ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΔΙΑΛΕΞΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑΣ ΜΕ ΘΕΜΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ, ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΟΝ

 

Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Κωνσταντίας και Αμμοχώστου

Διαδικτυακή διάλεξη Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Κωνσταντίας και Αμμοχώστου κ. Βασιλείου με θέμα Εκκλησία της Ρωσίας και Πολιτική Θεολογία, Ιστορία και Παρόν

Το Κέντρο Φυσικής και Πολιτιστικής Κληρονομιάς σας προσκαλεί στην διαδικτυακή διάλεξη του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Κωνσταντίας και Αμμοχώστου Βασιλείου Καθηγητή Θεολογικής Σχολής Εκκλησίας Κύπρου Επισκέπτη Καθηγητή Μεταπτυχιακού Τμήματος Θεολογικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών με θέμα: ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΟΝ την Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2021 και ώρα 7.30 μμ.

Πατήστε ΕΔΩ για την εγγραφή σας. Ακολούθως θα λάβετε μήνυμα στο ηλεκτρονικό σας ταχυδρομείο με τον σύνδεσμο παρακολούθησης μέσω ΖΟΟΜ στις οθόνες των υπολογιστών σας την πιο πάνω μέρα και ώρα.

Διάρκεια διάλεξης:  π. 50 λεπτά. Θα ακολουθήσει συζήτηση.

ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ

1. Βάπτισμα του Πρίγκιπα Κιέβου Βλαδίμηρου το 988. Βάπτισμα των Ρώσων στον ποταμό Δνείπερο. Εδώ εισέρχεται το ζήτημα της πολιτικής και εκκλησιαστικής διπλωματίας που επεξηγεί τους λόγους της μεταστροφής λαών στον Χριστιανισμό, για πολιτικούς, εμπορικούς, και θρησκευτικούς λόγους και από τις δύο πλευρές.
2. Μογκολική περίοδος, 1240-1480.
3. Τον 15ο αιώνα, κατά την Μογκολική περίοδο, ανακηρύχθηκε αυτοκέφαλη εκκλησία και η έδρα μεταφέρθηκε στη Μόσχα από το Κίεβο (1326-1328). Οι Μογκόλοι ήσαν φιλικοί προς τους Χριστιανούς και την Εκκλησία. Το 1312 κάνουν εμφανή την παρουσία τους οι Σουνίτες Μουσουλμάνοι.
4. Το 1589 έλαβε τον τίτλο του πατριαρχείου
5. Το 1720, με αίτημα του Τσάρου Μεγάλου Πέτρου προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο, καταργήθηκε το Πατριαρχείο Μόσχας και λειτουργούσε με αριθμό μελών της συνόδου
6. Το 1917, έγινε επανασύσταση του πατριαρχείου με την κληρικολαϊκή συνέλευση της Μόσχας και τον καθορισμό εκλογής του πατριάρχη με κληρικολαϊκή συνέλευση.
7. Επιβολή του κομμουνιστικού συστήματος το ίδιο έτος (1917). Δεν επετράπη η λειτουργία των κληρικολαϊκών συνελεύσεων για εκλογή πατριάρχη.
8. Χρήση ή και διωγμός της εκκλησίας από την Σοβιετική Κυβέρνηση
9. Πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, 1991
10. Ανάπτυξη συνεργασίας μεταξύ του Κρεμλίνου και της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ρωσίας

ΘΡΗΣΚΕΙΑ – ΠΟΛΙΤΙΚΗ – ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ  «Πολιτιστικό παράδειγμα»

Οι διεθνείς σχέσεις δεν έχουν επίκεντρο τις σχέσεις μεταξύ κρατών αλλά μεταξύ πολιτισμών. Η Ρωσία διακρίνεται από τους τρεις πυλώνες: Ρωσικό – ορθόδοξο – ευρασιατικό. Στην περίπτωση της αυτοκρατορίας χρησιμοποιούνται τα τρία εναλλακτικά, αναλόγως των συνθηκών. Η αναγέννηση της αυτοκρατορίας σημαίνει επιστροφή των Ρώσων στη «θρησκεία των πατέρων τους».
 
