ΟΙ ΑΠΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ, Η ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Aλεξάνδρο Στεφανόπουλου, alexstefanopoulos.gr

Μια άλλη ιδιαίτερη, και εξίσου  ξεχωριστή πτυχή, της Μεγάλης ιστορικής (από κάθε άποψη)  της εν Κολυμβαρίω, Συνόδου της Ορθοδοξίας, που συνήλθε από την Κυριακή 19 μέχρι και την Κυριακή 26 Ιουνίου στην Ορθόδοξη Ακαδημία στο  Δήμο Πλατανιάς Χανίων Κρήτης,  υπό την Προεδρεία της Α.Θ.Π του Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης και Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου,  είναι και εκείνη του ανθρώπινου –  έμψυχου δυναμικού.

Των ανθρώπων δηλ.  που εργάστηκαν αόκνως, και κυρίως  αθόρυβα, όχι μόνο επί έναν και πλέον αιώνα για την προετοιμασία της Συνόδου αυτής (Πατριαρχών, Αρχιερέων, Θεολόγων κληρικών τε και λαϊκών)  αλλά κυρίως όλων αυτών των ανθρώπων, νέων και ηλικιωμένων, ανδρών και γυναικών,  αλλά κυρίως νέων παιδιών, που   όλο αυτό το διάστημα των πέντε μηνών, από τότε που οριστικοποιήθηκε μετά την σύναξη του Σαπεζύ,  εργάστηκαν και συνεργάστηκαν μεταξύ τους,   για την διοργάνωση και εξυπηρέτηση των πράγματι, υψηλότατων, και χωρίς προηγούμενο,  απαιτήσεων  που είχε ένα τέτοιο  όντως ιστορικό και μοναδικό για την Ορθόδοξη Εκκλησία μας  επίτευγμα. Παρά τα όποια  σοβαρά λάθη και  τις πολλές –πολλές και ουσιώδεις παραλείψεις, σε όλους τους τομείς, και τον  κάθε ένα ξεχωριστά και που θα πρέπει να τα δουν καλή τη πίστη οι έχοντες την κύρια και βασική ευθύνη –χωρίς εγωισμούς και μικρότητες,   που βαρύνουν   όμως πρωτίστως και  κυρίως τους ιθύνοντες νόες και έχοντες το γενικό πρόσταγμα και την γενική ευθύνη της όλης διοργάνωσης σε καθαρά τεχνικό επίπεδο, ευθύνες που αγγίζουν αλλά και ξεπερνούν και αυτά ακόμα τα μέλη της κοινής διορθόδοξης διαγραμματειακής  επιτροπής αλλά και την αρχιγραμματεία της Συνόδου, όργανο που αναφέρεται απευθείας στον ίδιο τον Οικουμενικό Πατριάρχη και μόνο σε Εκείνον,  η Σύνοδος αυτή επετεύχθη χάρη και στους ανθρώπους που εργάστηκαν αθόρυβα και με ιδιαίτερο ζήλο μέσα και γύρω από αυτήν (ως θεσμό).

