.png "English"){kind=small}
English | ру́сский
Του Αιδες. Αρχιδιακόνου Πέτρου Ντάνιλτσικ (Peter Danilchick)
Για τα τελευταία 42 χρονιά είχα την ευλογία και το προνόμιο να
υπηρετώ στην ιερή διακονία εν Χριστώ. Για τον διάκονο, η ζωή είναι
υπηρεσία, και η υπηρεσία είναι ζωή. Αυτή η ζωή και η υπηρεσία όμως δεν
είναι για τον εαυτό μας, είναι για την Εκκλησία, το Σώμα του Χριστού.
Όταν σκεφτόμαστε την διακυβέρνηση, μάλλον φανταζόμαστε μια επιτροπή,
π.χ. ένα ενοριακό ή μητροπολιτικό συμβούλιο, που συναντιέται σε μια
αίθουσα διασκέψεων, παίρνοντας “μεγάλες αποφάσεις”. Όμως η αληθινή
διακυβέρνηση, σωστά κατανοούμενη, είναι κάτι πολύ πιο οικείο και λαϊκό.
Η διακυβερνητική εικόνα της Εκκλησίας είναι η επισκοπή. Στην Καινή
Διαθήκη ο Απόστολος Παύλος χρησιμοποιεί τη λέξη «επίσκοπος» όταν
αναφέρεται στους επιστάτες του ποιμνίου, οι οποίοι υπηρετούν επίσης ως
φύλακες και οικονόμοι. Η εικόνα του Καλού Ποιμένα έρχεται κατά νου,
εκείνου του οποίου τα πρόβατα γνωρίζουν την φωνή του, και εκείνου που
«πορεύεται ἐπὶ τὸ ἀπολωλὸς ἕως οὗ εὕρῃ αὐτό».
Αλλά που σ’ αυτήν την διακυβερνητική δομή χωράνε οι διάκονοι;
Πολλοί διάκονοι ασχολούνται με τους «κοσμικούς» τομείς εργασίας, οι
οποίοι τομείς ωφελούν την ενοριακή και την εκκλησιαστική διοίκηση.
Μπορούν να βοηθούν σημαντικά τους επισκόπους, ειδικά όταν φέρουν την
εξειδικευμένη τους εμπειρογνωσία για την λύση των προβλημάτων τους.
Επιπλέον, αφού (κανονικά) δεν αποζημιώνονται για την εργασία τους, είναι
σε θέση να «αληθεύουν εν αγάπη» χωρίς φόβο, ακόμη και σ’ αυτούς στην
εξουσία. Δουλεύουν με πνεύμα αληθινής θυσίας και υπηρεσίας, τόσο σε
εκκλησιαστικά όσο και σε φιλανθρωπικά έργα.
Θα ήθελα να τονίσω ότι ένας υπηρέτης του Χριστού, ένας αληθινός
διάκονος εν Χριστώ, δεν χρειάζεται να είναι «διάκονος» με κεφαλαίο «Δ».
Όλοι μας, δυνάμει του βαπτίσματος και του χρίσματός μας, είμαστε
διάκονοι, όπως είμαστε και μέλη του «Βασίλειου Ιερατεύματος» εάν
υπηρετούμε τον πλησίον με το πνεύμα του Χριστού.
Ο Άγιος Ιγνάτιος Αντιόχειας καλούσε τους διακόνους του «γλυκύτατους», λέγοντας «καὶ τῶν διακόνων τῶν ἐμοὶ γλυκυτάτων πεπιστευμένων διακονίαν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὃς πρὸ αἰώνων παρὰ πατρὶ ἦν καὶ ἐν τέλει ἐφάνη». Είπε για έναν απ’ αυτούς: «καὶ
τοῦ συνδούλου μου διακόνου Ζωτίωνος, οὗ ἐγὼ ὀναίμην, ὅτι ὑποτάσσεται
τῷ· ἐπισκόπῳ ὡς χάριτι θεοῦ καὶ τῷ· πρεσβυτερίῳ ὡς νόμῳ Ἰησοῦ Χριστοῦ.»
(Επιστολή προς Μαγνησιείς). Μερικές φορές, οι σύγχρονοι Χριστιανοί
απεχθάνονται ακόμα και την λέξη «υποταγή», αλλά τα λόγια του αγίου
ιερομάρτυρα αντηχούν τον Απόστολο Παύλο όταν έγραψε «ὑποτασσόμενοι ἀλλήλοις ἐν φόβῳ Χριστοῦ».
