ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ ΑΘΜ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ κ.κ. ΘΕΟΔΩΡΟΥ Β΄
ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΚΟΡΥΦΑΙΩΝ ΠΕΤΡΟΥ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΥ ΕΝ ΒΕΡΟΙᾼ
HOMILY OF HIS BEATITUDE POPE AND PATRIARCH OF ALEXANDRIA AND ALL AFRICA THEODOROS AT THE STEP OF APOSTLE PAUL IN VERIA
HOMILY OF HIS BEATITUDE POPE AND PATRIARCH OF ALEXANDRIA AND ALL AFRICA THEODOROS AT THE STEP OF APOSTLE PAUL IN VERIA
Σεβασμιώτατε καὶ φίλτατε ἅγιε Βεροίας, Ναούσης καὶ Καμπανίας κύριε Παντελεήμων,
Προσφιλέστατοι ἅγιοι ἀρχιερεῖς
ἐκπρόσωποι τῶν κατὰ τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, εὐλαβὴς χορεία
πρεσβυτέρων, διακόνων, μοναχῶν καὶ μοναζουσῶν, εὐλογημένοι χριστιανοὶ
τῆς Ἀποστολικῆς ταύτης Ἐπαρχίας.
Ἡ κατ’ Ἀνατολὰς Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία
πανηγυρίζει καὶ ἑορτάζει, μὲ ψαλμοὺς καὶ ὕμνους καὶ βυζαντινὰς μελωδίας,
τὴν μνήμη τῶν δύο μεγάλων καὶ πρωτοκορυφαίων Ἀποστόλων Πέτρου καὶ
Παύλου, τοῦ δὲ δευτέρου ἱδρυτοῦ τῆς τοπικῆς καὶ εὐλογημένης Ἐκκλησίας
τῶν Βεροιέων.
Λαμπρύνεται καὶ καυχᾶται ἡ Ἐκκλησία μας,
διότι σήμερον προβάλλεται τὸ ἔργον, ἡ θυσία καὶ ἰδιαιτέρως τὸ τεραστίων
διαστάσεων ἀποστολικὸν ἐπίτευγμα τῶν δύο ἀκρογωνιαίων λίθων τῆς πίστεώς
μας, τῶν Πέτρου καὶ Παῦλου ἀντιστοίχως.
Τί νὰ πρωτοθαυμάσει κανεὶς ἱστάμενος
ἔμπροσθεν τοῦ μεγαλείου τῆς προσωπικότητος τούτων καὶ ὅλως ἰδιαιτέρως
τοῦ Παύλου, ὅστις θεωρεῖται ὁ ἱδρυτὴς καὶ θεμελιωτὴς τῆς Ἐκκλησίας τῆς
Βέροιας, τὴν θερμουργὸν πίστιν, τὴν ἀνιδιοτέλειαν, τὴν θυσιαστικὴν
πορείαν ἕως θανάτου πρὸς χάριν τοῦ Θεοῦ καὶ Κυρίου του;
Ἀντικρύζοντες τὸ ἀκτινοβόλον φῶς τῆς
ζωῆς καὶ τῆς ἐν γένει πορείας αὐτῶν, διερωτᾶται κανεὶς ποία ἡ θέσις ἡμῶν
ἔμπροσθεν αὐτῶν, οἱ ὁποῖοι διῆλθον ἀπὸ τὴν παροῦσαν ζωὴν, ὡς διάτοντες
ἀστέρες τοῦ νοητοῦ στερεώματος τῆς Ἐκκλησίας, τίς ἡ παρουσία ἡμῶν; Ἀλλὰ
μὲ ὀλίγην προσοχὴν θὰ ἀκούσωμεν τὴν φωνὴν τοῦ ἑνός, ἑτέρου μεγάλου
Ἀποστόλου, τοῦ Παύλου, λέγοντος: «παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς μιμηταί μου γίνεσθε» (Α΄ Κορ., δ΄, 16΄).