Ο Λόγος  δημοσίου επαίνου και θερμών ευχαριστιών αφορά όλους εκείνους τους  απλούς ανθρώπους που εθελοντικά –και αυτό αξίζει να τονιστεί με έμφαση όλως ιδιαιτέρως- προσήλθαν, άλλοι  στο πλαίσιο προγράμματος της Ορθόδοξης Ακαδημίας Κρήτης για να προσφέρουν αλλά και να ζήσουν την  μοναδική εμπειρία, άλλοι προσκεκλημένοι του Οικουμενικού Πατριαρχείου, άλλοι από την Αρχιεπισκοπή Αμερικής η οποία συμμετείχε με περισσότερα από 30 νέα παιδιά και περισσότερα με άνω των 20 έμπειρων στελεχών, από όλη την Αμερική που προσήλθαν για να προσφέρουν δωρεάν τις υπηρεσίες τους, και άλλοι από άλλες Εκκλησίες Αυτοκέφαλες και Πατριαρχεία.  Όλοι τους  έδωσαν αθόρυβα την καλή και δυνατή έξωθεν  μαρτυρία.  Φοιτητές που ήρθαν μέσω κάποιου πανεπιστημιακού προγράμματος ή οι μόνιμοι υπάλληλοι και το διοικητικό προσωπικό της ακαδημίας, από τον πρώτο και έχοντα το γενικό πρόσταγμα της Ακαδημίας  εξαίρετο επιστήμονα και «ψυχή ζώσα και δρώσα» της ΟΑΚ,  Δρ. Κωνσταντίνο Ζορμπά   και τους βοηθούς και μόνιμους επιστημονικοί συνεργάτες του,  της ακαδημίας ως τον τελευταίο φοιτητή (ή όχι αλλά ) εθελοντή που ήρθε από μακριά από τις ΗΠΑ, την Ευρώπη, την Αφρική  και άλλα μέρη προκειμένου να ζήσει την μοναδική και συγκλονιστική εμπειρία, ώστε κάποτε να μπορεί να διηγείται και να αφηγείται στις επόμενες γενιές, τα παιδιά και τα εγγόνια του λέγοντας «ήμουν και εγώ εκεί»!  Όλοι αυτοί και 100αδες άλλοι όλοι τους πίσω από την μεγάλη και «ύψιστη τιμή της ανωνυμίας» αλλά επώνυμοι και  προ πάντων ίσοι ενώπιον του Θεού,  αξίζουν ειδικής μνείας όχι από έναν απλό –αρθρογράφο  έστω έμπειρο περί τα εκκλησιαστικά αλλά από τον ίδιο τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο, ο οποίος αν μη τι άλλο οφείλει και υποχρεούται να τους προσκαλέσει σε μια και μοναδική ειδική εκδήλωση προκειμένου να τους τιμήσει και να τους ευχαριστήσει! Δεν χρειάζεται ούτε να αιτιολογήσουμε ούτε να θεολογήσουμε περί αυτού. Ούτε καν να αναπτύξουμε ολόκληρη επιχειρηματολογία.

Η Μητέρα Εκκλησία οφείλει και υποχρεούται να το πράξει αν δεν έχει ήδη αρχίσει να το προγραμματίζει… Αυτοί  όλοι οι «ανώνυμοι» και ταυτόχρονα «επώνυμοι» στα μάτια του Θεού και της Εκκλησίας είναι που πραγματώνουν τον Πανίερο Θεόϊδρυτο και Θεοσύστατο, Θεόσδοτο  Θεσμό της Εκκλησίας μας.   Είναι όλοι εκείνοι που έδωσαν κυριολεκτικά τον εαυτό τους, μέρα τη μέρα, ώρα την ώρα, εβδομάδα την εβδομάδα,  αλλά και με  την καθημερινή ζωντανή μαρτυρία  τους δίδαξαν όλους εμάς Χριστό! Ταπεινοφροσύνη. Απλότητα. Καθαρότητα. Ιεραποστολή. Μας δίδαξαν με το ζωντανό παράδειγμα τους προσφέροντας μας τον καφέ, μαζεύοντας και καθαρίζοντας τους χώρους γύρω και μέσα στους χώρους διεξαγωγής της Συνόδου, δίνοντας