Τι όμως, σημαίνει αυτή η υποταγή στην πράξη; Ο Άγιος Ιγνάτιος συνεχίζει με σαφήνεια: «Ὥσπερ
οὖν ὁ κύριος ἄνευ τοῦ πατρὸς οὐδὲν ἐποίησεν, ἡνωμένος ὤν, οὔτε δι ̓
ἑαυτοῦ οὔτε διὰ τῶν ἀποστόλων· οὕτως μηδὲ ὑμεῖς ἄνευ τοῦ ἐπισκόπου καὶ
τῶν πρεσβυτέρων μηδὲν πράσσετε· μηδὲ πειράσητε εὔλογόν τι φαίνεσθαι ἰδίᾳ
ὑμῖν, ἀλλ ̓ ἐπὶ τὸ αὐτὸ μία προσευχή, μία δέησις, εἷς νοῦς, μία ἐλπὶς
ἐν ἀγάπῃ, ἐν τῇ χαρᾷ· τῇ ἀμώμῳ, ὅ ἐστιν Ἰησοῦς Χριστός, οὗ ἄμεινον οὐδέν
ἐστιν»
Η σωστή εκκλησιαστική διακυβέρνηση απαιτεί τόσο υπεύθυνη ιεραρχική
εξουσία όσο και συνεργασία μεταξύ όλων των στελεχών. Ο Άγιος Κυπριανός
Καρχηδόνας δήλωσε: «Η Εκκλησία είναι λαός ενωμένος με τον ιερό του
επίσκοπο, και ποίμνιο που στέκεται πίσω από τον βοσκό του. Ο επίσκοπος
είναι εν τη Εκκλησία και η Εκκλησία είναι εν τω επισκόπω. Εάν κάποιος
δεν είναι με τον επίσκοπο, τότε δεν είναι στην Εκκλησία» (Επιστολή προς τον Πουπιανό).
Όλοι χρειάζονται έναν επιμελητή. Χρειαζόμαστε την ευλογία του επισκόπου.
Όταν στοχαζόμαστε αλλαγές στην δομή της Εκκλησίας ή θέματα σχετικά με
την θεολογία της, πρέπει να έχουμε την ρητή συμμετοχή του επισκόπου.
Στο συγκεκριμένο ζήτημα, την επαναφορά της γυναικείας διακονίας, ο
επίσκοπος πρέπει να βρίσκεται εκεί για σωστή διακυβέρνηση.
Η σύστασή μου για την διοικητική επιτροπή του Κέντρου Αγίας Φοίβης
είναι η εξής: αναζητήστε την κατάλληλη εκκλησιαστική διακυβερνητική δομή
για τον οργανισμό σας. Τοποθετήστε τον εαυτό σας υπό την ιεραρχική
εξουσία ενός επισκόπου, ή, ακόμα καλύτερα, μιας ιεραρχικής συνόδου.
Οι αμφιλεγόμενες πτυχές των θεολογικών θεμάτων είναι ακριβώς ο λόγος
για τον οποίο περαιτέρω εργασία σχετικά με την γυναικεία διακονία θα
πρέπει να γίνει υπό το ωμοφόριο ενός προεστώτος επισκόπου. Το χρωστάτε
στους επισκόπους σας, που είναι υπεύθυνοι για σας ενώπιον του Θεού.
Πρέπει να αναλογιστούμε, με αυτά που πράττουμε, τους βοηθούμε; Καλούμε
τους επισκόπους να είναι «μέσα» στα σχέδια, τα όνειρα, τις ελπίδες, και
τους φόβους μας; Ή τους αποκλείουμε, κρατώντας τους «εκτός» και
αποκομμένους;
Όσον αφορά τη διοίκηση: η λέξη «οικονομία» σημαίνει η οικοδόμηση ενός
οίκου, συγκεκριμένα η οικοδόμηση του οίκου του Κυρίου. Η κατασκευή
πρέπει να γίνει πειθαρχημένα και προσεκτικά, χτισμένη πάνω στα σωστά
θεμέλια, με έμπειρη δεξιοτεχνία, με συνοδικότητα και συνεργασία.
