H ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ

 

Οικουμενικόν Πατριαρχείον

H ομιλία του Μητροπολίτου Γέροντος Χαλκηδόνος

Παναγιώτατε Δέσποτα,

Πάμφωτος η ημέρα των Σεπτών Ονομαστηρίων Σας διά το Φανάριον, διά την έδραν της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας. Ο Πρώτος του γένους των Ορθοδόξων, ο μοναδικός εις τας ευθύνας και Κηρυναίος του Θείου Θελήματος, περιστοιχούμενος από αδελφούς αρχιερείς, από Άρχοντες του Θρόνου, από εκπροσώπους κρατών, από πλήθος λαού, ίσταται κορυφαίος εκεί όπου ο Κύριος Τον έταξε, επί του Σταυρού, θεωρών το της Αναστάσεως φως και μη απελπιζόμενος, δίδων αίμα και λαμβάνων Πνεύμα, ώστε δι΄αυτού να φωτίση τον τετραπέρατον κόσμον, την οικουμένην άπασαν.

Η μνήμη του Αγίου Αποστόλου Βαρθολομαίου, το πρόσωπον του τιμωμένου Αγίου, το υπόδειγμά του, είναι η καλλιτέρα και η καταλληλοτέρα ευκαιρία δι΄όλους ημάς, ώστε να προσεγγίσωμεν εις τας αληθινάς διαστάσεις του το ενώπιον ημών Μυστήριον. Και τούτο το Μυστήριον δεν είναι άλλον από τον αποστολικόν ζήλον μετά του οποίου εμφορείσθε συνεχώς γράφων, ομιλών, ενεργών, κοπιών, αγωνιζόμενος, πασχίζων και πάσχων υπέρ των ιερών υποθέσεων του Πανσέπτου Οικουμενικού Θρόνου, η διακονία και η μαρτυρία του οποίου θυσιαστικώς εκτείνεται καθώς εκείνος και ο ελέω Θεού Πατριάρχης κενούνται, μηδέποτε εκδαπανώμενοι ασφαλώς, εις την διακονίαν ολοκλήρου του Κυριακού σώματος. 

Αυτός ο πασιφανής αποστολικός ζήλος, αποτελεί, Παναγιώτατε, το μεγαλύτερον κόσμημα επί της μαρτυρικής μίτρας, του εκ λίθων τιμίων στεφάνου επί της κεφαλής της Υμετέρας Σεπτής Κορυφής. Δώρον Θεού δι΄ημάς, Σταυρός και συγχρόνως Ανάστασις διά το Σεπτόν Πρόσωπον Υμών. Διότι υπό τοιούτου ζήλου εμφορούμενος αντέχετε όλο το άχθος των βαρέων υποχρεώσεων, των επισκέψεων, την έντονον λατρευτικήν ζωήν, τας συναναστροφάς μετά των ισχυρών της γης, μετά του ευλογημένου ποιμνίου Σας και μετά παντός ανθρώπου καλής θελήσεως, αντέχετε εν ολίγοις όλο το βεβαρυμμένον πρόγραμμα της ζωής της Μεγάλης Εκκλησίας με σφρίγος νεανικόν, με σύνεσιν πολιάν, ακλόνητος, άσειστος, φρυκτωρός γενναιότατος των επάλξεων της πίστεως και του Γένους, διάδοχος μέγιστος μεγάλων ανδρών, επόμενος κυριολεκτικώς τοις θείοις πατράσιν.

Ο ζήλος υπέρ της Εκκλησίας, τον οποίον ζη η Υμετέρα Θειοτάτη και σοφωτάτη Παναγιότης, είναι το σήμα κατατεθέν της υπερτριακονταετούς και Θεαρέστου Πατριαρχίας Σας. Είναι η απάντησις εις τους απορούντας πως εις πάντα προφθαίνει ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος. Είναι η γνησία μαρτυρία μιάς διακονίας η οποία ου ζητεί τα εαυτής. Και είναι σημείον δοξολογίας του Ονόματος του εν Τριάδι Θεού θυσία εις το Θέλημα του Οποίου αφιερούνται η ζέσις πίστεως, η νυχθημερόν προθυμία και τα έργα αυτών. 