Ρωσικός πυλώνας: όσοι έχουν καταγωγή από τους Σλάβους Ρώσους, σε σχέση με την ιστορία των Ρως του Κιέβου και όσοι μιλούν τα ρωσικά ανεξάρτητα από τη θρησκεία (άλλες χριστιανικές ομολογίες, μουσουλμάνοι, βουδιστές, εβραίοι).
 
Ορθόδοξος πυλώνας: α) αυτοί που είναι ενεργοί πιστοί και μετέχουν στη μυστηριακή ζωή της εκκλησίας, β) όσοι είναι βαπτισμένοι αλλά όχι ενεργοί χριστιανοί, γ) όσοι ικανοποιούνται με την ορθόδοξη παράδοση ως τρόπο της καθημερινής ζωής και κοινωνίας και δ) για την ολοκλήρωση της ταυτότητας της Ρωσίας, περιλαμβάνει και τους πιστούς άλλων θρησκειών, που όμως πρέπει να αποδεχθούν την ορθόδοξη ρωσική παράδοση (παγχριστιανικές και πανθρησκειακές αντιλήψεις).
 
Η αυτοκρατορία για άλλους σημαίνει τη συμπερίληψη όλων των περιοχών όπου υπάρχει ρωσική διασπορά και κυριαρχεί η ρωσική γλώσσα. Έτσι, πρέπει να γίνει επανασύνδεση με τους ανατολικούς Σλάβους: Russkhaya Doctrina. Για τους συντάκτες του κειμένου αυτού οι ανατολικοί Σλάβοι είναι: η ίδια η Ρωσία, η Ουκρανία, η Λευκορωσία, η Νότια Οσετία, η Απχαζία και η Μολδαβία.
 
Ευρασιατικός πυλώνας: αποτελεί ένα τρίτο εναλλακτικό τρόπο για εξουδετέρωση του αμερικανισμού.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Ο Μητροπολίτης Κωνσταντίας και Αμμοχώστου σπούδασε θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Με υποτροφία της Catholica Unio, ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Fribourg Ελβετίας, όπου και αναδείχθηκε διδάκτωρ Θεολογίας με την μελέτη «Essence et énergies de Dieu, selon Saint Maxime le Confesseur (Théologie historique 93, BEAUCHESNE, Paris 1993). Επίσης με την υποστήριξη δευτέρας διδακτορικής διατριβής, υπό τον τίτλο «Η γνώση του Θεού κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό», ανακηρύχθηκε και Διδάκτωρ της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (2019). Ευρίσκεται υπό έκδοση. Διδάσκει στη Θεολογική Σχολή της Εκκλησίας Κύπρου Ιστορία Δογμάτων, Δογματική Α και Δογματική Β και Ιστορία Θρησκειών.
 
Εκκλησιαστική Διακονία: Μοναχός και Διάκονος της Μονής Αποστόλου Βαρνάβα και του Ορθοδόξου Κέντρου του Οικουμενικού Πατριαρχείου στη Γενεύη (1960-1982), Πρωτοσύγκελος Μητροπόλεως Ελβετίας (1982-1991) Επίσκοπος Τριμυθούντος και Υπεύθυνος του Γραφείου Διεκκλησιαστικών Σχέσεων Εκκλησίας Κύπρου (1996 – 2007), Μητροπολίτης Κωνσταντίας και Αμμοχώστου (2007 έως σήμερα). Εκπρόσωπος Εκκλησίας Κύπρου στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, μέλος Διαλόγου Ορθοδόξων – Ρωμαιοκαθολικών. Οργανωτής Διεθνών Αγιολογικών Συνεδρίων για την Κυπριακή Αγιολογία (Έχουν πραγματοποιηθεί τέσσερα και τον προσεχή Φεβρουάριο θα συνέλθει το πέμπτο). Συμμετοχή σε διεθνή Συνέδρια και ποικίλες εκδόσεις.