Τα τείχη του σπιτιού πρέπει να ανεγερθούν ταυτόχρονα, αλλιώς το
κτίριο θα καταρρεύσει. Το θεμέλιο πρέπει να μείνει απαραβίαστο, αλλιώς
οι δονήσεις θα προκαλέσουν καταστροφή. Το πρόβλημα επιδεινώνεται όταν
εμφανίζονται διαφορετικοί αρχιτέκτονες με διαφορετικά σχέδια για το
κτίριο. Όταν συναντηθούν με τα ασύμφωνα σχεδιαγράμματά τους, η
υπερηφάνεια και ο εγωισμός του καθενός μπορεί να μπουν στην μέση, και το
τέλος μπορεί να είναι χειρότερο από την αρχή. Τι λοιπόν να κάνουμε?
Σ’ αυτό το σημείο εισέρχεται ο διάκονος και το παράδειγμα που θέτει. Ο
διάκονος απεικονίζει τον Χριστό ως υπηρέτη: χωρίς όνομα η φήμη,
εκκενώνοντας τον εαυτό του για τους άλλους. Έτσι γίνεται πρότυπο για
διοίκηση μετά ταπεινοφροσύνης. Σε ένα επιχειρηματικό περιβάλλον, ο
αποτελεσματικότερος ηγέτης είναι αυτός που εξυπηρετεί τους άλλους,
ανεξάρτητα από τον τίτλο ή το αξίωμά τους, βάζει στην άκρη τις
προκαταλήψεις του, και αναζητεί κοινές λύσεις, κοινές αξίες και κοινό
όραμα.
Η εκκλησιαστική, κοινοτική μας θεολογία είναι ότι όλοι είμαστε ένα εν
Ιησού Χριστώ. Αυτό είναι το σημαντικότατο. Οποιεσδήποτε αποφάσεις
σχετικά με αμφιλεγόμενα θέματα, όπως η γυναικεία διακονία, πρέπει να
ληφθούν πολύ προσεκτικά, με πλήρη ειλικρίνεια σε άλλους και με απόλυτη
ταπεινοφροσύνη.
Και πρέπει να εξετάσετε τι θέλετε πραγματικά πάνω απ’ όλα, να χειροτονηθείτε ή να υπηρετήσετε;
Η σύστασή μου: προσφέρετε την υπηρεσία σας, με οποιονδήποτε τρόπο
μπορείτε, χωρίς να αναμένετε να πάρουν υπόψιν τις επιθυμίες σας σχετικά
με την οργάνωση και τους ρόλους της εκκλησίας. Ζητήστε ευλογία για ότι
κάνετε. Προσευχηθείτε να γίνει το θέλημα του Κυρίου μέσα και μέσω σας
-να είστε αληθινοί υπηρέτες του Θεού, χάριτι του βαπτίσματος και του
χρίσματός σας.
Ο Αιδες. Αρχιδιάκονος Πέτρος Ντάνιλτσικ είναι μέλος της
Γραμματείας της Συνέλευσης των Κανονικών Ορθοδόξων Επισκόπων των ΗΠΑ.
Είναι διάκονος της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Αμερική (OCA).
ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΑΚΟΝΙΣΣΩΝ ΑΓΙΑ ΦΟΙΒΗ: ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΜΑΣ
Του Διοικητικού Συμβουλίου του Κέντρου Διακονισσών Αγία Φοίβη:
ΑνΜαρί Μεσέρα, Κάρεν Στέϊερ, Γκάστ Μεσέρα, Τέβα Ρεγκούλ, Κάρι Φρέντερικ
Φροστ, και Ελένη Θεοδωρόπουλου (AnnMarie Mecera, President; Caren Stayer, P.D.; Gust Mecera; Teva Regule, PhD.; Carrie Frederick Frost, Ph.D.; Dr. Helen Theodoropolous, Ph.D.)
Το Κέντρο Διακονισσών Αγία Φοίβη
ήταν ο καρπός μιας συζήτησης μεταξύ Ορθόδοξων Χριστιανών φίλων, οι
οποίοι μοιράζοταν την πεποίθηση ότι η ανανέωση της τάξης των διακονισσών
θα οικοδομούσε το σώμα του Χριστού. Είχαν εμπνευστεί από το συνέδριο
της Ρόδου το 1988, με θέμα «Η Θέση της Γυναίκας στην Ορθόδοξη Εκκλησία»
που διοργανώθηκε από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Δημήτριο Α, ο οποίος
επαναβεβαίωσε το κύρος της γυναικείας διακονίας και ζήτησε την
επανένταξή της. Το 2013 αυτοί οι φίλοι αποφάσισαν να ιδρύσουν μια
οργάνωση για να επισημάνουν την ιστορία της γυναικείας διακονίας και να
εξετάσουν το μέλλον της. Το 2015, το Κέντρο Διακονισσών Αγία Φοίβη
συστάθηκε επισήμως ως μη-κερδοσκοπική οργάνωση από την Αμερικανική
Φορολογική Υπηρεσία.
