρτίες της γενιάς μας. Στεκόμαστε στο πλευρό των νεότερων αδελφών και αδελφών μας σε όλο τον κόσμο σε αφοσιωμένη προσευχή και αφοσιωμένη δράση για ένα μέλλον που ανταποκρίνεται όλο και περισσότερο στις υποσχέσεις του Θεού.
Η επιτακτική ανάγκη της συνεργασίας
Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, μάθαμε πόσο ευάλωτοι είμαστε. Τα κοινωνικά μας συστήματα αποδυναμώθηκαν και διαπιστώσαμε ότι δεν μπορούμε να ελέγξουμε τα πάντα. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι οι τρόποι με τους οποίους χρησιμοποιούμε χρήματα και οργανώνουμε τις κοινωνίες μας δεν έχουν ωφελήσει όλους. Βρισκόμαστε αδύναμοι και αγχωμένοι, βυθισμένοι σε μια σειρά κρίσεων, υγείας, περιβάλλοντος, τροφίμων, οικονομικών και κοινωνικών, τα οποία είναι όλα βαθιά αλληλένδετα.
Αυτές οι κρίσεις μας παρουσιάζουν μια επιλογή. Είμαστε σε μοναδική θέση είτε να τους αντιμετωπίσουμε με κοντόφθαλμο και κερδοσκοπικό είτε να το εκμεταλλευτούμε ως ευκαιρία μεταστροφής και μεταμόρφωσης. Εάν η ανθρωπότητα ως οικογένεια συνεργαστεί προς ένα μέλλον βασισμένο στο κοινό καλό, θα μπορούσαμε να βρεθούμε να ζούμε σε έναν διαφορετικό κόσμο. Μαζί μπορούμε να μοιραστούμε ένα όραμα για τη ζωή όπου όλα ευδοκιμούν. Μαζί μπορούμε να επιλέξουμε να ενεργούμε με αγάπη, δικαιοσύνη και έλεος. Μαζί μπορούμε να βαδίσουμε προς μια πιο δίκαιη και ικανοποιητική κοινωνία με εκείνους που είναι πιο ευάλωτοι στο επίκεντρο…
Αυτό όμως συνεπάγεται την πραγματοποίηση αλλαγών. Ο καθένας από εμάς, ξεχωριστά, πρέπει να αναλάβει την ευθύνη για τους τρόπους με τους οποίους χρησιμοποιούμε τους πόρους μας. Αυτός ο δρόμος απαιτεί μια όλο και πιο στενή συνεργασία μεταξύ όλων των εκκλησιών στη δέσμευσή τους να φροντίζουν τη δημιουργία. Μαζί, ως κοινότητες, εκκλησίες, πόλεις και έθνη, πρέπει να αλλάξουμε πορεία και να ανακαλύψουμε νέους τρόπους συνεργασίας για να σπάσουμε τα παραδοσιακά εμπόδια μεταξύ των λαών, να σταματήσουμε τον ανταγωνισμό για πόρους και να αρχίσουμε να συνεργαζόμαστε.
Σε όσους έχουν ευρύτερες ευθύνες-επικεφαλής διοικήσεων, διευθύνουν εταιρείες, απασχολούν άτομα ή επενδύουν κεφάλαια- εμείς λέμε: επιλέξτε κέρδη με επίκεντρο τον άνθρωπο., κάνετε βραχυπρόθεσμες θυσίες για να προστατεύσουμε το μέλλον μας, γίνεται ηγέτες στη μετάβαση σε δίκαιες και βιώσιμες οικονομίες. «παντὶ δὲ ᾧ ἐδόθη πολύ, πολὺ ζητηθήσεται παρ᾿ αὐτοῦ» (Λουκ. 12, 48).
Αυτή είναι η πρώτη φορά που οι τρεις μας αισθανόμαστε υποχρεωμένοι να αντιμετωπίσουμε από κοινού τον επείγοντα χαρακτήρα της περιβαλλοντικής βιωσιμότητας, τον αντίκτυπό της στη συνεχή φτώχεια και την σημασία της παγκόσμιας συνεργασίας. Μαζί, εκ μέρους των κοινοτήτων μας, απευθυνόμαστε στην καρδιά και στο μυαλό κάθε χριστιανού, κάθε πιστού και κάθε ατόμου καλής θέλησης. Προσευχόμαστε για τους Ηγέτες μας που θα συγκεντρωθούν στη Γλασκώβη για να αποφασίσουν το μέλλον του πλανήτη μας και των ανθρώπων του. Και πάλι, θυμόμαστε τη Γραφή: «ἔκλεξαι τὴν ζωὴν σύ, ἵνα ζήσῃς σὺ καὶ τὸ σπέρμα σου,» (Δευτ. 30:, 9). Η επιλογή της ζωής σημαίνει θυσίες και άσκηση αυτοσυγκράτησης.
Όλοι μας όποιοι και όπου κι αν είμαστε - μπορούμε να παίξουμε ρόλο στην αλλαγή της συλλογικής μας αντίδρασης στην πρωτοφανή απειλή της κλιματικής αλλαγής και της υποβάθμισης του περιβάλλοντος. Η φροντίδα για τη δημιουργία του Θεού είναι μια πνευματική εντολή που απαιτεί μια απάντηση δέσμευσης. Αυτή είναι μια κρίσιμη στιγμή. Το μέλλον των παιδιών μας και το μέλλον του κοινού μας οίκου εξαρτώνται από αυτό.
1ην Σεπτεμβρίου 2021
|
Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος |
Πάπας Φραγκίσκος |
Αρχιεπίσκοπος Καντέρμπουρι Τζάστιν Γουέλμπι |
Η μετάφραση έλαβε υπόψιν της το Δελτίο Τύπου του Βατικανού ως εισαγωγικό προλόγισμα δημοσιευμένο (07.09.2021) στην επίσημη σελίδα της Αγίας Έδρας, καθώς και το πρωτότυπο της Κοινής Δήλωσης εις την αγγλικήν κaι ιταλικήν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.