Η ΘΛΙΨΗ ΚΑΙ Η ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ, ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΜΑΣ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ, ΜΑΣ ΩΦΕΛΟΥΝ, ΕΑΝ ΤΙΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΜΕ ΟΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ – ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ

              

Світлина: ПЦУ

Την Κυριακή σε όλους του ναούς της Ουκρανικής Εκκλησίας ακούστηκαν προσευχές υπέρ της νίκης επί του επιτιθέμενου, για την παρεμπόδιση των εισβολέων που επιβουλεύονται την Ουκρανία, για μία δίκαιη ειρήνη στη χώρα. 

Οι Ουκρανοί προσεύονται με την ίδια πίστη, με την οποία ο τυφλός ζητούσε το έλεος του Σωτήρα. Και με την ίδια πίστη δέχονται τη βούληση του Κυρίου γνωρίζοντας ότι οι θλίψεις και οι δοκιμασίες, τις οποίες αφήνει ο Κύριος να συμβούν – στην πραγματικότητα ωφελούν αν τις αντιμετωπίζουμε με τον δέοντα τρόπο. Αυτό ανέφερε στο σημερινό του κήρυγμα ο Μακαριώτατος Μητροπολίτης Κιέβου και πάσης Ουκρανίας Επιφάνιος.

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, δόξα στον Ιησού Χριστό!

Από το ευαγγελικό ανάγνωσμα σήμερα ακούμε την ιστορία θεραπείας ενός τυφλού που ζητούσε ελεημοσύνη στο δρόμο για την πόλη της Ιεριχώ.

Σημειώστε ότι ο τυφλός αποκαλεί τον Κύριο Ιησού Χριστό – Υιό του Δαβίδ. Και όχι απλώς Τον αποκαλεί έτσι αλλά και φωνάζει δυνατά, τραβώντας την προσοχή. Αυτή η ονομασία του Σωτήρα σήμαινε την πίστη του τυφλού ότι ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ ήταν ο υποσχεμένος Μεσσίας. Άλλωστε, ο δίκαιος Ιωσήφ θεωρούνταν πατέρας του Ιησού. Επομένως, το να Τον αποκαλούμε Υιό του Δαβίδ, όχι «Γιο του Ιωσήφ», ήταν σημάδι πίστης ότι ο Ιησούς ήταν αυτός που υποσχέθηκε ο Θεός μέσω των προφητών, ο απόγονος του Βασιλιά Δαβίδ, που ήρθε να σώσει τον κόσμο.

Το συμβάν για το οποίο ακούμε σήμερα συνέβη όταν ο Κύριος Ιησούς Χριστός ήταν καθ’ οδόν προς την Ιερουσαλήμ για τη γιορτή του Πάσχα, όπου επρόκειτο να λάβει τα βάσανα και τον θάνατο του σταυρού. Και με αυτή την ανάγνωση, η Εκκλησία αρχίζει να μας προετοιμάζει για την πνευματική πορεία που πρέπει να διανύσουμε τους επόμενους μήνες για την προετοιμασία της Σαρακοστής, τις ίδιες τις εβδομάδες της Σαρακοστής και μέχρι το Πάσχα.

Η περίοδος της θεραπείας του τυφλού της Ιεριχούς είναι ο καιρός μετά από τρία χρόνια κηρύγματος, μετά από πολλά θαύματα που έκανε ο Σωτήρας, όταν ήταν ήδη πολύ γνωστός στον λαό. Επομένως, ακόμη και ο τυφλός ζητιάνος είχε την ευκαιρία να μάθει από άλλους για την εμφάνιση του υποσχεμένου Προφήτη του Θεού, απόγονου του Δαβίδ και του αναμενόμενου Μεσσία. Αλλά ήταν επίσης μια περίοδος διαμάχης, γιατί όταν κάποιοι πίστευαν ότι ο Ιησούς ήταν ο Χριστός, άλλοι Τον είδαν ως ψεύτη, απατεώνα, ακόμη και τρελό.

Έτσι, όταν ο τυφλός αποκαλεί τον Ιησού Υιό του Δαβίδ, επιβεβαιώνει με όλη του την πίστη σε Αυτόν ως αληθινό Μεσσία, απορρίπτοντας τις αμφιβολίες που επικρατούσαν για τον Σωτήρα, ειδικά μεταξύ των Φαρισαίων και των Γραμματέων. Σε αυτό μπορεί κανείς να δει βαθύ συμβολισμό και την αποκάλυψη όσων οι καρδιές τους ήταν γεμάτες πονηριά: Είχαν ανοιχτά σωματικά μάτια, μπορούσαν να δουν τον Κύριο Ιησού Χριστό, να δουν τα θαύματα και τα σημεία που έκανε, αλλά ακόμη και αυτή την ξεκάθαρη απόδειξη δεν ήθελαν να την πιστέψουν. Και ο τυφλός ζητιάνος, του οποίου τα σωματικά μάτια δεν έβλεπαν τίποτα, είδε με τα πνευματικά του μάτια αυτό που δεν ήθελαν να δουν οι σκληρόκαρδοι – στον Ιησού από τη Ναζαρέτ είδε και αναγνώρισε τον Μεσσία.