Γνωρίζοντας ότι ο Μητροπολίτης Κάλλιστος Ουέρ (Kallistos Ware)
διέκειτο ευνοϊκά προς την γυναικεία διακονία, η πρόεδρος του Κέντρου
Αγίας Φοίβης, ΑνΜαρί Μεσέρα, τον προσκάλεσε να γίνει μέλος της
συμβουλευτικής επιτροπής του Κέντρου, κι αυτός δέχτηκε. Ο Μητροπολίτης
είναι ενθουσιώδης υποστηρικτής της αποστολής του Κέντρου, όπως εξήγησε
σε αυτήν την τηλεοπτική διεύθυνση
που έδωσε στο πρόσφατο συνέδριο του Κέντρου Αγίας Φοίβης: «Θεωρώ ότι το
έργο που κάνει το Κέντρο Αγία Φοίβη είναι ενδιαφέρον και αξιόλογο.
Είμαι απόλυτα υπέρ της αποκαταστάσεως της τάξης των διακονισσών».
Οι ιδρυτές του κέντρου της Αγίας Φοίβης ήξεραν ότι, για μερικούς, το
ζήτημα της γυναικείας διακονίας είναι αμφιλεγόμενο. Γι’ αυτό τον λόγο
θεώρησαν καλύτερο να μην ζητήσουν επίσημη ευλογία από κανέναν επίσκοπο ή
σύνοδο πριν η οργάνωση τους είχε την ευκαιρία να επιδείξει την αποστολή
της. Ωστόσο, το κέντρο Αγία Φοίβη διατήρησε ανοιχτή επικοινωνία με
ιεράρχες σχετικά με το έργο τους από την αρχή. Για παράδειγμα, η ΑνΜαρί
Μεσέρα επικοινώνησε με τον επίσκοπό της, τον επίσκοπο Παύλο[1], και εξήγησε τις προθέσεις και τις προσπάθειες του Κέντρου Αγίας Φοίβης πριν όπως και καθώς ιδρυόταν.
Επιπλέον, το Κέντρο Αγίας Φοίβης διατηρεί επαφή με τους Ορθοδόξους
πιστούς, τόσο κληρικούς όσο και λαϊκούς, δημιουργώντας μια ενημερωτική
ιστοσελίδα και διοργανώνοντας δύο δημόσιες διασκέψεις, την πρώτη στην
Νέα Υόρκη το 2014, η οποία είχε την ευλογία του επισκόπου Αλέξανδρου[2], και την δεύτερη το 2017 στην Καλιφόρνια.
Στο πιο πρόσφατο συνέδριο, που έλαβε χώρα τον Οκτώβριο του 2017 στην
Ελληνορθόδοξη Εκκλησία του Αγίου Παύλου στο Ίρβαϊν της Καλιφόρνιας, με
θέμα «Ανανεώνοντας την Ανδρική και Γυναικεία Διακονία στην Ορθόδοξη
Εκκλησία», μια ολόκληρη ενότητα αφιερώθηκε στην συνεργασία με τους
επισκόπους. Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Γεράσιμος[3]
παρακολούθησε μέρος της διάσκεψης. Ευχαρίστησε το Κέντρο Αγία Φοίβη για
την οργάνωση του συνεδρίου και εξέφρασε το ενδιαφέρον του για την
συζήτηση περί διακονίας, λέγοντας: «Οι επίσκοποι της εκκλησίας μας
ακούνε». Αναγνωρίζοντας, φυσικά, ότι αυτό δεν ήταν επίσημη έγκριση,
ωστόσο βρήκαμε ενθαρρυντικά τόσο τα λόγια όσο και την συμμετοχή του.
