ΛΟΓΟΣ ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΙΚΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ

Αρχιμανδρίτης Ζαχαρίας Ζάχαρου, Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας, Πεμπτουσία

Εξ αιτίας της απειλής του κορωνοιού που εξαπλώθηκε στην οικουμένη,πολλοί άνθρωποι βρίσκονται σε σύγχυση και άλλοι σε πανικό. Νομίζω όμως ότι δεν θα έπρεπε, διότι όσα κάνει ο Θεός για εμάς, τα κάνει από αγάπη. Ο Θεός των Χριστιανών είναι αγαθός Θεός, είναι Θεός ελέους, οικτιρμών και φιλανθρωπίας.

Ο Θεός μας έπλασε από αγαθότητα για να μοιραστεί τη ζωή, και τη δόξα Του ακόμη, μαζί μας. Όταν πέσαμε στην αμαρτία, επέτρεψε να εισέλθει ο θάνατος στη ζωή μας πάλι από αγαθότητα, για να μην γίνουμε αθάνατοι με την κακία μας, αλλά να εκζητήσουμε οδό σωτηρίας. Παρόλο που πέσαμε, ο Θεός δεν σταμάτησε να προνοεί για εμάς, όχι μόνο υλικά αγαθά για τη συντήρηση του γένους μας, αλλά έστειλε Προφήτες και Δικαίους, ετοιμάζοντας την οδό Του για να έλθει και να λύσει την τραγωδία μας· και έφερε την αιώνια σωτηρία με τον Σταυρό και την Ανάσταση της απερινόητης αγάπης Του. Ήλθε ο Ίδιος, πήρε πάνω Του την κατάρα της αμαρτίας και έδειξε την αγάπη Του μέχρι τέλους: «Αγαπήσας τους ιδίους τους εν τω κόσμω εις τέλος ηγάπησεν αυτούς» (Ιωάν. 13,1). Όλα όσα έκανε ο Θεός, όταν μας δημιούργησε, όταν προνοούσε αγαθά για τη συντήρηση του κόσμου, όταν ετοίμαζε την οδό Του για να έλθει στη γη, όταν ήλθε ο Ίδιος αυτοπροσώπως και εργάσθηκε με φρικτό τρόπο τη σωτηρία μας, όλα τα έκανε από αγαθότητα. Η αγαθότητά Του είναι ατελεύτητη, μας σώζει και μακροθυμεί, ωσότου έλθουμε «εις επίγνωσιν αληθείας» (Α’ Τιμ. 2,4) και προσφέρουμε αληθινή μετάνοια, ώστε να είμαστε μαζί Του αιώνια.

Έτσι, ο Θεός μας σε κάθε στάδιο της σχέσεώς Του με τον άνθρωπο δείχνει μόνο τη χρηστότητα και το έλεός Του, «μέγα και κρείσσων υπέρ ζωάς». Η Φύση Του είναι αγαθή και όλα τα κάνει για την ωφέλεια του ανθρώπου και τη σωτηρία του.

Επομένως, όταν θα έλθει πάλι να κρίνει τον κόσμο, θα τον κρίνει άλλος Θεός; Δεν θα είναι ο Ίδιος αγαθός Θεός, ο Θεός του ελέους, των οικτιρμών και της φιλανθρωπίας; Ασφαλώς, δεν θα εμφανισθούμε ενώπιον άλλου Θεού από Αυτόν που μας έπλασε και μας έσωσε. Άρα και πάλι με έλεος και αγάπη θα μας κρίνει. Έτσι, δεν θα έπρεπε να πανικοβαλλόμαστε, ούτε να σαλευόμαστε, διότι ο Ίδιος Θεός θα μας προσλάβει στην άλλη ζωή και θα μας κρίνει πάλι με αγαθότητα και επιείκεια.

