Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΣΕ ΤΕΜΕΝΟΣ

Greek-English

Greek Orthodox Archdiocese of Australia

MESSAGE FROM ARCHBISHOP MAKARIOS OF AUSTRALIA

Chora Monastery conversion

I was deeply saddened to learn of the decision of the Turkish authorities to convert the historic Chora Monastery in Constantinople into an Islamic mosque. It is a decision that intensifies our frustration and concern, given the recent desecration of the Church of Hagia Sophia, which is the universal symbol of Orthodoxy and Christianity.

Unfortunately, the Turkish political leadership insists on following a path of disrespect for religious monuments of the Orthodox Church but also displays contempt for monuments that constitute a part of the world’s cultural heritage. There are currently more than 3500 mosques in Constantinople. There is no need for another one to be added to the list as most of them are empty. Unfortunately, Turkey is moving in the opposite direction from what all modern democracies and societies have set out to do in recent years. At the same time, it invalidates all actions and steps taken in previous decades by the Turkish Republic and the Turkish people, choosing to go backwards instead of progressing and showing disrespect even for its own history.
However, we must realise that such decisions not only constitute an insult to Orthodox Christians or, generally, to Christians around the world. We must understand that such “heroic” initiatives promote intolerance, religious fanaticism and nationalist ideology while, at the same time, undermining peaceful coexistence, which is a pursuit of all religions. It is crucial to ponder – particularly by those who instigate and execute such decisions – that no present intervention can change the historic reality reflected in a monument. It can only determine the future. And this is why the responsibility that comes from such decisions is heavy-laden.

Ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας για τη μετατροπή της Μονής της Χώρας σε τέμενος

"Καμία παρέμβαση στο παρόν δεν μπορεί να αλλάξει την ιστορική πραγματικότητα που αντανακλάται σε ένα μνημείο. Μπορεί, μόνο, να καθορίσει το μέλλον. Και γι' αυτό η ευθύνη που απορρέει από τέτοιες αποφάσεις είναι βαρύτατη"

Με βαθύτατη θλίψη πληροφορήθηκα την απόφαση των τουρκικών αρχών για τη μετατροπή της ιστορικής Μονής της Χώρας, στην Κωνσταντινούπολη, σε ισλαμικό τέμενος. Είναι μια απόφαση που επιτείνει την απογοήτευση και την ανησυχία μας, δεδομένου ότι προηγήθηκε η βεβήλωση του παγκόσμιου συμβόλου της Ορθοδοξίας και του Χριστιανισμού, του ναού της Αγίας Σοφίας.

Δυστυχώς, η πολιτική ηγεσία της Τουρκίας επιμένει να πορεύεται στην οδό της ασέβειας προς τα θρησκευτικά μνημεία της Ορθοδόξου Εκκλησίας, αλλά και της περιφρόνησης προς μνημεία που συγκαταλέγονται στην παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά. Η Κωνσταντινούπολη τούτη την ώρα έχει περισσότερα από 3.500 τζαμιά. Καμιά αναγκαιότητα δεν υπάρχει να προστεθεί άλλο ένα στη λίστα, δεδομένου μάλιστα ότι τα περισσότερα είναι άδεια.

Η Τουρκία, δυστυχώς, πορεύεται προς αντίθετη κατεύθυνση από εκείνη που έχουν χαράξει και βαδίζουν αταλάντευτα τα τελευταία χρόνια όλες οι σύγχρονες δημοκρατικές χώρες και κοινωνίες. Ταυτόχρονα, ακυρώνει στην πράξη τα όσα βήματα προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση είχαν γίνει τις προηγούμενες δεκαετίες από την Τουρκική Δημοκρατία και τον Τουρκικό λαό, επιλέγοντας την οπισθοδρόμηση αντί της προόδου και επιδεικνύοντας ασέβεια προς την ίδια την ιστορία της.

Οφείλουμε όμως άπαντες να συνειδητοποιήσουμε ότι τέτοιου είδους αποφάσεις δεν συνιστούν απλώς προσβολή προς τους Ορθόδοξους Χριστιανούς ή προς τον χριστιανικό κόσμο ευρύτερα. Το σημαντικό είναι να αναλογιστούμε ότι με αυτές τις “ηρωικές” πρωτοβουλίες προάγεται η μισαλλοδοξία, ο θρησκευτικός φανατισμός και η εθνικιστική ιδεολογία, ενώ ταυτόχρονα ναρκοθετείται η ειρηνική συνύπαρξη που αποτελεί επιδίωξη όλων των θρησκειών. Είναι κρίσιμο να αναλογιστούμε – και κυρίως να το αναλογιστούν οι εμπνευστές και εκτελεστές τέτοιων αποφάσεων – ότι καμία παρέμβαση στο παρόν δεν μπορεί να αλλάξει την ιστορική πραγματικότητα που αντανακλάται σε ένα μνημείο. Μπορεί, μόνο, να καθορίσει το μέλλον. Και γι’ αυτό η ευθύνη που απορρέει από τέτοιες αποφάσεις είναι βαρύτατη.

Το Βήμα της Εκκλησίας