Το Κέντρο Διακονισσών Αγία Φοίβη θα συνεχίσει την εκπαιδευτική και
συνεργατική αποστολή του στο θέμα της γυναικείας διακονίας, και θα
δουλέψει ειδικά για να δημιουργήσει διάλογο και να χτίσει
εποικοδομητικές σχέσεις με την ιεραρχία μας. Ίσως θα έρθει η ώρα που θα
είναι πρέπον και κατάλληλο για έναν επίσκοπό μας, ή μια σύνοδο επισκόπων
μας, να μας φέρουν υπό την προστασία και την επίσημη ευλογία τους, «υπό
την σκέπη των πτερύγων τους». Ως ομάδα πιστών Ορθοδόξων χριστιανών,
θέλουμε ανοιχτή και ειλικρινή συνομιλία με όλους τους Ορθόδοξους πιστούς
σχετικά με το πώς να αντιμετωπίσουμε καλύτερα αυτό το θέμα.
Εν τω μεταξύ, πολλές Ορθόδοξες γυναίκες συνεχίζουν να υπηρετούν με
τρόπους που παραδοσιακά συνδέονται με την διακονία: ως λαϊκοί
λειτουργοί, ενοριακοί προϊστάμενοι, πνευματικοί οδηγοί, εκπαιδευτές,
υπηρέτες των φτωχών, των ασθενών, των ανέργων, των αστέγων, και ούτω
καθεξής. Αυτές οι γυναίκες δεν υπηρετούν, δεν διακονούν γιατί θέλουν να χειροτονηθούν -ξέρουν ότι αυτό δεν γίνεται.
Ωστόσο, εμείς στο Κέντρο της Αγίας Φοίβης ξέρουμε ότι η χειροτονία
είναι σημαντική. Γνωρίζουμε ότι ενώ το «βασίλειον ιεράτευμα» όλων των
πιστών περιλαμβάνει λαϊκούς και κληρικούς, και έτσι είμαστε όλοι
υπηρέτες του Χριστού, η χειροτονία έχει σημασία. Η αρχαία
ακολουθία για την διακόνισσα προσεύχεται με τα λόγια, “Στείλε επάνω της
το πλούσιο δώρο του Αγίου Σου Πνεύματος. Διατήρησέ την στην Ορθόδοξη
πίστη, ώστε να μπορέσει να εκπληρώσει τη διακονία της αμώμως, σύμφωνα με
το Άγιο Σου Θέλημα» (Barberini, 8ος αιώνας). Εάν η χειροτονία δεν είχε καμία σημασία, καμία σπουδαιότητα, τότε δεν θα υπήρχαν χειροτονημένες τάξεις.
Όλοι καλούνται να υπηρετήσουν, αλλά οι διάκονοι έχουν μια ειδική και
ξεχωριστή διακονία, εκφράζουν και ασκούν το βασίλειον ιεράτευμα στην
υπηρεσία της Εκκλησίας και του κόσμου. Εάν η Εκκλησία χειροτονούσε και
πάλι διακόνισσες, θα ευλογούσε τις γυναίκες με την εξουσία και την
αξιοπιστία που θα τις επέτρεπε να επεκτείνουν την διακονία τους. Θα ήταν
υπεύθυνες στην εκκλησία (και συγκεκριμένα στον επίσκοπό τους) για το
έργο τους, και θα είχαν την υποστήριξη που χρειάζονται για να υπηρετούν
με αντοχή και δύναμη.
Πιο σημαντικό απ’ αυτό που δίνει η χειροτονία στον διακόνους είναι
αυτό που δίνει η χειροτονία στην Εκκλησία: μια ιδιαίτερη και ζωτική
παρουσία στον κόσμο. Η επέκταση της διακονίας για να συμπεριλάβει και
πάλι το γυναίκειο φύλο θα οικοδομούσε το σώμα του Χριστού σ’ αυτόν τον
βασανισμένο κόσμο που τόσο χρειάζεται την επούλωση που δίνει η
Χριστιανική υπηρεσία και αγάπη.
Το Κέντρο Αγία Φοίβη, που αποτελείται από πιστούς Ορθόδοξους
Χριστιανούς, υπηρέτες του Θεού, με άπειρη αγάπη για την εκκλησία Του, θα
συνεχίσει την αποστολή του, ανοιχτό στην αλληλεπίδραση τόσο με
κληρικούς όσο και με λαϊκούς, και με την ελπίδα ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία
θα βρει πρέπον να αρθρώσει εκ νέου απόψεις σχετικά με την χειροτονημένη
γυναίκεια διακονία για τον εικοστό πρώτο αιώνα.
