.png "English"){kind=small}
Greek-English
Christmas Message of HB the Pope and Patriarch of Alexandria and all Africa, THEODOROS II.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ Β’
ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ ΠΑΠΑΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ, ΠΑΣΗΣ ΓΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ
ΠΑΝΤΙ ΤΩ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΥ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΥ ΘΡΟΝΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
ΧΑΡΙΣ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝ ΒΗΘΛΕΕΜ ΓΕΝΝΗΘΕΝΤΟΣ
ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
«Η ενανθρώπιση του Υιού και Λόγου του
Θεού δεν είναι απλά και μόνο ένα γεγονός ιστορικό, αλλά μια διαρκής
κλήση αποδοχής της αγάπης του Ιησού Χριστού. Και η εορτή των
Χριστουγέννων δεν είναι παρά η κατ’ εξοχήν εορτή της αποκρίσεως μας στην
αγάπη του Θεού, ο Οποίος από αγάπη για εμάς γίνεται άνθρωπος και με
αγάπη μας ρωτά:
Θέλουμε άραγε
να ανοίξουμε τη θύρα της καρδιάς μας και να Του προσφέρουμε τη θαλπωρή
της δικής μας φάτνης; Θέλουμε άραγε να ανοίξουμε τη θύρα της καρδιάς μας
και να φιλοξενήσουμε Εκείνον, που αν και Θεός, ταπεινά μας καλεί να Τον
βάλουμε στη ζωή μας και να γίνουμε κατά χάριν παιδιά Του;
Η προσωπική
μας απόκριση στην κλήση της αγάπης του ενανθρωπίσαντος Θεού δεν είναι
βέβαια απόκριση απλά λεκτική ή θεωρητική. Είναι απόκριση έμπρακτος και
βιωματική. Είναι απόκριση αιωνιότητας, μια και ο Θεός δεν μας έπλασε για
τη γη, αλλά για τον ουρανό. Μας φύτεψε στο φυτώριο της γης για να μας
μεταφυτεύσει στον παράδεισο. Και η μεταφύτευση αυτή είναι δυνατή, μόνο
όταν το δέντρο είναι καρποφόρο.
Και η
προσωπική μας καρποφορία δεν εξαρτάται από Εκείνον που μας φύτευσε στη
γη. Άλλωστε ο Κύριος, χωρίς να κάνει καμία διάκριση, έδωσε σε όλους μας
τον σπόρο της αγάπης, χωρίς να ξεχωρίζει πλούσιο και φτωχό, σοφό κι
άσοφο, οκνηρό κι ενεργητικό, γενναίο και δειλό. Εκείνος έκαμε το δικό
Του έργο. Και είναι δική μας η ευθύνη να κάνουμε τον σπόρο της
φιλανθρωπίας του να ευδοκιμήσει ή να ξεραθεί.
Ποιός είναι ο
παράγοντας που κρίνει την προσωπική μας ευδοκιμία; Είναι η ψυχρότητα ή η
θερμότητα της καρδιάς μας. Είναι η αυταρέσκεια του εγώ ή η αυταπάρνηση
του εμείς. Είναι τελικά ο Ηρώδης ή ο Ιωσήφ που κρύβουμε στην καρδιά μας.
Όταν ο Ηρώδης
έμαθε τη γέννηση του Μεσσία από τους Μάγους, φοβήθηκε. Φοβήθηκε για τον
εαυτό του, φοβήθηκε ότι θα έχανε την εξουσία του και επέλεξε το
μισάνθρωπο μονοπάτι της αναιρέσεως των νηπίων.
Όταν ο Ιωσήφ
έμαθε το σχέδιο της Θείας Οικονομίας από τον άγγελο, φοβήθηκε. Φοβήθηκε
για το παιδί που του εμπιστεύθηκε ο Θεός και επέλεξε το ελπιδοφόρο
μονοπάτι της διακονίας του Θεού, κατά τη δαυιτική παρότρυνση «οι
φοβούμενοι τον Kύριον ήλπισαν επί Κύριον, βοηθός αυτών και υπερασπιστής
αυτών εστίν.» (Ψαλμ. 115, 11)
Κι εμείς
σήμερα κινούμαστε ανάμεσα στον εγωκεντρισμό του Ηρώδη, που δεν
εμπιστεύεται την αγάπη του Θεού και αδιαφορεί για τον συνάνθρωπο μέχρι
του σημείου να τον εξοντώσει, και στον αλτρουισμό του Ιωσήφ, που
εμπιστεύεται την αγάπη του Θεού και διακονεί τον συνάνθρωπο.
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Ο Χριστός,
που σήμερα γεννάται, ανανεώνει και πάλι τη σωτηριώδη υπόσχεση που μας
έδωσε: “ιδοὺ εγώ μεθ᾿ υμών ειμί πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του
αιώνος.” (Ματθ. 28, 20) Ο Χριστός, που σήμερα γεννάται, ανανεώνει και
πάλι τη φιλάνθρωπη δέσμευσή Του να παραμείνει στο πλευρό μας και να
αρδεύει το γεώργιο της καρδιάς μας με την αγάπη Του. Ποιό αντίδωρο
αγάπης θα Του δώσουμε εμείς; Τη μάχαιρα του Ηρώδη ή τη συνεργεία του
Ιωσήφ; Το μισάνθρωπο εγώ ή το φιλάνθρωπο εμείς;
Χριστός
γεννάται και μας καλεί να θυμηθούμε την καταγωγή μας από τον Θεό ως
εικόνες Του. Χριστός γεννάται και μας καλεί να συμπαθούμε τον άλλο
αυθεντικά, όπως μας συμπαθεί κι Εκείνος. Χριστός γεννάται και μας καλεί
να βιώσουμε το παροδικό σήμερα, όπως Εκείνος βίωσε την επί γης παρουσία
Του, ως απόλυτη κένωση και ταπείνωση.
Χριστός
γεννάται και λιπαίνει με την αγάπη Του την καρδιά μας, αντανακλώντας σε
αυτήν τον κήπο του παραδείσου. Ας ανταποκριθούμε στην κλήση της αγάπης
του Χριστού κι ας κάνουμε αυτό που μπορούμε. Και ο Χριστός, που σήμερα
γεννάται, θα αναπληρώσει φιλανθρώπως τα ελλείποντα, διότι «Αυτός πρώτος
ηγάπησεν ημάς.»
Χρόνια Πολλά!»
Θ Ε Ο Δ Ω Ρ Ο Σ Β΄
Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής
Εν τη Μεγάλη Πόλει της Αλεξανδρείας, Χριστούγεννα 2019
We love Him, because He first loved us
(1 John 4:19)
The Incarnation of the Son and Word of God is not simply and only an historical event, but a constant call for the acceptance of the love of Jesus Christ. And the feast of the Nativity is nothing more than a celebration of our response to the love of God, Who. out of love for us, becomes man and lovingly asks:
Do we want to open the door of our hearts and to offer Him the warmth of our own manger? Do we want to open the door of our hearts and accommodate Him who, although God, humbly invites us to put Him into our lives and to be His children by grace?
Our own response to the call of the love of the Incarnate God is certainly not a mere verbal or theoretical response. It is a practical and experiential response It is a response to eternity, since God created us not for the earth but for heaven. He planted us in the nursery of the earth to transform us into paradise. And this transplanting is possible only when the tree is productive.
And our personal productiveness is not dependent on Him who planted us on earth. After all, the Lord, without making any distinction, has given all of us the seed of love, without distinguishing between the rich and the poor, the wise and the unwise, the lazy and the energetic, the brave and the cowardly. He did His work. And it is our responsibility to make the seed of his philanthropy grow or wither away.
What is the factor that determines our personal well-being? It is the coldness or the warmth of our heart. It is the complacency of the ego or the denial of ourselves. It is ultimately the Herod or the Joseph that we hide in our hearts.
When Herod learned of the birth of the Messiah from the Magi, he was afraid. He was scared for himself, afraid that he would lose his power, and chose the cruel path of slaughtering infants.
When Joseph learned the plan of Divine Providence from the angel, he was afraid. He feared for the child that God had entrusted to him and chose the promising path of God’s ministry, in the Davidic exhortation “You who fear the Lord, trust in the Lord! He is their help and their shield” (Psalm 115:11).
And today, we move between the self-centeredness of Herod, who does not trust od love and is indifferent to his fellow man even to the point of killing, and the altruism of Joseph, who trusts God’s love and serves his fellow man.
My dear brothers and sisters,
Christ, who is born today, renews the salvific promise He gave us: “Behold, I am with you always, l the end of the age” (Matthew 28:20). Christ who is born today, renews again His loving dispensation to remain with us and to water the fields of our hearts with His love. What gift of love will we give him in return? The sword of Herod or the collaboration of Joseph? Our ego that hates our fellow man or the loving kindness of our hearts?
Christ is born and He invites us to remember our origins from God as His images. Christ is born and He invites us to genuinely feel for others, as He feels for us. Christ is born and He invites us to experience the transient present, as He Himself experienced His presence on Earth, as a complete emptying and shame.
Christ is born and with His love, cultivates our hearts. reflecting in them the garden of Paradise. Let us respond to this call of love from Christ and let us do whatever we can. And Christ who is born today, will complete that which is lacking, because ‘He first loved us”.
Many years!
THEODOROS II
Pope and Patriarch of Alexandria and All Africa
In the Great City of Alexandria, Feast of the Nativity, 2019