παράδειγμα  σε όλους εμάς- από τον Πρώτο τον Οικουμενικό Πατριάρχη μέχρι τον τελευταίο όλων ημών και υμών, τους αρχιερείς το επιστημονικό και συμβουλευτικό προσωπικό των δέκα Εκκλησιαστικών  αντιπροσωπειών, τα παιδιά, τις κυρίες και τους κυρίους, τους μοναχούς της Μονής της Παναγίας, τους κληρικούς της Ιεράς Αρχ. Κρήτης και όλους εκείνους εξ Αμερικής,   που διακονούσαν καθημερινά επί μήνες!  Απλά, με σεμνότητα και κυρίως ανιδιοτελώς έχοντας όμως πλήρη συναίσθηση του βάρους και της ευθύνης που εκείνες τις ώρες σήκωναν με το πιο απλό τρόπο έστω κρατώντας καθαρούς τους χώρους της Ακαδημίας ή προσφέροντας ένα καφέ και ένα αναψυκτικό, ή κρατώντας καθαρούς τους χώρους προσωπικής υγιεινής που είχαν στηθεί ειδικά για τις ανάγκες της όλης αυτής διοργάνωσης, και φυσικά πολλές  άλλες και ποικίλες εργασίες στο παρασκήνιο και πίσω από τα  φώτα και τα φλάς των φωτογράφων και των καμερών που δεν είναι δυνατόν να αναφερθούν σε ένα περιορισμένης κλίμακας κείμενο.  Δεν είναι όμως μόνον όλοι αυτοί οι 10αδες και 100αδες εθελοντές που δούλεψαν είτε αυτό το διάστημα εντός και πέριξ της Συνόδου και των χώρων της Ακαδημίας της Κρήτης ή πολύ περισσότερο όλοι εκείνοι που έμειναν πίσω στις Μητροπόλεις και τα Πατριαρχεία τους προκειμένου ως υποστηρικτικός μηχανισμός να συνδράμουν εξακολουθώντας να το πράττουν επίσης ανιδιοτελώς είναι και οι ίδιοι ο Κρητικοί.

Οι απλοί και καθημερινοί άνθρωποι που προσήλθαν προς προϋπάντηση και υποδοχής όλων μας –και όταν λέω όλων μας εννοώ όλων μας και όχι μόνο των υψηλών προσκεκλημένων αλλά όλων ημών και υμών- από τον τοπικό άρχοντα της περιοχής του Δήμου Πλατανιάς κ. Ιωάννη Μαλανδράκη και τους συνεργάτες του εδικά τον Μάρκο Μαλανδράκη, τον Πέτρο Μαρινάκη, τον αντιδήμαρχο,  και 10αδες άλλους συμβούλους και συνεργάτες  του δήμου Πλατανιάς ή επίσης απλούς εθελοντές μέχρι τον Μιχάλη Γερεουδάκη του ομώνυμου καταλύματος,  και τους δεκάδες άλλους ιδιοκτήτες καταλυμάτων και ξενοδοχείων που  μας υποδέχθηκαν και μας  φιλοξένησαν στους χώρους τους, ανεξαρτήτως ή όχι αν όλοι μας καλύψαμε ιδίοις εξόδοις όλα  τα έξοδα της αποστολής μας στην Κρήτη μας, – αν και όχι όλοι βέβαια αφού κάποιων τα επωμίστηκαν μητροπόλεις και πατριαρχεία και χωρίς αυτό να αναφέρεται ως μομφή ή υπαινιγμός τουναντίον όσοι το έπραξαν, και κάλυψαν τα έξοδα δημοσιογράφων ή συνεργατών τους  αξίζουν συγχαρητηρίων επαίνων  και μίμησης – αλλά  αυτό που αξίζει ιδιαίτερης και ξεχωριστής αναφοράς είναι ότι όλοι οι Κρητικοί, μας χάρισαν ζεστές και φιλόξενες ημέρες. Όλοι! Μα με μια τσικουδιά. Ένα ρακί. Ένα λαδόψωμο και τα περίφημα καλτσούνια, και δεκάδες άλλες γεύσεις και αρώματα που μας προσέφεραν ως δώρο και αντίδωρο φιλοξενίας, στιγμές  