Αποτέλεσμα τούτου του αποστολικού ζήλου είναι, όπως ακριβώς και εις τους δώδεκα, τους εβδομήκοντα αλλά και εις τους μετ΄αυτούς, η διακονία της καθαράς Αληθείας, εξ αιτίας της ανάγκης διακονίας της οποίας αποκαλείται και μαρτυρική η Εκκλησία Κωνσταντινουπόλεως. Αποστολικός ζήλος και αλήθεια, λοιπόν, συνέδραμον και επελύθησαν δύο εκ των μεγάλων εκκλησιαστικών προβλημάτων τα οποία έθλιβον τα μητρικά σπλάχνα της Μητρός Εκκλησίας. Εν Ουκρανία και εν Βορείω Μακεδονία, Ιεράρχαι, κλήρος και λαός αισθάνονται βαθείαν ευγνωμοσύνην προς την Υμετέραν Σεπτήν Κορυφήν διότι αναλαμβάνουσα κόστος, εξήλθεν ως ποιμήν ο καλός εις αναζήτησιν του προβάτου και ευρών το πεπλανημένον ωδήγησεν αυτό, εκατομμύρια ψυχάς, εις την κοινωνίαν της μιάς, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας. Τι μείζον τούτου; Θεομίμητος η πράξις, πανίερον το γενόμενον.

Όμως δι΄αυτάς τας τοσούτον σπουδαίας πράξεις μόνον η πατρική Σας καρδία γνωρίζει οπόσας ύβρεις, οπόσην λοιδωρίαν, συκοφαντίαν, λάσπην, ψευδολογίας και πάντα τα συναφή υπέστη και ταύτα βαρύνουν πολύ εις τας συνειδήσεις των ευεργετηθέντων αδελφών ώστε όχι μόνον οι ίδιοι αλλά και οι επίγονοί των εις τους οποίους οφείλουν να διδάξουν, θα πρέπει να μη λησμονήσουν ποτέ την κενωτικήν και θυσιαστικήν, κυριολεκτικώς θυσιαστικήν, διακονίαν και προσφοράν προς αυτούς της Μητρός Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως και προσωπικώς του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου! Η ευγνωμοσύνη και η διαρκής προσπάθειά των να μένουν σταθεροί εις τας αρχάς και τα πιστεύματα της υγιούς εκκλησιολογίας μακράν εθνοφυλετικών διακρίσεων, εντός του ήθους και του τρόπου των ιερών Κανόνων και της ζωής της Εκκλησίας όπως διετυπώθη εδώ αυθεντικώς, θα αποτελή το κατάλληλον εχέγγυον διά την προς αγιασμόν μαρτυρίαν της εκκλησιαστικής των πορείας.

Παναγιώτατε Δέσποτα, 

Εν θαυμασμώ ίσταται και κυκλώνει το Τίμιον Πρόσωπόν Σας η ιεραρχία του πολυμάρτυρος Θρόνου Σας. Εν θαυμασμώ και προς Θεόν δοξολογία διότι εχαρίσατο εις την πρώτην ολκάδα Του τοιούτον καθοδηγητήν και οιακοστρόφον, έμπειρον, αγαθόν, ακαταπόνητον, φίλεργον, ειρηνοποιόν, συνετόν, μαρτυρούντα διαρκώς την εις Χριστόν πίστιν αλλά και υπέρ της εις Χριστόν πίστεως. Υποβάλλω εκ μέρους πάντων των αγίων αδελφών ενώπιον του Θρόνου της μεγαλοπρεπείας αλλά και της θυσίας Σας τα βαθύτατα των σεβασμάτων ημών, ου μην αλλά και την ολόθυμον ευχήν και προσευχήν ενός εκάστου ώστε πολυχρόνιον και υγιά να Σας διατηρή Κύριος ο Θεός, Πρωτοκορυφαίον εν τοις διαδόχοις των αποστόλων, και ακατάβλητον εις την συνέχισιν της διακονίας των ιερών πραγμάτων της Αγίας Αυτού Μεγάλης Εκκλησίας πρεσβείαις του ουρανίου προστάτου Σας και πάντων των Αγίων.

Πολλά τα έτη Σας, Παναγιώτατε Δέσποτα!