Νέα Ὑόρκη, 31 Ὀκτωβρίου 2021

Ἱερώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Ἀμερικῆς κύριε Ἐλπιδοφόρε, ποιμενάρχα τῆς μεγάλης καί θεοσώστου ταύτης Ἐπαρχίας,
Ἱερώτατε καί προσφιλέστατε Ἀρχιεπίσκοπε Δημήτριε,
Ἱερώτατοι καί Θεοφιλέστατοι ἀδελφοί Ἱεράρχαι,
Εὐλαβέστατοι κληρικοί,
Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες Ὀφφικιάλιοι,
Τέκνα ἐν Κυρίῳ λίαν ἀγαπητά,

Θερμῶς σᾶς εὐχαριστοῦμεν, ἅγιε Ἀμερικῆς, διά τήν ὡραίαν προσφώνησιν, ἐκ προσώπου τῆς ἐνταῦθα σεβασμίας Ἱεραρχίας.

Ἐν περισσείᾳ χαρᾶς, συγκινήσεως καί κατανύξεως, συνηγμένοι ἐπί τό αὐτό εἰς τόν πάμφωτον Καθεδρικόν Ναόν τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἐτελέσαμεν τήν ἀεί πανηγυρικήν Θείαν Λειτουργίαν, δοξολογοῦντες τόν Κύριον τῆς δόξης καί εὐχαριστοῦντες διά τά σωτήρια δωρήματα Αὐτοῦ πρός τήν Ἐκκλησίαν καί τό Γένος καί πρός ἕνα ἕκαστον ἐξ ἡμῶν. Ὅταν τελῆται ἡ Θεία Λειτουργία ἀνοίγουν οἱ οὐρανοί, τά πάντα πληροῦνται φωτός, πλημμυρίζουν ἀνάστασιν. Ὄντως, ἡ Ἐκκλησία ζῇ ἐν τῇ Θείᾳ Εὐχαριστίᾳ καί δι᾿ αὐτῆς. Ἡ λατρευτική καί ἡ πνευματική ζωή, ἡ ὀργάνωσις, ἡ κανονική δομή καί ἡ ποιμαντική τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι ἐκφράσεις καί προεκτάσεις τῆς εὐχαριστιακῆς ταυτότητός της. Ἐν τῇ Θείᾳ Εὐχαριστίᾳ βιοῦται ὁλόκληρον τό μυστήριον τῆς Θείας Οἰκονομίας. Κατά τήν ὑπέροχον ρῆσιν τοῦ Ἁγίου Νικολάου Καβάσιλα: «Τήν τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν, εἴ τις ἰδεῖν δυνηθείη ... οὐδέν ἕτερον ἤ αὐτό μόνον τό Κυριακόν ὄψεται σῶμα» (Εἰς τήν Θείαν Λειτοργίαν, ΛΗ’, PG 150, 452 – 3). Ἐν τῇ ἐννοίᾳ ταύτῃ, ὁ π. Ἀλέξανδρος Σμέμαν ὀρθῶς ἔγραψεν, ὅτι «ἡ Ἐκκλησία ἱδρύθη διά νά τελῇ τήν Εὐχαριστίαν» (Ἡμερολόγιον 1973 – 1983, ἐκδ. Ἀκρίτας, Ἀθῆναι 2002, σ. 53).

Δέν εἶναι διόλου τυχαῖον ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ἡ εὐλογηθεῖσα ὑπό τοῦ ἀγαθοδότου Θεοῦ νά εἶναι κληρονόμος καί φύλαξ τῆς ἱερᾶς παρακαταθήκης τῶν Ἀποστόλων καί τῶν Πατέρων, τήν ὁποίαν συγκροτοῦν οἱ Ἅγιοι καί οἱ Μάρτυρες τῆς πίστεως, ἡ φωτοειδής λατρευτική ζωή, ἡ ἀδιάσπαστος ἑνότης τῆς πίστεως πρός τόν Θεόν καί τῆς ἀγάπης πρός τόν πλησίον, ἡ ψυχῇ τε καί σώματι ἀφιέρωσις καί ἀφοσίωσις εἰς τόν Θεόν καί ὁ ἔνθεος ζῆλος τοῦ ἱεροῦ κλήρου, οἱ ἀσκητικοί ἀγῶνες τῶν μοναχῶν καί τῶν μοναζουσῶν, ὁ σταυροαναστάσιμος βίος τοῦ χριστεπωνύμου πληρώματος τῆς «κοινωνίας τῆς θεώσεως», ἡ χριστοπρεπής διακονία τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ κόσμου, ἡ ἐλπίς ζωῆς αἰωνίου, ἡ Ἐκκλησία μας, λέγομεν, εἶναι ἡ Ἐκκλησία, ἡ ὁποία διέσωσε καί διετήρησε τήν Θείαν Εὐχαριστίαν εἰς τό κέντρον τῆς ζωῆς της.

