Από τη συνάντηση του Πατριάρχη Ιεροσολύμων Θεόφιλου με τον πρόεδρο της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν και τον Πατριάρχη Μόσχας Κύριλλο. Φωτογραφία: mospat.ru |
Φως Φαναρίου
«Εθνικός Κήρυξ»
21 Νοεμβρίου, 2019
Ανοιξε τα φτερά του ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Θεόφιλος και έφτασε στη Ρωσία όπου συναντήθηκε με τον πολυχρονεμένο Βλαδίμηρο Πούτιν και τον άγοντα την επέτειο των γενεθλίων του -73 χτύπησε το κοντέρ- Πατριάρχη Μόσχας Κύριλλο. Πήγε, λέγει, για να τιμηθεί με το βραβείο Πατριάρχης Αλέξιος. Μπράβο, σπουδαίο βραβείο να το έχει να το καμαρώνει. Εν τω μεταξύ, συλλειτούργησε με τον Κύριλλο χωρίς να μνημονεύσουν οι αθεόφοβοι τον Οικουμενικό Πατριάρχη. Ο Θεόφιλος βέβαια έκανε την πάπια.
Βέβαια είναι δικαίωμά του να κάνει ό,τι θέλει, να ταξιδέψει όπου θέλει και να συναντηθεί με όποιον ή όποιους θέλει. Εκείνο που με βάζει σε σκέψεις είναι η επιφυλακτικότητά του να προχωρήσει στην αναγνώριση της αυτοκεφαλίας της Εκκλησίας της Ουκρανίας, όπως έκανε όμορφα και παλικαρίσια ο προκαθήμενος του Δευτερόθρονου πρεσβυγενούς Πατριαρχείου Αλεξανδρείας Θεόδωρος, ο οποίος απέδειξε ότι ξέρει τι πάει να πει εκκλησιαστική τάξη και ενότητα, αλλά και τον πρωτουργό ρόλο του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Ορθόδοξη Εκκλησία.
Ο Θεόφιλος όχι μόνο εξακολουθεί να παίζει παίγνια και μάλιστα με αυτή την ξύλινη διγλωσσία που τον χαρακτηρίζει, αλλά σηκώνεται και πηγαίνει στον Πούτιν και στον Κύριλλο σε μία χρονική στιγμή που δεν προσφέρεται για δημόσιες σχέσεις, βραβεύσεις και χαριεντισμούς μαζί τους για να κρατήσει τάχατες ισορροπίες, ανυποψίαστος πως όφειλε να ήταν από τους πρώτους που έπρεπε να είχε κρατήσει όχι απλώς ισορροπίες, αλλά αδαμάντινη γραμμή δίπλα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο που λέγει ότι αγαπά και σέβεται με τα λόγια, αλλά αυτό που μετρά είναι τα έργα και οι συμπεριφορές του με τις οποίες αυτοαποκαλύφθηκε. Τι κρίμα αλήθεια!
Θ.Κ.