ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΡΟΙΚΟΝΝΗΣΟΥ ΙΩΣΗΦ: ΦΩΤΑ ΟΛΟΦΩΤΑ ΣΤΟ ΑΕΙΦΩΤΟ ΦΑΝΑΡΙ

του Μητροπολίτου Προικοννήσου κ. Ιωσήφ

Πάντα ἡ ἑορτή τῶν Θεοφανίων στό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο ἔχει τήν αἴγλη καί τήν κατάνυξη πού μιλᾶνε στά πιό βαθειά στρώματα τῆς καρδιᾶς τῶν πιστῶν.

Καί τῶν Ρωμιῶν καί τῶν Ὀρθοδόξων γενικώτερα. Ἡ σεμνότητα τῆς Πατριαρχικῆς καί Συνοδικῆς Λειτουργίας, ἡ λιτότητα τοῦ ἁγιασμοῦ, χωρίς περιττές φιοριτοῦρες καί κοσμικότητες, ἡ δωρικότητα τῆς ψαλμωδίας τῶν Πατριαρχικῶν Χορῶν, τό κάθε τι, ἔχουν κάτι ξεχωριστό νά ποῦν στήν ψυχή τῶν κουρασμένων ἀπό τήν κοσμική φλυαρία καί περπέρεια Χριστιανῶν. Κι ὁ παγωμένος Κεράτιος γίνεται κολυμβήθρα χάριτος γιά πολλά παλληκάρια πού θέλουν νά πιάσουν τό Σταυρό καί νά τόν παραδώσουν στόν Πατριάρχη. Κάποτε ἀνάμεσά τους βουτοῦν καί Τοῦρκοι, Μουσουλμάνοι ἀσφαλῶς, πού τούς συγκινεῖ ἡ μυσταγωγία καί ἡ κρυφή χάρη τῶν Πατριαρχικῶν ἱερῶν δρωμένων. Θυμᾶμαι δημοσιογράφο μεγάλης τουρκικῆς ἐφημερίδας νά βουτάῃ, νά πιάνῃ αὐτός τόν Σταυρό καί νά τόν παραδίδῃ στόν Πατριάρχη φιλῶντας τό χέρι του, μέ κάποια δόση ἐνοχῆς πού τόλμησε νά ἐπέμβῃ στά τῶν Χριστιανῶν, καί μάλιστα μέ τόση ἐπιτυχία! Κι ὁ Πατριάρχης, προνοητικός πάντα, νά βγάζῃ ἀπό τήν τσέπη, ἀντί γιά Σταυρό, τό ἀντίγραφο ἑνός μεταλλίου καί νά τοῦ τό προσφέρῃ χαμογελαστός. Ἐπακολούθησε τήν ἐπαύριο ἕνα ὑπέροχο πρωτοσέλιδο-ὕμνος στήν Πατριαρχική ἀρχοντιά καί εὐρύτητα πνεύματος …

Ἀλλά τά φετεινά Θεοφάνια χαρακτηρίζονται ἀπό τόν ξεχωριστό φωτισμό ἑνός μεγάλου Λαοῦ, πού ὡς προχθές ὁ μοσχοβίτικος ἰμπεριαλισμός (ἐκκλησιαστικός καί πολιτικός) τόν κρατοῦσε ἀνάλγητα στό σχίσμα καί στό «ἀνάθεμα». Περισσότερα ἀπό 25 ἑκατομμύρια (!) Ὀρθόδοξους Χριστιανούς τῆς Οὐκρανίας, παιδιά ὡς χθές ἑνός κατώτερου Θεοῦ, ἀποπαίδια τῆς Ἐκκλησίας, προδομένα ἀπό τούς πνευματικούς των πατέρες καί ἡγέτες, ἄνοιξε ἡ μεγάλη ἀγκαλιά τῆς Μητέρας Ἐκκλησίας, μέ τήν γενναία ἀπόφαση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου καί τῆς Συνόδου τοῦ μαρτυρικοῦ Θρόνου τῆς Κωνσταντινουπόλεως, καί τούς δέχτηκε στή ζεστασιά τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, πού ἦρθε στόν κόσμο μας νά ἀγκαλιάσῃ τούς ἀπερριμένους καί περιφρονημένους, «τά μωρά τοῦ κόσμου καί ἐξουθενημένα» καί νά τά εἰσαγάγῃ στή Βασιλεία Του.

