Pastoral Health Care of the Ecumenical Patriarchate
Greek-English
Fr. Dumitru Staniloae “The Victory of the Cross”, Fairacres Publication
Greek-English
Fr. Dumitru Staniloae “The Victory of the Cross”, Fairacres Publication
Knowing God in a time of sorrows
Job always conceived God in relation to
the gifts he had received from the Lord and how people related to him as
a righteous man. In his sufferings, he began to come to ‘know’ God
beyond the gifts he had received. He recognized Him as the Giver of
everything. In order to gain knowledge of this, he had to lose all his
processions. “He lost the respect of others, he lost his health, his
wealth – all thing – in order to see God in all His greatness and wisdom
and marvelous nature. In losing all things, he did not doubt God and
thus he came to see the apophatic, inexpressible character of God who is
beyond all human understanding. He saw God in a higher way than is
possible merely through his gifts. He saw God immediately through his suffering.
The believer continually needs to make
abstraction of the things of this world, needs to put the things
of this world into brackets of forgetfulness, in order to think of
God who is above all human understanding. But sometimes it is
necessary that God himself should intervene in order to throw
into relief the little value of the things of this world in
comparison with God, their transitory, passing nature in contrast
to the eternity of God, in order to show us more clearly God's
infinite transcendence of his gifts and his ineffable presence
with us. In such cases it seems to us that God himself abandons
us. This is because sometimes we become so attached to things that
we can no longer see God. Sometimes we make so close a link
between God and the things which he gives, that we identify
God with these things and totally forget God in himself, and
then if God no longer shows his interest in us by giving us gifts
it seems to us that he has abandoned us.
For this reason, the cross often seems
to us a sign of our being abandoned by God. But it can also happen that
God does really withdraw himself from our vision in order to prove and
strengthen the tenacity of our love for him. Even our Lord Jesus
Christ on the cross had this feeling of complete abandonment by God.
But even the Lord Jesus never weakened in his love for God.
In reality, God never abandons us in
whatever situation we find ourselves. It is possible that he may
disappear for a time, for a moment, from our horizon, from
our understanding. But the God whom we habitually think of in
terms of creation will then appear to us in the true greatness
of his glory which is indefinable and inexpressible in human thoughts
and words.
Γνωρίζοντας τον Θεό εν καιρώ θλίψεως
π. Δημήτριος Στανιλοάε Η Νίκη του Σταυρού», Εκδόσεις Μαΐστρος
Ο Ιώβ κατανοούσε τον Θεό μέσα από τα
δώρα που είχε λάβει από Εκείνον και με τον τρόπο που οι άνθρωποι τον
θεωρούσαν ως έναν δίκαιο άνδρα. Μέσα από τα παθήματά του, άρχισε να
γνωρίζει τον Θεό πέρα από τα δώρα που είχε λάβει από Αυτόν. Τον
αναγνώρισε ως τον Δοτήρα των πάντων. Για να αποκτήσει αυτή την επίγνωση, έπρεπε να χάσει όλα τα υπάρχοντά του.
«Έχασε το σεβασμό των άλλων, την υγεία
του, τον πλούτο του, όλα, προσκειμένου να δει τον Θεό σε όλο Του το
μεγαλείο, την σοφία και τη θαυμάσια φύση Του. Χάνοντας τα πάντα, δεν
αμφισβήτησε τον Θεό και, έτσι, έφθασε να δει τον αποφατικό και άρρητο
χαρακτήρα του Θεού, που είναι πέρα από κάθε ανθρώπινη κατανόηση. Είδε
τον Θεό με έναν υψηλότερο τρόπο από εκείνον που είναι εφικτός
αποκλειστικά και μόνο μέσα από τα δώρα Του. Τον είδε αμέσως μέσα από το
μαρτύριό του.
«Ο πιστός συνεχώς χρειάζεται να προχωρεί
αφαιρετικά πέρα από τα πράγματα αυτού του κόσμου, χρειάζεται να τα
τοποθετεί σε παρενθέσεις λήθης, προκειμένου να σκεφθεί τον Θεό, που
βρίσκεται πάνω από κάθε ανθρώπινη κατανόηση.
«Ωστόσο, μερικές φορές, είναι αναγκαίο ο
ίδιος ο Θεός να πρέπει να παρέμβει, προκειμένου να αναδείξει τη μικρή
αξία των πραγμάτων αυτού του κόσμου σε σύγκριση με το Θεό, την εφήμερη,
παροδική φύση τους σε αντίθεση με την αιωνιότητα του Θεού, για να μας
δείξει πιο ξεκάθαρα την απεριόριστη υπερβατικότητά Του έναντι των δώρων
Του και την απερίγραπτη παρουσία Του μαζί μας. Σε τέτοιες περιπτώσεις,
μας φαίνεται ότι ο ίδιος ο Θεός μας εγκαταλείπει. Αυτό συμβαίνει, διότι,
μερικές φορές, συνδεόμαστε τόσο πολύ με τα πράγματα, ώστε δεν μπορούμε
πια να δούμε τον Θεό. Ορισμένες φορές, συνδέουμε τόσο στενά τον Θεό με
τα δώρα Του, ώστε ταυτίζουμε τον Θεό με αυτά, λησμονώντας ολοκληρωτικά
τον Θεό καθ’ εαυτόν και, έπειτα, όταν ο Θεός δεν δείχνει περαιτέρω
ενδιαφέρον για μας, δίνοντάς μας δώρα, μας φαίνεται ότι μας έχει
εγκαταλείψει. Για το λόγο αυτό, ο σταυρός συχνά μας φαίνεται ως σημάδι
της εγκατάλειψής μας από τον Θεό. Ωστόσο, μπορεί επίσης να συμβαίνει ο
Θεός πράγματι να αποσύρει Εαυτόν από τη θέα μας, προκειμένου να
αποδείξει και να ενδυναμώσει την αντοχή της αγάπης μας για Εκείνον.
Ακόμα και ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός είχε, πάνω στο Σταυρό, αυτό το
ισχυρό αίσθημα πλήρους εγκατάλειψης από τον Θεό. Αλλά ακόμα και ο Κύριος
Ιησούς ουδέποτε βρέθηκε αδύναμος στην αγάπη Του για τον Θεό.»
«Στην πραγματικότητα, ο Θεός ποτέ δεν
μας εγκαταλείπει σε οποιανδήποτε κατάσταση κι αν βρισκόμαστε. Είναι
πιθανό να εξαφανιστεί για κάποιο χρονικό διάστημα, για κάποια στιγμή,
από τον ορίζοντά μας και από την κατανόησή μας. Όμως, ο Θεός, τον οποίο
συνήθως σκεπτόμαστε με όρους της δημιουργίας, θα μας εμφανιστεί,
κατόπιν, στο πραγματικό μεγαλείο της δόξας Του, που είναι απερίγραπτη
και ανέκφραστη με ανθρώπινες σκέψεις και λέξεις.»