Το κάνουμε με την ταπεινή συνειδητοποίηση ότι δεν ξέρουμε τι
πρόκειται να γίνει στην εκκλησία, αλλά με πίστη ότι, ακόμη και κοιτώντας
μόνο τα γεγονότα του 2017 -την χειροτονία διακονισσών στην Αφρική από
την Σύνοδο της Αλεξανδρείας, τις δηλώσεις υποστήριξης για αυτές τις
χειροτονίες, τις προσπάθειες και το πρόσφατο συνέδριο της οργάνωσής μας,
και το πρόσφατο συνέδριο στην μοναστική κοινότητα του Bose, το οποίο
αναγνώρισε την γυναικεία διακονία- το Άγιο Πνεύμα φαίνεται να
λειτουργεί.
Η ΑνΜαρί Μεσέρα είναι Πρόεδρος του Κέντρου Διακονισσών Αγία
Φοίβη. Ενδιαφέρθηκε σφοδρά για το θέμα της γυναικείας διακονίας όταν το
μελέτησε για μια παρουσίαση στο Πανεπιστήμιο του Λίντς το 1998, και μετα
από χρόνια συμμετοχής στην Ορθόδοξη Εκκλησία.
Η Κάρεν Στέϊερ έλαβε το διδακτορικό πτυχίο στην Βυζαντινή Ιστορία
στο Πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν-Μάντισον, και διδάσκει ιστορία και
ανθρωπιστικές σπουδές στο Κολόμπους του Οχάιο.
O Γκάστ Μεσέρα είναι συνταξιούχος διευθυντής οικοδομικών έργων με την εταιρία Μακντόναλντς και φλογερός Χριστιανός Ορθόδοξος.
Η Τέβα Ρεγκούλ ολοκλήρωσε το μάστερ στην Θεολογίας από την
Ελληνορθόδοξη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού και είναι υποψήφια
διδάκτορας στην λειτουργική θεολογία στο Κολέγιο της Βοστώνης.
Η Κάρι Φρέντερικ Φροστ έλαβε διδακτορικό πτυχίο στην Θεολογία,
την Ηθική και τον Πολιτισμό από το Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια και είναι
Καθηγητής Θεολογίας στην Ουκρανική Ορθόδοξη Θεολογική Σχολή της Αγίας
Σοφίας.
Η Ελένη Θεοδωρόπουλου έλαβε μεταπτυχιακό δίπλωμα Θεολογικών
Σπουδών από την Ελληνορθόδοξη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού και
ολοκλήρωσε το διδακτορικό της στην Θεολογία στο Πανεπιστημίου του
Σικάγο. Είναι επίκουρος καθηγήτρια στην Σερβική Ορθόδοξη Θεολογική Σχολή
Αγίου Σάββα στο Λίμπερτιβιλ του Ιλλινόι και λέκτορας στο Πανεπιστήμιο
της Αγίας Μαρίας της Λίμνης στο Mundelein.
Αυτή η έκθεση αποτελεί μέρος μιας σειράς σχετικά με την διακονία
στην Ορθόδοξη Εκκλησία που προέκυψε από ομιλίες της διάσκεψης «Ανανέωση
της Ανδρικής και Γυναικείας Διακονίας στην Ορθόδοξη Εκκλησία» που
πραγματοποιήθηκαν από το Κέντρο Διακονισσών Αγία Φοίβη στο Ίρβαϊν της Καλιφόρνια τον Οκτώβριο του 2017.
To ιστολόγιο Δημόσια Ορθοδοξία επιδιώκει
να προωθήσει συζήτηση και συνδιάλεξη, παρέχοντας ένα φόρουμ για
διαφορετικές απόψεις σε σχέση με σύγχρονα ζητήματα που αφορούν τον
Ορθόδοξο Χριστιανισμό. Οι απόψεις που εκφράζονται σ’ αυτό το άρθρο είναι
αποκλειστικά του συγγραφέως και δεν αντιπροσωπεύουν τις απόψεις των
εκδοτών, των μεταφραστών, ή του Κέντρου Ορθοδόξων Χριστιανικών Σπουδώ
*Trans.: Katherine Chaffee
[1] Paul Gassios των Μεσοδυτικών Πολιτειών, Ορθόδοξη Εκκλησία Αμερικής.
[2] Alexander Golitzin του Τολέδο, Ορθόδοξη Εκκλησία Αμερικής. Τότε locum tenens των Μεσοδυτικών Πολιτειών
[3] Γεράσιμος Μιχαλέας του Σαν Φρανσίσκο, Ελληνορθόδοξη Αρχιεπισκοπή Αμερικής.