Τά Φῶτα τοῦ 2019 σηματοδοτοῦν τόν ἐπαναφωτισμό τῆς ἐκκλησιαστικῆς πορείας καί ζωῆς τοῦ Οὐκρανικοῦ Λαοῦ, καθώς τήν ἅγια αὐτή ἡμέρα θά λάβουν ἀπό τά χέρια τοῦ Πρώτου τῆς Ὀρθοδοξίας τόν πολυπόθητο Τόμο τῆς Αὐτοκεφαλίας τους, Τόμο πολυτιμότερο ἀπό κάθε Χρυσόβουλο καί Οὐκάζιο Αὐτοκρατορικό. Κι αὐτό γιατί μέ τόν Τόμο αὐτόν, πέρα ἀπό τήν ἐκκλησιαστική ἀνεξαρτησία, οὐσιαστικά διασφαλίζεται καί ἡ ἐθνική ἀξιοπρέπεια τοῦ ταλαιπωρημένου μεγάλου αὐτοῦ λαοῦ. Τήν ἡμέρα τῶν φετεινῶν Ἐπιφανίων, ὁ Μητροπολίτης Ἐπιφάνιος Κιέβου καί πάσης Οὐκρανίας, ἀναγνωρίζεται ἐπίσημα ὡς πνευματικός πατέρας καί ἐκκλησιαστικός ταγός τοῦ Οὐκρανικοῦ Λαοῦ καί ἀναλαμβάνει ἐνώπιον Θεοῦ καί ἀνθρώπων τήν ὕψιστη εὐθύνη νά ὁδηγῇ τό εὐσεβές Ἔθνος του στήν ὁδό τῆς ἐν Χριστῷ τελειώσεως καί σωτηρίας. Ὄντως «ἐπεφάνη ἡ Χάρις ἡ σωτήριος πᾶσιν ἀνθρώποις» καί χαίρουν οἱ Ἄγγελοι μαζί μέ τούς ἀνθρώπους γι᾿ αὐτό καί χαίρονται διπλᾶ οἱ Οὐκρανοί πιστοί καί μαζί τούς ὁ Ἀρχάγγελος Μιχαήλ, ὁ προστάτης τοῦ Κιέβου, καί ὅλος ὁ μεγάλος χορός τῶν Ἁγίων πού ἀνέδειξε τό ἔθνος αὐτό στά χίλια-τόσα χρόνια ἀπό τόν ἐκ Κωνσταντινουπόλεως φωτισμό καί ἐκχριστιανισμό του.

Ἡ ἀπόφαση τῆς χορηγήσεως τῆς Αὐτοκεφαλίας στήν Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας εἶναι ἴσως ἡ πιό γενναία ἀπόφαση τῆς 27ετοῦς εὐλογημένης Πατριαρχίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου. Ὁ Παναγιώτατος, μέ ὑψηλό αἴσθημα εὐθύνης, ἀφουγκράσθηκε τά μηνύματα τῶν καιρῶν, ἀλλά καί τήν κραυγή τοῦ πόνου τοῦ πολυάριθμου Οὐκρανικοῦ λαοῦ, τό παράπονο τῶν σκληρά δοκιμασθέντων πιστῶν τῆς «Μικρᾶς Ρωσσίας», καί, κάνοντας χρήση τῶν προνομίων πού δίδουν στόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη τῆς Κωνσταντινουπόλεως οἱ Ἱεροί Κανόνες τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, τά ἀρχαῖα θέσμια καί ἡ σεβάσμια Κανονική Τάξη καί Παράδοσή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀφοῦ ἐθεράπευσε τήν θεομίσητη κατάσταση τῆς ἀποκοπῆς τόσων ἑκατομμυρίων Ὀρθοδόξων πιστῶν ἀπό τήν ἐκκλησιαστική κοινωνία, προέβη Συνοδικῶς στή χειραφέτησή τους καί στήν ἀνάδειξή τους στό status τῆς 15ης Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς οἰκογενείας τῶν Ὀρθοδόξων. Ἐναντίον αὐτῆς τῆς γεμάτης ἀπό ἀγάπη Χριστοῦ καί κήδος ὑπέρ τόσον ψυχῶν γιά τίς ὁποῖες ὁ Κύριος ἐνανθρώπησε καί σταυρώθηκε, ἐπιχειρήματα λογικά κανονικά, ἐκκλησιαστικά, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ! «Μόνος στενάζει τοῦ σκότους ὁ προστάτης» γι᾿ αὐτή τήν κενωτική φιλανθρωπία τῆς Μητέρας Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἡ ὁποία γιά μιά ἀκόμη φορά διαμοιράζει, ὄχι τά ἱμάτιά της, ἀλλά τίς ἴδιες τίς σάρκες της, χάριν τῆς σωτηρίας τῶν παιδιῶν της. Ὅπως τό ἔκαμε καί παλαιότερα γιά τή Ρωσσία, γιά τήν Ἑλλάδα, γιά τή Σερβία, γιά τή Ρουμανία, γιά τή Βουλγαρία, γιά τήν Ἀλβανία, γιά τήν Πολωνία, γιά τήν Τσεχία καί Σλοβακία (κι ἄς μή θέλουν κάποιοι ἀγνώμονες νά τό θυμοῦνται!). Ἀλλά «τοῦ σκότους ὁ προστάτης» ἔχει συνέμπορο τόν ρωσσικό ἰμπεριαλισμό, ὁ ὁποῖος ἐκ στόματος «ἀδελφικοῦ» Πατριαρχικοῦ, ἀλλά καί Πουτινικοῦ καισαρικοῦ, ἐρεύγεται ἀρρητ᾿ αθέμητα, βλάσφημα, συκοφαντικά καί ἀνόσια, ὦν οὐκ ἐστίν ἀριθμός, ἐναντίον τοῦ σεπτοῦ προσώπου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου καί τοῦ Πρωτοθρόνου καί Πρωτευθύνου Πατριαρχείου τῆς Κωνσταντινουπόλεως.