Με αυτόν τον τρόπο, αυτός ο τυφλός γίνεται κριτής για όλους όσους, τόσο στην εποχή της επίγειας διακονίας του Σωτήρος όσο και σε όλους τους επόμενους χρόνους, σύμφωνα με τον λόγο του Χριστού, έχουν μάτια και δεν βλέπουν, έχουν αυτιά και δεν ακούν (κατά Μάρκον 8:18). Αυτός, ένας άνθρωπος αδαής και περιορισμένος στις δυνατότητες γνώσης λόγω απώλειας όρασης, βλέπει και αντιλαμβάνεται την αλήθεια καλύτερα από τους βλέποντες και τους σοφούς.

«Δείξε μας ένα σημάδι, δείξε μας ένα θαύμα και τότε θα πιστέψουμε σε εσένα!» Αυτό είπαν στον Σωτήρα όχι μόνο οι αρχαίοι Γραμματείς και Φαρισαίοι. Αυτά τα ίδια λόγια λέγονται ξανά και ξανά από τους ανθρώπους, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, καθιστώντας προϋπόθεση για την πεποίθησή τους ότι ο Θεός κάνει κάτι εκπληκτικό και εντυπωσιακό για αυτούς. Αλλά το παράδειγμα που ακούμε σήμερα στα Ευαγγέλια δείχνει ότι τα θαύματα και τα σημεία είναι το αποτέλεσμα της αληθινής πίστης, όχι το προαπαιτούμενό τους.

Ο τυφλός ζητιάνος της Ιεριχούς πίστεψε όχι επειδή του είχε συμβεί θαύμα προσωπικά, αλλά αντίθετα έλαβε θαυματουργή θεραπεία και σωτηρία εξαιτίας της πίστης του. Αυτή η αλήθεια είναι ένα σημαντικό μάθημα για τον καθένα μας που πρέπει να μελετήσει και να συνειδητοποιήσει: Αν θέλουμε να γνωρίσουμε την αλήθεια, πρέπει να ανοίξουμε τις καρδιές μας σε αυτήν μέσω της πίστης, όχι να περιμένουμε στοιχεία και θαύματα για να μας πείσουν. Γιατί αυτός που έχει ανοιχτή καρδιά στην πίστη του αρκούν και λίγες μαρτυρίες για να ακολουθήσει την αλήθεια, όπως έκανε ο τυφλός, αναγνωρίζοντας δυνατά τον Ιησού ως Μεσσία ενώπιον του λαού. Και για εκείνους των οποίων η καρδιά είναι σκληρή, γι’ αυτούς ακόμη και τα φανερά θαύματα και σημεία θα γίνουν μόνο αντικείμενο διαμάχης και πειρασμού, παραδείγματα των οποίων βλέπουμε πολλές φορές στα Ευαγγέλια.

Τι άλλο πρέπει να προσέχουμε όταν αναλογιζόμαστε τα λόγια της Γραφής που διαβάζουμε σήμερα; Πώς λειτουργεί ο Κύριος, ειδικά όταν θυμόμαστε ότι αμέσως μετά την θεραπεία του τυφλού γίνεται το γεγονός της μεταστροφής του τελώνη Ζακχαίου, το οποίο θα θυμηθούμε διαβάζοντας την ερχόμενη Κυριακή. Ο τυφλός κλαίει δυνατά, ζητώντας έλεος και υποτίθεται ότι προσελκύει την προσοχή του Σωτήρα, ενώ ο Κύριος απευθύνεται μόνος του στον Ζακχαίο, φωνάζοντας τον με το όνομά του και εκφράζοντας την επιθυμία να βρεθεί στο σπίτι του.

Ο Χριστός, ως Υιός του Θεού, μήπως δεν γνωρίζει για τον τυφλό, δεν βλέπει την επιθυμία του να θεραπευθεί, δεν γνωρίζει για την πίστη του; Γιατί τότε ο Σωτήρας δεν έκανε με αυτόν όπως με τον Ζακχαίο; Γιατί ο τυφλός ζητιάνος έπρεπε να φωνάξει δυνατά και μάλιστα να ξεπεράσει την αντίσταση του κόσμου που του ζήτησε να σταματήσει να φωνάζει;