γεμάτες πλούσια συναισθήματα και ζωντανές εμπειρίες. Πως μπορούμε να ξεχάσουμε το καθημερινό κέρασμα του δήμου Πλατανιάς το μεσημέρι στο κέντρο  τύπου με τους χυμούς και τα κρητικά καλτσούνια, τις φορεσιές και το πάρε δώσε με τον ζωντανό πολιτισμό της Κρήτης που μας προσέφεραν, γεύσεις και αρώματα από  όμορφες κρητικοπούλες και παλικαράκια ;  Πως είναι δυνατόν να ξεχάσουμε  τις δυο μοναδικές  όμορφες εκδρομές που διοργάνωσε ο Δήμος Πλατανιάς , σε μέρη και σημεία όπου το μάτι δεν χορταίνει αλλά και η ψυχή αναπαύεται όπως η μοναδική Ροτόντα που πήγαμε αφιερωμένη στους Αρχαγγέλους Μιχαήλ και Γαβριήλ από τον 6^ο αιώνα μ.χ να στέκει εκεί ζωντανή μαρτυρία; Εκδρομές και προσφορές  και παρά τις τεχνητές και δόλιες  δυσκολίες που έβαναν κάποιοι  εξωχώριοι προκειμένου να ευνοηθούν άλλα μικρά και ανούσια συμφέροντα με  μικρότητες, εν τούτοις χάρη στην επιμονή του Δημάρχου Πλατανιάς  Γιάννη Μαλανδράκη, ο οποίος χρειάστηκε να φτάσει μέχρι το πατέρα Αλέξανδρο Καρλούτσο, δεξί χέρι του Πατριάρχη Βαρθολομαίου και ισχυρού ανδρός της Αρχ. Αμερικής,  προκειμένου να προσφέρει άφθονη την κρητική και πλούσια φιλοξενία του στους καλύπτοντες δημοσιογράφους –και όχι μόνον αλλά και πανεπιστημιακούς που ιδίοις εξόδοις προσήλθαν- στην ιστορική σύνοδο;

Πως μπορεί ο Πατριάρχης μας ο Βαρθολομαίος να ξεχάσει τους 100αδες υπαλλήλους του ξενοδοχείου που κατέλυσε όλες αυτές τις ημέρες ο ίδιος και άλλες αντιπροσωπείες. Μου έλεγε η κυρά Ρούλα, μητέρα ενός φίλου Κρητικού, του Μιχάλη «πείτε σας παρακαλούμε στους υπευθύνους να μας αφήκουν να δούμε από κοντά τον Πατριάρχη μας. Να του ασπαστούμε το χέρι. Να πάρουμε την ευχή του. Εμείς τι άλλο να θέλουμε μόνο αυτό. Τι τον φυλάνε τόσοι αστυνομικοί και δεν προκάμουμε να τον πλησιάσουμε; Ούτε που τον είδαμε. Μήτε τον ίδιο μήτε την σκιά του…» Οφείλει λοιπόν ο Πατριάρχης μας να μεριμνήσει έστω και μια μικρή ευλογία. Ένα σταυρουδάκι. Μια εικονίτσα. Ένα αναμνηστικό. Κάτι τις για όλους αυτούς τους ανθρώπους και τα παιδιά τους εθελοντές  που τόσα προσέφεραν ανιδιοτελώς επί τόσες ημέρες ή και εβδομάδες προς επίτευξη του μεγάλου αυτού σκοπού. Ας μη το λησμονήσουν εκείνοι όλοι που θα διαβάσουν αυτό το κείμενο και ας μη το παραβλέψουν. Ας σκεφτούν μόνο ένα απλό πράγμα: πως όλοι τούτοι οι απλοί άνθρωποι, μητέρες υιοί και θυγατέρες, εθελοντές εργάτες και εργαζόμενοι σε οποιοδήποτε πόστο, έμμισθοι ή άμισθοι εθελοντές, αύριο θα είναι οι καλύτεροι πρεσβευτές τούτου του αξιομνημόνευτου ιστορικού και μοναδικού γεγονότος που  είχαμε την ιδιαίτερη και ξεχωριστή ευλογία να ζήσουμε και βιώσουμε. Σε όλους αυτούς ένα μεγάλο και ειλικρινές ευχαριστώ εκ βάθους καρδίας. Από όλους μας προς όλους τους.