.png "English"){kind=small}
10-23/1/2020
Ανακοίνωση της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου Αγίου Όρους προς αποκατάσταση της αλήθειας για τη Μονή μας, κατόπιν δημοσίευσης λανθασμένων πληροφοριών στο άρθρο «Ένα νέο 1821 ή ένα νέο 1922;» στην ιστοσελίδα «Ρομφαία» την 17η Ιανουαρίου.
Στον εν λόγω άρθρο η Μονή Εσφιγμένου αποκαλείται τεχνηέντως ως «εξόριστη αδελφότητα». Υπενθυμίζουμε πως η υφιστάμενη μοναστική αδελφότητα της Μονής Εσφιγμένου δεν έχει επ' ουδενί λόγω απομακρυνθεί εν είδει ποινής από το φυσικό της χώρο για να είναι εξόριστη. Αντιθέτως, αδυνατεί να εγκαταβιώσει στο κεντρικό κτήριο της Μονής, λόγω πολυετούς παρανόμου κατάληψης από συνδεμένα με ΓΟΧ εξωεκκλησιαστικά και εξωαγιορείτικα στοιχεία.
Το θέμα αυτό αποτελεί συνεχή ανοικτή πληγή για το Άγιο Όρος και την ασφάλεια του ελληνικού κράτους. Υπό κίνδυνο μάλιστα βρίσκονται τα μνημεία αρχιτεκτονικής, όπως επίσης τα εθνικά και εκκλησιαστικά κειμήλια του μοναστηριού.
Το εν λόγω άρθρο είναι ένα ακόμα από αυτά που προσπαθούν να μεταφέρουν στο ευρύ κοινό το συγκεκριμένο αφήγημα. Είναι προφανές πως ο συντάκτης του άρθρου προέβη στον μειωτικό χαρακτηρισμό του Οικουμενικού Πατριαρχείου, του Αγίου Όρους και της Μονής μας στη προσπάθειά του να εξυπηρετήσει συγκεκριμένους σκοπούς.
Υπενθυμίζουμε πως το Άγιο Όρος θεωρεί εαυτό αναρμόδιο να αποφανθεί επί αποφάσεων οιασδήποτε Εκκλησιαστικής αρχής, πολλώ δε μάλλον της Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Πόσο μάλλον όταν οι ενέργειες του Οικουμενικού Πατριαρχείου για το συγκεκριμένο θέμα, στο οποίο αναφέρεται το άρθρο, ήταν όχι μόνο νομοκανονικά άρτιες, όπως αποδεικνύουν αντίστοιχες μελέτες, αλλά και επιβεβλημένες ποιμαντικώς και ιστορικώς.
Το Άγιο Όρος, άλλωστε, ουδέποτε θα συναινούσε σε αποκλεισμό εκτός Εκκλησίας δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων, όπως κάποιοι θα επιθυμούσαν, για να εξυπηρετηθούν τα γεωπολιτικά συμφέροντα συγκεκριμένης χώρας.
Το Άγιο Όρος είναι τόπος ησυχαστικός και όχι Αυτοκέφαλη Εκκλησία, ώστε να αποφαίνεται επισήμως για τέτοιου είδους ζητήματα. Επίσκοπος του Αγίου Όρους βάσει των θεσμίων του και των νόμων του κράτους είναι ο εκάστοτε Οικουμενικός Πατριάρχης, ο έχων την ανώτατη πνευματική εποπτεία επ' αυτού.
Οποιαδήποτε κέντρα θέλουν το Άγιο Όρος αποκομμένο από την Εκκλησία ή από την εκκλησιαστική του αρχή, από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, είναι σκοτεινά και κακόβουλα. Όμως, ακέφαλο και αποκομμένο από την Εκκλησία, το Άγιο Όρος δεν μπορεί να νοηθεί. Θα καταντούσε έρμαιο σε κοσμικές επιδιώξεις και συμφέροντα.
Τελικώς, το εν λόγω άρθρο καταλήγει ως ένας ακόμα «αγγελιοφόρος» απειλών συγκεκριμένης γνωστής κρατικής οντότητας. «Απειλείται» η Εκκλησία και ο Ελληνικός λαός, πως, αν δεν υποταχθούν οικειοθελώς, τότε θα δρομολογηθούν αρνητικές συνθήκες για την εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας.
Είναι ξεκάθαρο πλέον ποιες κρατικές οντότητες προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν την Εκκλησία ως εργαλείο επεκτατικής πολιτικής, επιρροής και εξουσίας, προσπαθώντας παράλληλα να απομακρύνουν την προσοχή της κοινής γνώμη από αυτήν τους την δράση, στοχοποιώντας και κατηγορώντας άλλους για αυτό που, δυστυχώς, κάνουν οι ίδιοι!