Ἀνήκομεν εἰς τόν Χριστόν. Ἐν τῷ Χριστῷ τῷ σαρκωθέντι προαιωνίῳ Λόγῳ τοῦ Θεοῦ, ἀπεκαλύφθη ἡ ἀλήθεια διά τόν Θεόν καί τόν ἄνθρωπον, διά τήν προέλευσιν καί τόν προορισμόν του, διά τό ἦθος καί τόν πολιτισμόν του, διά τό νόημα τῆς ζωῆς καί τήν ταυτότητά του. Ὁ Χριστός εἶναι ὁ πυρήν τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Παραδόσεως. Εἶναι αὐτονόητον ὅτι, ὅταν ἀναφερώμεθα εἰς τήν Παράδοσιν, δέν στρεφόμεθα πρός τό παρελθόν, ἀλλά πρός τήν Ἀλήθειαν, ἡ ὁποία εἶναι παρουσία ζῶσα καί ζωοποιός ἐν τῇ ζωῇ τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτήν τήν σωστικήν Ἀλήθειαν προσφέρει ἡ Ἐκκλησία εἰς τούς πιστούς, δίδει εἰς τήν ζωήν των κατεύθυνσιν, ἐμπνέει καί ἐνισχύει τάς δημιουργικάς δυνάμεις των, διά νά μαρτυροῦν ἐν τῷ κόσμῳ περί τῆς πίστεως, τῆς ἀγάπης καί τῆς ἐν ἡμῖν ἐλπίδος, ἐν παντί «ἀφορῶντες εἰς τόν τῆς πίστεως ἀρχηγόν καί τελειωτήν Ἰησοῦν» (Ἑβρ. ιβ’, 2).

Ἐν τῷ πνεύματι τούτῳ, σᾶς συγχαίρομεν, τιμιώτατοι ἀδελφοί, διά τήν χριστοτερπῆ διακονίαν τοῦ θεανδρικοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας, διά τήν ἔνθεον μέριμναν καί τήν ποιμαντικήν εὐαισθησίαν πρός τό ἐμπιστευθέν ὑμῖν ὑπό τῆς Μητρός Ἐκκλησίας λογικόν ποίμνιον, ἐν σεμνότητι, ἐν συνέσει καί διακρίσει, ἐν πιστότητι πρός τήν πατρῴαν παρακαταθήκην καί ἐν διαλόγῳ μέ τά σημεῖα τῶν καιρῶν, ἐν δυνάμει Θεοῦ καί ἀγάπῃ ἀνυποκρίτῳ, πάντοτε ἐν ἐπιγνώσει ἐνθέῳ μετά τοῦ σεπτοῦ ἐν Ἁγίοις Προκατόχου τῆς ἡμῶν Μετριότητος Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, ὅτι «ψυχῆς ἀπώλεια μιᾶς, τοσαύτην ἔχει ζημίαν, ὅσην οὐδείς παραστῆσαι δύναται λόγος». (PG, 60, 40). Εἰς τήν κορυφήν τῆς κλίμακος τῶν ἀξιῶν τῆς ἐκκλησιαστικῆς διακονίας εὑρίσκεται ἡ ἱερότης τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, ὁ ἐπίγειος καί αἰώνιος προορισμός τοῦ ἀνθρώπου, τοῦ «ἠγαπημένου τοῦ Θεοῦ».

Μέ αὐτάς τάς σκέψεις, δεόμενοι τοῦ Θεοῦ τῆς ἀγάπης, νά εὐλογῇ καί νά ἐνισχύῃ πάντας ὑμᾶς, ἀδελφοί καί τέκνα, μεταφέρομεν εἰς ὅλους σας τήν εὐλογίαν καί τάς εὐχάς τῆς Μητρός Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τοῦ πανιέρου καί μαρτυρικοῦ Κέντρου τῆς Ὀρθοδοξίας, ἔνθα ἐσφυρηλατήθη ἡ ἰδιοπροσωπία καί ὁ πολιτισμός τῶν Ὀρθοδόξων, καί ἐπικαλούμεθα ἐπί πάντας ὑμᾶς τήν χάριν καί τό ἔλεος τοῦ ἐν Τριάδι προσκυνουμένου Θεοῦ.

Εἰς τήν λειτουργικήν μας σύναξιν ἐντάσσονται σήμερον καί αἱ χειροθεσίαι τοῦ Ἀρχιμανδρίτου κυρίου Χριστοφόρου Οἰκονομίδου, Πρωτοσυγκέλλου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Νέας Ἰερσέης, εἰς ἀναγνώρισιν τῆς προσφορᾶς του εἰς τήν Ἐκκλησίαν καί τοῦ πνευματικοῦ ἔργου του, εἰς τό ὀφφίκιον τοῦ Ἀρχιμανδρίτου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, καθώς καί 35 ἐπιλέκτων λαϊκῶν μελῶν τῆς ἐνταῦθα Ὁμογενείας εἰς τό ἀξίωμα τοῦ Ἄρχοντος Ὀφφικιαλίου τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας, ἐν τῷ πλαισίῳ τῶν προαγωγῶν τῆς τελευταίας διετίας.