Καί δέν μένουν μόνον στά λόγια ἀλλά καί προχωροῦν σέ ἀπειλές καί ἐξαγορές συνειδήσεων, πειθαναγκασμούς, στρεβλώσεις, ἐκβιασμούς καί ὑποχθόντες διεργασίες. Ἀπό τόν ΙΘ’ αἰῶνα πριονίζουν συστηματικά τό δένδρο τῆς Ρωμηοσύνης καί τά δίκαια τῆς Μητέρας (καί δικῆς τους) Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Βουλγαρική Ἐξαρχία καί Σχίσμα, ἐξαραβισμός τοῦ Ρωμαίϊκου Πατριαρχείου Ἀντιοχείας, ἐκρωσισμός τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ὑπονόμευση Πατριαρχείων Ἱεροσολύμων καί Ἀλεξανδρείας, πανσλαβισμός σ᾿ ὅλη τή Χριστιανική Ἀνατολή, εἶναι μόνο μερικά ἀπό τά ἔργα καί τίς ἡμέρες τοῦ ἀδελφοῦ Ξανθοῦ Γένους εἰς βάρος τῆς Πονεμένης Ρωμιοσύνης. Λίγη προσεκτική μελέτη τῶν ἱστορικῶν πηγῶν βεβαιώνει τόν πικρόν λόγον τό ἀσφαλές. Τό ἐκκλησιαστικό τῆς Οὐκρανίας ἁπλῶς ἔδωσε τήν εὐκαιρία νά καταπέσῃ τό προσωπεῖον καί νά ἀποκαλυφθοῦν οἱ σκοτεινοί διαλογισμοί καρδιῶν καθ᾿ ὑπόκρισιν ἀδελφικῶν καί ἥκιστα Χριστιανικῶν. Καί στό σημεῖο αὐτό θαυμάζουμε τό μεγαλεῖο τῆς ἀνδρικῆς γενναιότητος καί ἐκκλησιαστικῆς ὑπευθυνότητος τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου.

Ἀψηφᾶ τήν ἀδίστακτη ἐπιθετικότητα καί τή λυσσώδη ἀντίδραση τῆς Μόσχας καί τῶν διαφόρων συνοδοιπόρων της. Ἀψηφᾶ τήν πολιτική τῆς κοσμικῆς ἰσχύος καί τῆς ρουβλιακῆς διαφθορᾶς. Ἀψηφᾶ τόν ὑπαρκτό κίνδυνο αὐτῆς τῆς ζωῆς καί προσωπικῆς του ἀκεραιότητος, μπροστά στό μεῖζον συμφέρον τῆς σωτηρίας ἑνός λαοῦ δυόμιση καί πλέον δεκάδων ἑκατομμυρίων ψυχῶν. Γιά τόν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο γιά πολλοστή φορά ἀποδεικνύεται ὅτι πάνω ἀπ᾿ ὅλα εἶναι Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ καί ὅτι ὕψιστος νόμος εἶναι ἡ σωτηρία τῶν πιστῶν. Ὁ μικρός τό δέμας Πατριάρχης γιά μιά ἀκόμη φορά ἀποδεικνύει ψυχικές καί πνευματικές διαστάσεις Γίγαντος! Ἄτλαντος, πού σηκώνει γερά στούς ὤμους του τόν κόσμο τῆς ἐκκλησιαστικῆς εὐθύνης τῆς Οἰκουμενικῆς Ὀρθοδοξίας. Κάποτε ὁ Χαλκηδόνος Ἀθανάσιος τόν εἶχε ὀνομάσει νέο-Κυναίγειρο. Στήν περίπτωση τοῦ Οἰκρανικοῦ Αὐτοκεφάλου τόν βλέπω νά δικαιώνει πλήρως τόν χαρακτηρισμό. Ἀλλά, τήν τελευταία λέξη στήν Ἱστορία δέν τήν ἔχει ἡ κοσμική δύναμη, τό ἵππειον θράσος τῶν ἀριθμῶν καί τοῦ χρήματος, ἡ αὐταπάτη τῆς ἐξουσίας. Τήν τελευταία λέξη τήν ἔχει τό δίκιο καί ἡ Ἀγάπη. Τήν ἔχει ὁ Χριστός! Καί τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, ὁ Πατριάρχης του καί ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδός του, σ᾿ αὐτή τήν τελευταία λέξη ἀφορῶντες χαρίζουν φέτος Φῶτα – Ὁλόφωτα στήν ἐν Οὐκρανίᾳ Ἐκκλησίᾳ καί στόν πολυτλήμονα καί βαρυδαίμονα Ὀρθόδοξο Οὐκρανικό Λαό.

Φως Φαναρίου