Δεν είναι πρώτη φορά, ούτε θα είναι η τελευταία, που η Εκκλησία του Χριστού αντιμετωπίζει τέτοιου είδους απειλές. Αν η Εκκλησία μας υπάρχει πέραν των 2000 ετών και το Άγιο Όρος για περισσότερο από 1000, είναι διότι μπροστά στα εκβιαστικά «διλήμματα» προτάσσεται πάντα πρώτα η πίστη στο Χριστό και στη συνέχεια η υπακοή στους θεσμούς, που διέπουν και κατοχυρώνουν την ομαλή συνύπαρξη των ανθρώπων εν πνεύματι χριστιανικής αγάπης, ομόνοιας και αλληλεγγύης, με σεβασμό στην πολύχρονη ιστορία, την τάξη και την παράδοση του ορθοδόξου μας γένους!
Το θέμα αυτό αποτελεί συνεχή ανοικτή πληγή για το Άγιο Όρος και την ασφάλεια του ελληνικού κράτους. Υπό κίνδυνο μάλιστα βρίσκονται τα μνημεία αρχιτεκτονικής, όπως επίσης τα εθνικά και εκκλησιαστικά κειμήλια του μοναστηριού.
Το εν λόγω άρθρο είναι ένα ακόμα από αυτά που προσπαθούν να μεταφέρουν στο ευρύ κοινό το συγκεκριμένο αφήγημα. Είναι προφανές πως ο συντάκτης του άρθρου προέβη στον μειωτικό χαρακτηρισμό του Οικουμενικού Πατριαρχείου, του Αγίου Όρους και της Μονής μας στη προσπάθειά του να εξυπηρετήσει συγκεκριμένους σκοπούς.
Υπενθυμίζουμε πως το Άγιο Όρος θεωρεί εαυτό αναρμόδιο να αποφανθεί επί αποφάσεων οιασδήποτε Εκκλησιαστικής αρχής, πολλώ δε μάλλον της Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Πόσο μάλλον όταν οι ενέργειες του Οικουμενικού Πατριαρχείου για το συγκεκριμένο θέμα, στο οποίο αναφέρεται το άρθρο, ήταν όχι μόνο νομοκανονικά άρτιες, όπως αποδεικνύουν αντίστοιχες μελέτες, αλλά και επιβεβλημένες ποιμαντικώς και ιστορικώς.
Το Άγιο Όρος, άλλωστε, ουδέποτε θα συναινούσε σε αποκλεισμό εκτός Εκκλησίας δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων, όπως κάποιοι θα επιθυμούσαν, για να εξυπηρετηθούν τα γεωπολιτικά συμφέροντα συγκεκριμένης χώρας.
Το Άγιο Όρος είναι τόπος ησυχαστικός και όχι Αυτοκέφαλη Εκκλησία, ώστε να αποφαίνεται επισήμως για τέτοιου είδους ζητήματα. Επίσκοπος του Αγίου Όρους βάσει των θεσμίων του και των νόμων του κράτους είναι ο εκάστοτε Οικουμενικός Πατριάρχης, ο έχων την ανώτατη πνευματική εποπτεία επ' αυτού.
Οποιαδήποτε κέντρα θέλουν το Άγιο Όρος αποκομμένο από την Εκκλησία ή από την εκκλησιαστική του αρχή, από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, είναι σκοτεινά και κακόβουλα. Όμως, ακέφαλο και αποκομμένο από την Εκκλησία, το Άγιο Όρος δεν μπορεί να νοηθεί. Θα καταντούσε έρμαιο σε κοσμικές επιδιώξεις και συμφέροντα.
Τελικώς, το εν λόγω άρθρο καταλήγει ως ένας ακόμα «αγγελιοφόρος» απειλών συγκεκριμένης γνωστής κρατικής οντότητας. «Απειλείται» η Εκκλησία και ο Ελληνικός λαός, πως, αν δεν υποταχθούν οικειοθελώς, τότε θα δρομολογηθούν αρνητικές συνθήκες για την εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας.
Είναι ξεκάθαρο πλέον ποιες κρατικές οντότητες προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν την Εκκλησία ως εργαλείο επεκτατικής πολιτικής, επιρροής και εξουσίας, προσπαθώντας παράλληλα να απομακρύνουν την προσοχή της κοινής γνώμη από αυτήν τους την δράση, στοχοποιώντας και κατηγορώντας άλλους για αυτό που, δυστυχώς, κάνουν οι ίδιοι!
Δεν είναι πρώτη φορά, ούτε θα είναι η τελευταία, που η Εκκλησία του Χριστού αντιμετωπίζει τέτοιου είδους απειλές. Αν η Εκκλησία μας υπάρχει πέραν των 2000 ετών και το Άγιο Όρος για περισσότερο από 1000, είναι διότι μπροστά στα εκβιαστικά «διλήμματα» προτάσσεται πάντα πρώτα η πίστη στο Χριστό και στη συνέχεια η υπακοή στους θεσμούς, που διέπουν και κατοχυρώνουν την ομαλή συνύπαρξη των ανθρώπων εν πνεύματι χριστιανικής αγάπης, ομόνοιας και αλληλεγγύης, με σεβασμό στην πολύχρονη ιστορία, την τάξη και την παράδοση του ορθοδόξου μας γένους!