Αὐτὸς εἶναι ὁ ἀπώτερος σκοπὸς τῶν ἑορτῶν
καὶ πανηγύρεων, νὰ προσεγγίσωμεν, ὅσον μᾶς ἐπιτρέπεται, ἔστω καὶ ἐπ’
ὀλίγον, τὴν ζωὴν καὶ τὴν οὐσιαστικὴν ἀφοσίωσιν πρὸς τὸν Κύριον τοῦ
ἑορταζομένου ἁγίου. Νὰ καταστῶμεν δι’ ὀλίγον, ἂν ὄχι μαθηταί, ἀλλὰ
ἀκροαταὶ τοῦ λόγου τοῦ Παύλου. Μόνον ἔτσι θὰ μπορέσωμεν νὰ
πληροφορήσωμεν τὴν διακονίαν μας, ὅτι προσπαθήσαμε, ὅσον μᾶς ἐπιτρέπουν
οἱ δυνάμεις μας νὰ ἐφαρμόσωμε τὰ δόγματα τῆς διδασκαλίας τοῦ Παύλου καὶ
νὰ εἴπωμεν «πιστεύω Κύριε, βοήθει μοι τῇ ἀπιστίᾳ» (Μαρκ. θ΄, 24).
Ζῶντες καὶ ἡμεῖς εἰς τὸ πέλαγος αὐτῆς
τῆς πνευματικῆς πανδαισίας, ἐπιθυμοῦμεν νὰ σᾶς διαβεβαιώσωμεν ὅτι, ἡ
Ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Μάρκου ἀφ’ ἧς ἱδρύθη αὕτη, ἔχει πρὸ ὀφθαλμὸν καὶ εἰς
τὴν ἀκοήν της τὸ τοῦ Κυρίου, «πορευθέντες εἰς τὸν κόσμον ἅπαντα κηρύξατε τὸ εὐαγγέλιον πάσῃ τῇ κτίσει»
(Μαρκ. ιστ΄, 15). Αἰῶνες τώρα ἡ ἀποστολὴ τῆς Ἀλεξανδρινῆς Ἐκκλησίας
εἶναι ὁ εὐαγγελισμὸς τῶν λαῶν τῆς Ἀφρικανικῆς Ἡπείρου, ἀδιακρίτως
χρώματος, γλώσσης καὶ θρησκευτικῶν ἰδιαιτεροτήτων.
Τοῦτο βεβαίως πράττει ἐπὶ σειρὰν ἐτῶν
καὶ ὁ ἐκλεκτὸς ποιμενάρχης τῆς ἀποστολικῆς Ἐπαρχίας Βεροίας, ὁ
ἰδιαιτέρως ἡμῶν ἀγαπητὸς, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κύριος Παντελεήμων,
ὅχι μόνον μὲ τὴν καθιέρωσιν τοῦ θεσμοῦ τῶν Παυλείων, ἀλλὰ καὶ ὁλόκληρος
ἡ ποιμαντική του πορεία, εἶναι προϊὸν τῆς μερίμνης καὶ ἀγάπης του διὰ
τὴν Ἱεραποστολὴν, διὸ καὶ συγχαίρομεν τοῦτον ἀπὸ κέντρου καρδίας.
Πολυφίλητε ἅγιε Βερροίας, ἤλθομεν πτωχοὶ
καὶ θὰ ἀποχωρήσωμεν πλουσιότεροι ἀπὸ τὸν πλοῦτον τῶν ψυχικῶν αἰσθημάτων
σας πρὸς ὅλους ἡμᾶς καὶ ἀπὸ τὴν ἀβραμιαίαν ὁμολογουμένως φιλοξενίαν
σας.
Ὁ Ἀλεξανδρινὸς Θρόνος δι’ ἐμοῦ
καταστέφει μὲ τὰς πατριαρχικὰς εὐχάς, τόσον τὴν ὑμετέραν περισπούδαστον
Σεβασμιότητα, τὸν φιλόθεον κλῆρον Σας καὶ τὸν φιλόχριστον λαόν Σας.
Ὁ Θεὸς νὰ εὐλογεῖ πάντας ὑμᾶς.