Τέτοια ερωτήματα είναι μια αντανάκλαση πιο γενικευμένων προβληματισμών σχετικά με τη σχέση μας με τον Θεό. Ποιος είναι ο σκοπός της προσευχής, που είναι η κοινωνία μας με τον Θεό; Για να μάθει από εμάς τα αιτήματα και τις ανάγκες μας; Δεν γνωρίζει όμως ο Παντογνώστης για αυτά; Ξέρει και μάλιστα ξέρει καλύτερα από εμάς τους ίδιους. Γιατί λοιπόν ο Θεός δεν μας δίνει τα πάντα ο ίδιος, αλλά μας ενθαρρύνει να στραφούμε σε Αυτόν; Γιατί μερικές φορές φαίνεται να καθυστερεί να απαντήσει στα αιτήματά μας; Γιατί δεν μας δίνει αμέσως αυτό που ζητάμε – και πρέπει να κλάψουμε πιο δυνατά, σαν τον  ζητιάνο από την Ιεριχώ;

Ο Κύριος το κάνει αυτό για το καλό μας. Γι’ αυτό, έχουμε την ευκαιρία να ανακαλύψουμε τη δική μας πίστη, που είναι η προϋπόθεση της σωτηρίας, να εδραιωθούμε σε αυτήν την πίστη, να τη μαρτυρήσουμε μπροστά σε άλλους και έτσι να παρακινήσουμε τους άλλους στην πίστη. Λόγω των περιορισμών της ανθρώπινης φύσης, δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τα πάντα, και επομένως δεν μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε πλήρως ποιος δρόμος προς τη σωτηρία μας είναι πραγματικά ο καλύτερος.

Αλλά αυτό που δεν γνωρίζουμε εμείς, ο Κύριος το γνωρίζει πλήρως και στην εντέλεια. Κι έτσι, για κάποιους, φαίνεται να περιμένει, σαν να μην ακούει, σαν να μην βιάζεται να απαντήσει στο αίτημα, όπως έγινε με τον τυφλό της Ιεριχούς. Όσο για άλλους, φαίνεται να τους απευθύνεται ο Ίδιος, κάνοντας ακόμη περισσότερα από όσα περιμένουν, όπως έκανε ο Σωτήρας με τον Ζακχαίο.

Το γιατί σε κάθε μια περίπτωση ο Θεός ενεργεί έτσι και όχι αλλιώς – δεν μπορούμε να ξέρουμε. Αλλά ως Χριστιανοί, πρέπει να είμαστε απόλυτα πεπεισμένοι ότι ο τρόπος που ενεργεί ο Κύριος είναι ο καλύτερος. Γιατί κάθε Του πράξη υποκινείται αποκλειστικά από την αγάπη και την επιθυμία για το καλό για εμάς.

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές!

Όλες αυτές οι οδηγίες που λαμβάνουμε μέσω του στοχασμού πάνω στο Ευαγγέλιο αντηχούν ιδιαίτερα στις καρδιές μας σήμερα. Σήμερα, σε όλες τις εκκλησίες της Τοπικής Εκκλησίας, απευθύνουμε εντατικές προσευχές και ικεσίες στον Θεό για τη Μητέρα μας Ουκρανία, για την επίτευξη της νίκης επί του επιτιθέμενου, για ανάσχεση της εισβολής στη γη μας, για μια δίκαιη ειρήνη για τη χώρα μας. Το κάνουμε με την ίδια πίστη, με την οποία ο τυφλός ύψωσε τη φωνή του, ζητώντας από τον Σωτήρα έλεος. Και με την ίδια πίστη δεχόμαστε το θέλημα του Θεού, γνωρίζοντας ότι τόσο οι θλίψεις όσο και οι δοκιμασίες που μας επιτρέπει ο Κύριος μας ωφελούν πραγματικά αν τις αντιμετωπίζουμε σωστά.

Επομένως, με ένα ιδιαίτερο δέος στην καρδιά, ας εγείρουμε σήμερα ένα αίτημα για την προστασία της Ουκρανίας από τις μηχανορραφίες του εχθρού, έτσι ώστε ο Κύριος να σταματήσει και να διαλύσει όλα τα κακά τους σχέδια!

Επίσης, ολοκληρώνοντας, αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, θα ήθελα για άλλη μια φορά, προσωπικά, να απευθυνθώ στον καθέναν από εσάς, τόσο στους παρευρισκόμενους εδώ όσο και σε όλους όσοι βλέπουν και ακούν, με λόγια ευγνωμοσύνης για τις καλές ευχές και την υποστήριξή σας με την προσευχή που δείξατε κατά τη διάρκεια της ασθένειάς μου. Είθε ο Κύριος να σας ανταμείψει εκατονταπλάσια, να σας έχει όλους καλά και να χαρίζει γρήγορη θεραπεία στους αρρώστους. Δόξα στον Θεό μας για όλα!

Αμήν.

© Πνευματικό Μέτωπο Ουκρανίας