Κάποιοι φοβούνται ότι φθάνει η ώρα του τέλους τους. Η μάστιγα αυτή του κορωνοιού έχει και μία θετική πλευρά, διότι από τη στιγμή που θα μας προσβάλει μέχρι το τέλος μας, μεσολαβούν μερικές εβδομάδες. Επομένως, έχουμε κάποιον χρόνο που μπορούμε να αφιερώσουμε στην προετοιμασία για τη συνάντησή μας με τον Θεό, ώστε να μη γίνει η φυγή μας απρόοπτα η απροετοίμαστα, αλλά αφού διέλθουμε κάθε φορά στην παράσταση της προσευχής μας μπροστά στον Θεό όλη τη ζωή μας, άλλοτε με ευχαριστία μέχρι τέλους, για ο,τι ο Θεός έκανε για εμάς, και άλλοτε με μετάνοια ζητώντας τη συγχώρεση όλων των πλημμελημάτων μας. Τίποτε δεν μπορεί να μας ζημιώσει με έναν Τέτοιο Θεό, που όλα τα παραχωρεί από την αγαθότητά Του. Απλώς χρειάζεται να κρατήσουμε μέχρι τέλους την ευχαριστία και την ταπεινή προσευχή της μετανοίας για τη συγχώρηση των παραπτωμάτων μας.

Εμένα η μάστιγα αυτή με βοηθά. Ποθώ να ξαναβρώ εκείνη την προσευχή που είχα, με την οποία να διατρέξω όλη μου τη ζωή από τη γέννησή μου μέχρι τώρα, ευχαριστώντας τον Θεό για όλες τις ευεργεσίες Του, «υπέρ πάντων ων ίσμεν και ων ουκ ίσμεν, των φανερών και αφανών ευεργεσιών»•Του. Επίσης να διατρέξω πάλι όλη μου τη ζωή μετανοώντας για όλες τις αμαρτίες και τα πλημμελήματά μου. Είναι υπέροχο να μπορέσεις να διατρέξεις τη ζωή σου με προσευχή, κομίζοντας τα πάντα ενώπιον του Θεού εμμένοντας στη προσευχή. Τότε νιώθεις ότι εξαγοράζεται η ζωή σου. Γι’ αυτό όλη η κατάσταση αυτή με βοηθά πραγματικά. Δεν πανικοβάλλομαι, αλλά θα «μεριμνήσω υπέρ της αμαρτίας μου» (Ψαλμ. 37, 19).

Πρέπει να δούμε την αγαθότητα του Θεού σε όλα αυτά που γίνονται. Οι Πατέρες είδαν τη χρηστότητά Του. Παρόμοια επιδημία παρουσιάστηκε τον 4ο αιώνα στην έρημο της Αιγύπτου, η οποία θέρισε πάνω από το ένα τρίτο των μοναχών, και οι όσιοι Πατέρες έλεγαν με μεγάλη έμπνευση ότι, «ο Θεός θερίζει ψυχές αγίων για τη Βασιλεία Του», και δεν σαλεύθηκαν. Ο Ίδιος ο Κύριος μιλά στο Ευαγγέλιο για τις έσχατες ημέρες, για τις δοκιμασίες και τα δεινά που θα περάσει ο κόσμος πριν τον ερχομό Του. Εντούτοις, δεν διακρίνουμε εκεί καμία νοσηρή λύπη η απελπισία. Ο Κύριος, που στον κήπο της Γεθσημανή προσεύχεται με αιματηρό ιδρώτα για τη σωτηρία όλου του κόσμου, λέει ότι, όταν δούμε τα φοβερά που προηγούνται της Δευτέρας Παρουσίας Του, να υψώσουμε με έμπνευση τις κεφαλές μας, διότι η απολύτρωσή μας είναι εγγύς (βλ. Λουκ. 21,28).

Μερικοί μου λένε, «ο Θεός να βάλει το χέρι Του». Μα, ακριβώς αυτό ήδη είναι το χέρι του Θεού. Εκείνος θέλει τη σωτηρία μας και εργάζεται «πολυμερώς και πολυτρόπως» (Εβρ. 1,1). «Ο Πατήρ Μου έως άρτι εργάζεται καγώ εργάζομαι» (Ιωάν. 5,17). Ίσως ο ιός αυτός να είναι ένα μέσο που χρησιμοποιεί ο Θεός, για να φέρει πολλούς ανθρώπους σε επίγνωση και μετάνοια, και να θερίσει πολλές έτοιμες ψυχές, να κάνει μία συγκομιδή ψυχών για την αιώνια Βασιλεία Του. Επομένως, για όσους εμπιστεύονται και παραδίδονται στην Πρόνοια του Θεού, όλα θα συνεργήσουν στο αγαθό: «Τοις αγαπώσι τον Θεόν πάντα συνεργεί εις αγαθόν» (Ρωμ. 8,28).