Ἀπευθυνόμενοι πρός ἐσᾶς, Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες, σημειοῦμεν ὅτι οἱ ἀρχοντικοί τίτλοι, τούς ὁποίους σᾶς ἀπονέμομεν καί θά φέρετε εἰς τό ἑξῆς, ἐκπροσωποῦν σπουδαῖα δημόσια καί ἐκκλησιαστικά λειτουργήματα καί ἀξιώματα εἰς τήν ἱστορίαν τῆς Ἀνατολικῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας καί τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας, τά ὁποῖα προϋπέθετον μόρφωσιν, νομικάς γνώσεις, διπλωματίαν, γλωσσομάθειαν, ὑψηλήν εὐφυΐαν καί, πρό πάντων, ἀφοσίωσιν εἰς τήν ἱεράν ἀποστολήν τῆς Ἐκκλησίας καί εἰς τά ὄσια καί ἱερά τοῦ Γένους.

Οἱ Ἄρχοντες ὀφφικιάλιοι προσέφερον πάμπολλα καί πολυτιμότατα εἰς τήν Ἐκκλησίαν καί τό Γένος, συνεχίζουν δέ καί σήμερον τήν διακονίαν των, ὠργανωμένοι εἰς δύο Ἀδελφότητας, εἰς τό Τάγμα τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου, εἰς τό ὁποῖον ἀνήκετε πλέον πάντες ὑμεῖς, καί εἰς τήν Ἀδελφότητα «Παναγία ἡ Παμμακάριστος», μέλη τῆς ὁποίας εἶναι οἱ ἐκτός τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν Ἄρχοντες. Οἱ περίπου 1500 Ἄρχοντες ἀνά τήν οἰκουμένην συμβάλλουν ποικιλοτρόπως καί ἀποτελεσματικῶς εἰς τήν στήριξιν τοῦ πολυδιαστάτου καί θεαρέστου ἔργου τῆς Μητρός Ἐκκλησίας καί εἰς τήν προάσπισιν τῶν ἀπαραγράπτων δικαίων της, ὡς ἀποδεικνύει καί ἡ ὑπέρ αὐτῆς μεγάλη καί ἀξιέπαινος δραστηριότης τοῦ Τάγματος τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου ὑπό τήν δυναμικήν ἡγεσίαν τοῦ Ἄρχοντος Ἀκτουαρίου κ. Ἀντωνίου Λυμπεράκη.

Καί ἐσεῖς, Ἐντιμολογιώτατοι νέοι Ἄρχοντες, καθίστασθε ἀπό τήν στιγμήν αὐτήν φύλακες τῶν τιμίων παραδόσεων τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν ὑψηλῶν ἀξιῶν τοῦ Γένους. Συνδυάζετε ἐν τῷ προσώπῳ ὑμῶν, εὐσέβειαν καί εὐγένειαν, σεμνότητα καί δημιουργικότητα, ἐκκλησιαστικόν φρόνημα καί πνεῦμα προσφορᾶς, πιστότητα εἰς τήν Παράδοσιν καί σύγχρονον πνεῦμα, προσφέρετε πολλά εἰς τήν κοινωνίαν, τήν οἰκονομίαν, τήν ἐπιστήμην, τήν πρόοδον, τόν πολιτισμόν. Εἴμεθα βέβαιοι ὅτι ἡ προσγενομένη εἰς τό πρόσωπον ὑμῶν τιμή ἐκ μέρους τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου θά ἀπελευθερώσῃ νέας δυνάμεις μέσα σας, θά σᾶς ἐνισχύσῃ εἰς τήν ἐπιτέλεσιν καί νέων θεαρέστων ἔργων.

Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες,

Ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία σᾶς εὐλογεῖ. Σεμνύνεται δι᾿ ὑμᾶς, διά τήν κατά Χριστόν ἀναστροφήν σας, διά τήν καλήν μαρτυρίαν σας, διά τήν παρουσίαν καί τήν προσφοράν σας. Ὁ Πατριάρχης σας σᾶς ἐκτιμᾷ, σᾶς ἀγαπᾷ, προσεύχεται διά σᾶς καί τούς οἰκείους σας. Σᾶς παρακαλοῦμεν νά μεταδίδετε εἰς τά τέκνα σας, τήν νέαν γενεάν τῆς Ὁμογενείας μας, τήν ἀγάπην διά τήν Ἐκκλησίαν καί διά τόν τιμαλφέστατον πολιτισμόν τοῦ Γένους μας.

Σᾶς συγχαίρομεν καί πάλιν ὁλοκαρδίως. Ἄξιοι!