Η ΑΥΘΑΙΡΕΤΗ ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΠΑΣΩΝ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΣΥΜΦΩΝΩΣ ΜΕ ΘΕΟΛΟΓΟΥΝΤΕΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ ΚΑΙ Η ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

 του Ιωάννου ΟΦΖ
''Βγήκε στην διαδικτυακή δημοσιότητα ένα άρθρο της ηλεκτρονικής έκδοσης το βήμα που μιλά για απόφαση σοκ της ιεραρχίας της Ελλαδικης ορθόδοξου εκκλησίας εναντίον της καθολικής εκκλησίας.

Το άρθρο το οποίο αναδημοσιευτικε καλώς από το amen.gr και άλλους διαδικτυακούς τόπους αναφέρει ως τίτλο: απόφαση σοκ: η καθολική εκκλησία δεν είναι εκκλησία είναι αίρεση.

Στα πλαίσια αυτά και έχοντας αναλύσει το άρθρο, ενημερωθεί και αποσαφηνίσει το περιεχόμενο του θα πρέπει να γίνουν κτήμα ενημέρωσης μας τα παρακάτω

Το γεγονός ότι 4 Ιεράρχες θα αντιδρούσαν σε οποιαδήποτε απόδοση της κανονικότητας το γνωρίζαμε όλοι όσοι ασχολούμαστε, από καιρό. Δεν είναι κάτι καινούργιο.

Εκτός αυτού άλλοι 7 Ιεράρχες δεν βλέπανε ποτέ με καλό μάτι ανοίγματα προς κάθε άλλη πλευρά είτε λόγο ηλικίας και προσωπικής πορείας είτε λόγω "πολιτικών" ισορροπιών εντός εκκλησίας και το χειρότερο για λόγους εντυπωσιασμου και πολεμικής εναντίον του Οικουμενικου Πατριάρχη. Και αυτό το γνωρίζαμε.

Αυτοί όμως οι 11 δεν αποτελούν εκκλησία ούτε καν τοπική επαρχιακή σύνοδο. Αυτοί οι 11 για δικούς τους σχεδόν προσωπικούς λόγους έκαστος πολεμά την υπέρβαση

Τα προβλήματα αυτά ο Όικουμενικός Πατριάρχης τα γνωρίζει και ως αντίβαρο στην οποία στάση έχει ορίσει αντιπροσωπία που αν μελετήσει κανείς τα μέλη της θα δει πως τυχαία δεν επιλέχθηκαν. ( βλέπε πρικονονησου Ιωσήφ που χοροστατει συνεχώς στην επισκοπική περιφέρεια του Πειραιά)

Από εκεί και πέρα πρέπει να αντιληφθούμε όλοι μας πως μια σύνοδος δεν είναι εύκολο πράγμα

Όμως η πορεία των πραγμάτων και της ιστορίας αποδεικνύει πως υπάρχουν φωνές που αυτήν την διαφορετικοτητα δεν την αντιλαμβανονται πλέον ως σημείο τριβής και αντιπαλότητας διότι στην ουσία όλα αυτά αποτελούν α) παρελθόν και β) προσωπικοί εγωισμοι

Από εποχής της άρσης των αναθέματων μεταξύ των δύο πλευρών που στην ουσία αν διαβάσει κανείς το πρωτότυπο κείμενο στα γαλλικά μιλά για άρση ακοινωνισιας ξεκίνησε σταδιακά η προσέγγιση των πλευρών

Η Δεύτερη Βατικανή σύνοδος αποτελεί την κίνηση ματ της καθολικής εκκλησίας προς τον υπόλοιπο κόσμο αναγνωρίζοντας σε άλλες εκκλησίες την εκκλησιολογικη τους υπόσταση αν και ελλειπή.

Η ορθόδοξη εκκλησία αντιλαμβανομενη σωστά λαμβάνει το μήνυμα και εργάζεται πυρετωδώς για την σύγκληση μιας αντίστοιχης και αυτό μετά από μισό αιώνα και πλέον σε λίγες ημέρες γίνεται μια ιστορική πραγματικότητα.

Δουλειά της συνόδου αυτής δεν είναι η αναγνώριση άλλων Συνόδων ως οικουμενικες αφού όπως καλώς έχει λεχθεί υπάρχει η Σύνοδος του Φωτίου που δυστυχώς σε μεγάλη μερίδα ορθοδόξων έχει παραποίηθει η οποία είναι άκρως ενωτική στην ουσία της. Και είναι αυτή που πρέπει από κοινού να αναγνωρίσει ως 8η κοινή.

Οφείλουμε δε να λάβουμε άπαντες ακόμα ένα δεδομένο υπόψη . Αυτό είναι το γεγονός πως τα οποία αναθέματα το 1054 δεν ήταν επί συνόλου αλλά επί προσωπικού μεταξύ των πρωταγωνιστων

Ερχόμενος στο σήμερα λοιπόν και πέραν των διαφόρων αντιθέσεων μεταξύ των δύο πλευρών πρεπει η ορθόδοξη πλευρά να παραδεχτεί ότι η συνοδικοτητα φάσκει και αντιφάσκει στις αποφάσεις που καλούνται οι 14 Αυτοκεφαλες εκκλησίες και αυτό γιατί κάθε μία ενηλικιωθηκε σε διαφορετικό γεωπολιτικό περιβάλλον και εξ αιτίας αυτού προσεγγίζει τα θέματα διαφορετικά. Όμως για τούτο το λόγο υπάρχει το Οικουμενικό Πατριάρχειο που κάποιοι για λόγους προσωπικούς μέμφονται. Το Οικουμενικό Πατριάρχειο είναι η Μήτηρ Εκκλησια. Και αρέσει δεν αρέσει πέραν τούτου ουδέν

Όπως ακριβως λοιπόν κάθε εκκλησία κουβαλά τα σύνδρομα της έτσι και κάθε πρόσωπο που τυγχάνει επίσκοπος.

Αυτά τα σύνδρομα λοιπόν είναι εκείνα που όσο οι κατά τόπους ιεραρχίες δεν απομονώνουν πάντα θα δημειουργουν προβλήματα

Μην τα δίνουμε όμως σημασία''.