ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ DELIVERY ΣΕ ΕΠΟΧΗ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ

Ιωάννου Λότσιου, verianet.gr

Σε πολύ μεγάλο βαθμό εισήλθε στην καθημερινή ζωή μας η εργασία με delivery, μια εργασιακή πρακτική που αφορά όμως ορισμένες ομάδες επαγγελμάτων. 

Στους περισσότερους εργαζόμενους δεν επιτρέπεται η είσοδος στους χώρους εργασίας, είτε γιατί βρέθηκε θετικό κρούσμα είτε γιατί ανεστάλη η λειτουργία μιας επιχείρησης. Βεβαίως σε ορισμένες άλλες ομάδες και επαγγέλματα η εργασία γίνεται online από το σπίτι. 

Αυτό όμως δεν αφορά όλους και επίσης όλα τα επαγγέλματα. Όπως κατανοεί κανείς η εργασία έλαβε κάποιες άλλες μορφές, αλλά και το σημαντικότερο άφησε και πολλούς ανθρώπους στην ανεργία, η καλύτερα αφήνει περισσότερο κόσμο. Άλλοι απολύονται, ενώ άλλοι που τυγχάνουν να γνωρίζουν το διαδίκτυο επιβιώνουν προς ώραν. Πέραν αυτού όμως η αλήθεια των οικονομικών επιπτώσεων, η μείωση της εργασίας και η ανεργία αποτελούν από τις βασικές επιπτώσεις του lockdown, που επηρεάζουν βαθύτατα και τα πρόσωπα των εργαζομένων, εργοδοτών κ.λ.π.

Η πανδημία covid 19μας παρέχει μια αναδιάταξη των προτεραιοτήτων μας, την αναζήτηση λύσεων και προσωπικών και οικογενειακών υποχρεώσεων που έχει να κάνει με το πως βιώνουμε τον εαυτό μας ως πρόσωπα και όχι άτομα μέσα σε αυτήν την καταναγκαστική καθημερινή ζωή, των στερήσεων, των εγκλεισμών και της απώλειας της εργασίας. Αυτή λοιπόν η αναδιάταξη πρέπει να στηρίζεται στο πρόσωπο και τις ιδιαιτερότητες του, αυτό αποτελεί το κίνητρο, το σημείο εκκίνησης των ενεργειών μας στην αναζήτηση λύσεων και μάλιστα άμεσων. Και εδώ ο λόγος της Εκκλησίας είναι ιδιαίτερα βαρυσήμαντος. Είναι η προσπάθεια να δώσει από τον πλούτο της πατερικής θεολογίας και την διαχρονική της πορεία, εκείνα τα εφόδια στον άνθρωπο, στον πιστό για να μπορέσει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις, να δώσει λύσεις στις ανάγκες του και να μπορέσει να συνεχίσει την ζωή του.

Το ερώτημα είναι βέβαια πως βλέπουμε τον άνθρωπο. Η Εγκύκλιος (παραγραφ.16) της Μεγάλης Συνόδου θα υπογραμμίσει ότι :

«Ἡ ὀρθόδοξος λοιπόν κατανόησις τοῦ ἀνθρώπου ἀντιτίθεται τόσον εἰς τήν ἀλαζονικήν ἀποθέωσιν τοῦ ἀτόμου καί τῶν δικαιωμάτων του, ὅσον καί εἰς τήν ταπεινωτικήν καταρράκωσιν τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου εἰς τάς συγχρόνους γιγαντιαίας οἰκονομικάς, κοινωνικάς, πολιτικάς καί ἐπικοινωνιακάς δομάς».

Είναι εντελώς ανίσχυρη μια προσπάθεια που στηρίζεται σε μια οικονομική και κοινωνική εξεύρεση λύσης, χωρίς να υπολογίζει το ήθος και την κουλτούρα αν μπορούμε να πούμε περισσότερο σε καταστάσεις πανδημίας και των ποικίλων προβλημάτων. Η εργασία πέραν από την κάλυψη των απαραίτητων αναγκών, διατηρεί τις επιχειρήσεις ανοικτές αλλά και περισσότερο δεν αποτελεί στόχο μόνον υλικών αναγκών. Η εργασία προάγει την πνευματική και κοινωνική πλευρά του ανθρώπου. Αυτό μπορεί να το κατανοήσουμε όταν ένας γεωργός επι παραδείγματι δια μέσου των συγχρόνων ηλεκτρονικών μέσων καλλιεργεί την γη.

Στη Μεγάλη Σύνοδο στην Κρήτη η Εγκύκλιος, (παρ.12), υπενθυμίζεται αυτό ακριβώς :

« Ἡ Ἐκκλησία ὡς θεανθρωπίνη κοινωνία, εἰς τήν ὁποίαν ἕκαστος ἄνθρωπος ἀποτελεῖ μοναδικήν ὀντότητα, προωρισμένην εἰς προσωπικήν κοινωνίαν μετά τοῦ Θεοῦ, ἀντιστέκεται εἰς πᾶσαν προσπάθειαν ἀντικειμενοποιήσεως τοῦ ἀνθρώπου, μετατροπῆς του εἰς μετρήσιμον μέγεθος».

Αυτές τις βαθύτατες ανθρωπολογικές επιπτώσεις που αναδύονται από την πάροδο της πανδημίας είναι που καλούν την Εκκλησία να προτάξει από την διδασκαλία της τους τρόπους αντιμετώπισης στο πρόσωπο εργαζόμενο ή μη. Αυτό πρωταρχικά αναφέρεται στην κατ’ οίκον εκκλησία. Εκεί στον θεσμό της οικογένειας του πρωταρχικού πυρήνα και πρώτης κοινωνίας, οφείλει να δώσει η Εκκλησία τους απαραίτητους δείκτες, τα απαραίτητα εφόδια, για να μπορέσει ο άνθρωπος να ανταποκριθεί σε αυτήν την δύσκολη οικονομική κατάσταση.

Επάνω στην ταχεία εξάπλωση της πανδημίας και συγχρόνως της δημιουργία των απροσδόκητων οικονομικών πιέσεων που «πνίγουν» τον άνθρωπο αυτή την στιγμή, είναι το κρίσιμο ερώτημα της ευθύνης της Εκκλησίας να στηρίξει όχι μόνο υλικά αλλά και πνευματικά για ανόρθωση, για βελτίωση της ψυχοσωματικής υπόστασης του ανθρώπου. Είναι μεγάλη η αξία της υλικής βοήθειας που παρέχει η Εκκλησία σε πολλοί κόσμο, και είναι μια ανάσα μια ανακούφιση, αλλά δεν πρέπει να λησμονείται ότι η αγιότητα συνυπάρχει με την εργασία η ανεργία, αυτή η αγιότητα δίνει το έναυσμα, το στήριγμα και τα εφόδια για την αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης.